Οι ελλείψεις νερού στην Κούβα δημιουργούν εντάσεις, μεταξύ άλλων και στην πρωτεύουσα Αβάνα, καθώς τα προβλήματα αυξάνονται για εκατοντάδες χιλιάδες κατοίκους που είναι ήδη ταλαιπωρημένοι από τις ελλείψεις σε τρόφιμα, καύσιμα και ηλεκτρικό ρεύμα.
Πάνω από 600.000 άνθρωποι -περισσότεροι από 1 στους 20 στο νησί της Καραϊβικής των 10 εκατομμυρίων κατοίκων- υποφέρουν από προβλήματα υδροδότησης, δήλωσαν αξιωματούχοι νωρίτερα αυτό το μήνα.
Η Αβάνα πλήττεται περισσότερο από τις ελλείψεις νερού, αν και οι περισσότερες από τις μεγαλύτερες πόλεις της χώρας αναφέρουν πάνω από 30.000 πελάτες χωρίς νερό, όπως ανακοίνωσε η κυβέρνηση.
Οι αξιωματούχοι αποδίδουν τα αυξανόμενα προβλήματα στις ετοιμόρροπες υποδομές και στην επίμονη έλλειψη καυσίμων, συμπτώματα μιας βασανιστικής οικονομικής κρίσης που έχει επιβαρύνει την ανάπτυξη και έχει αφήσει τη χώρα σχεδόν χρεοκοπημένη.
Τα ανταλλακτικά για τις απαρχαιωμένες υποδομές ύδρευσης, όπως οι σωλήνες και οι αντλίες, βρίσκονται σε έλλειψη, δήλωσαν αξιωματούχοι. Και χωρίς καύσιμα και επαρκή μεταφορά, ακόμη και η επείγουσα παροχή νερού με φορτηγό με στέρνες είναι περιορισμένη, σύμφωνα με τους κατοίκους.
Οι συχνές διακοπές ρεύματος χειροτερεύουν τα πράγματα.
«Όταν κόβουν το ρεύμα, δεν μπορούμε να δώσουμε νερό», δήλωσε ο κάτοικος του San Miguel de Padron, Pedro Martino, ο οποίος συνεργάζεται με μια ομάδα της εκκλησίας που προσφέρει στους κατοίκους μικρές ποσότητες για να περιορίσει την έλλειψη. «Το ένα πράγμα εξαρτάται από το άλλο και αυτό είναι το παιχνίδι που παίζουμε».
Μεμονωμένες διαμαρτυρίες έχουν ξεσπάσει σε ορισμένες περιοχές, καθώς οι κάτοικοι που έχουν συγκλονιστεί από τον αυξανόμενο κατάλογο των προβλημάτων και των ελλείψεων χάνουν την υπομονή τους στην ακόμα καυτή ζέστη του τροπικού καλοκαιριού.
Η οικονομία της Κούβας έχει αποδεκατιστεί από έναν συνδυασμό παραγόντων, όπως η πανδημία COVID-19, οι αυστηρότερες αμερικανικές κυρώσεις και ένα κρατικοδίαιτο επιχειρηματικό μοντέλο που μαστίζεται από τη γραφειοκρατία, την κακοδιαχείριση και τη διαφθορά.
Η κοινωνική και οικονομική κρίση θεωρείται ευρέως ως μία από τις χειρότερες μετά την επανάσταση του Φιντέλ Κάστρο το 1959, οδηγώντας σε μια έξοδο ρεκόρ Κουβανών μεταναστών τα τελευταία δύο χρόνια.
