Τη στιγμή που η Δυτική Συμμαχία, με τεράστιο κόστος, προσπαθεί να αποκρούσει τον ρωσικό αναθεωρητισμό και να υπερασπιστεί την Ουκρανία, ο «σύμμαχος» Ταγίπ Ερντογάν συνδιαλέγεται με τον πρόεδρο Β. Πούτιν ζητώντας την «άδεια» και την ανοχή για να πραγματοποιήσει νέα εισβολή στο έδαφος της Συρίας.
Στη χθεσινή τηλεφωνική επικοινωνία τους, ο Ερντογάν πρακτικά επιδίωξε να εξαργυρώσει, ακόμη μια φορά, τη φιλορωσική στάση του στη διάρκεια της κρίσης, με ανταλλάγματα σε θέματα που αφορούν τις τουρκικές επιδιώξεις. Χωρίς την ανοχή της Ρωσίας ουδεμία στρατιωτική κίνηση της Τουρκίας μπορεί να γίνει στη Β. Συρία, ενώ εκφράζεται ανησυχία ότι εκτός των άλλων στόχων της Άγκυρας εξασφαλίζεται το πεδίο για τη Ρωσία που έχει υποχρεωθεί να αποσύρει δυνάμεις από τη Συρία λόγω του Ουκρανικού.
Η Τουρκία χωρίς να έχει ακολουθήσει τη Δύση στην πολιτική κυρώσεων προς τη Ρωσία θα συνεχίσει να απολαμβάνει τα προνόμια της ανεμπόδιστης και σε προνομιακούς όρους προμήθεια ρωσικού φυσικού αερίου, θα συνεχίσει να υποδέχεται στο έδαφος της Ρώσους τουρίστες, αλλά και τους Ρώσους ολιγάρχες ελπίζοντας ότι θα μεταφέρουν στην Τουρκία τα κεφάλαιά τους που είναι προς επένδυση.
Την ίδια ώρα οι ευρωπαϊκές συμμαχικές χώρες, σηκώνουν το μεγάλο βάρος της προσπάθειας ανάσχεσης της Ρωσίας, με ορισμένες, όπως η Ελλάδα, να αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερο ρίσκο, καθώς η απειλή ασφαλείας που αντιμετωπίζει η χώρα είναι από τη «σύμμαχο» Τουρκία και η επικέντρωση στο μέτωπο της Ουκρανίας απορροφά δυνάμεις και ενέργεια από το πραγματικό μέτωπο που αντιμετωπίζει η χώρα μας.
Επίσης είναι και οι άλλες επώδυνες συνέπειες, όπως αυτή με την κατάληψη των δυο ελληνικών δεξαμενόπλοιων από το Ιράν σε απάντηση της κατάσχεσης του ιρανικού φορτίου πετρελαίου σε δεξαμενόπλοιο στην Κάρυστο κατόπιν αιτήματος των ΗΠΑ. Αυτή η κατάσχεση έγινε με δικαστική απόφαση προς εφαρμογή αιτήματος των ΗΠΑ βάσει της συμφωνίας δικαστικής αρωγής, για κυρώσεις όμως που ούτε η Ελλάδα συμμετέχει ούτε η Ε.Ε. και έχουν σαφώς πρόβλημα διεθνούς νομιμοποίησης.
Και σε αυτό το κλίμα αντί η Συμμαχία να αντιδράσει και να απαντήσει όπως θα έπρεπε στον Ερντογάν ο οποίος ακόμη και τώρα, μερικές εβδομάδες πριν από τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, εκβιάζει, κρατώντας κλειστή την πόρτα στη Φιλανδία και στη Σουηδία, ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Στόλτενμπεργκ εμφανίζεται σχεδόν ως ικέτης του Τ. Ερντογάν ενώ Ουάσιγκτον και Βερολίνο δείχνουν ανοχή.
Και αυτή η στάση δεν αφορά μόνο τη Φιλανδία και τη Σουηδία. Περισσότερο το Βερολίνο και, σε μεγάλο βαθμό, η Ουάσιγκτον, αντιμετωπίζουν με εξοργιστική ανοχή, η οποία μετατρέπεται αν μη τι άλλο σε ενθάρρυνση, το ξέσπασμα επιθετικότητας του Τούρκου ηγέτη εναντίον της Ελλάδας.
Όταν το καθεστώς Ερντογάν απειλεί καθημερινά την Ελλάδα, εμπράκτως αμφισβητεί κυριαρχία και κυριαρχικά δικαιώματα και φθάνει στο σημείο να θέτει υπό αμφισβήτηση την ελληνική κυριαρχία σε νησιά όπως η Λέσβος, η Χίος, η Ρόδος και να εκφράζεται με τρόπο κάθε άλλο παρά διπλωματικό για τον Έλληνα πρωθυπουργό επειδή στήριξε τα ελληνικά συμφέροντα στην επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον, είναι απαράδεκτο οι Σύμμαχοι από την Ουάσιγκτον και το Βερολίνο να προτείνουν και να συστήνουν «διάλογο για να τα βρουν» οι δύο χώρες.
Χθες ο κ. Δένδιας είχε τηλεφωνική επικοινωνία με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ Α. Μπλίνκεν για να τον ενημερώσει για τις εξελίξεις με τη σύλληψη των δυο ελληνικών πλοίων από το Ιράν και κυρίως για να αναδείξει την έξαρση της τουρκικής επιθετικότητας και τις ανοικτές πλέον απειλές από την Άγκυρα που στρέφονται φυσικά εναντίον της Ελλάδας στοχοποιώντας όμως την αναβαθμισμένη ελληνοαμερικανική συνεργασία. Αυτή τη συνεργασία την οποία εξήραν πριν λίγες εβδομάδες στον Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο πρόεδρος Μπάιντεν και ο ίδιος ο Μπλίνκεν. Σύμφωνα με πληροφορίες και ο Μπλίνκεν εξέφρασε έντονη ενόχληση σε ό,τι αφορά τις αναφορές της Τουρκικής ηγεσίας για την αναβάθμιση του λιμανιού της Αλεξανδρούπολης...
Όμως κάποια στιγμή οφείλουν και οι Αμερικανοί να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δώσουν ουσιαστικό περιεχόμενο στην αμυντική συνεργασία με την Ελλάδα ώστε να είναι πραγματικά αμοιβαίου οφέλους.
Το τουρκικό πόκερ στη Συρία
Σε ό,τι αφορά στη Συρία η Τουρκία παγίως επιβουλεύεται εδάφη της, έχει διπλό στόχο. Να εξολοθρεύσει η τουλάχιστον να συρρικνώσει την επιρροή της YPG που θεωρούν ότι αποτελεί το παρακλάδι του ΠΚΚ και ελέγχει σήμερα μεγάλο κομμάτι της Βορειοανατολικής Συρίας, αποτελώντας τον πιο στενό σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή. Όμως η επιδίωξη από την Τουρκία δημιουργίας αυτής της ζώνης «ασφαλείας» πλάτους 30 χιλιομέτρων εντός των συνόρων της Συρίας είναι κρίσιμης σημασίας για τον Τ. Ερντογάν.
Στη Βόρεια Συρία, όπου έχει εγκατασταθεί τουρκικός Στρατός, εφαρμόζεται συστηματική πολιτική εθνοκάθαρσης και δημογραφικής αλλοίωσης του πληθυσμού, ώστε στα σύνορα να μην υπάρχουν πλέον κουρδικοί πληθυσμοί. Επίσης στήνονται δομές αφομοίωσης του πληθυσμού που εγκαθίσταται εκεί (σχολεία, δομές, ταχυδρομεία κ.λπ.) ώστε να αποτελούν ουσιαστικά μια προέκταση της Τουρκίας.
Και κυρίως ο Ερντογάν που βλέπει να διογκώνεται η αντίδραση στο εσωτερικό της χώρας του ακόμη και των οπαδών του εναντίον των προσφύγων και των μεταναστών, θεωρεί ότι θα πρόκειται για ένα σημαντικό προεκλογικό «χαρτί», το να ανακοινώσει μετά την τουρκική εισβολή στη Συρία ότι δρομολογεί την υλοποίηση της δέσμευσής του για μετακίνηση στο κατεχόμενο Συριακό έδαφος 1 εκατομμυρίου προσφύγων…
