Οι πρώτες εικόνες από την επιστροφή των ομήρων στο Ισραήλ, θύμιζαν στιγμές από το Ολοκαύτωμα. Εκείνες τις εικόνες των αποστεωμένων προσώπων των κρατουμένων με τα μεγάλα μάτια. Με τα τεράστια μάτια από τον τρόμο που είχαν ζήσει, από την κακουχία, την ασιτία και από την αγωνία του θανάτου, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και αφανισμού των Ναζί.
Ο Πρίμο Λεβί, ο οποίος είχε επιβιώσει από το Άουσβιτς, είχε περιγράψει με τον ακόλουθο ανατριχιαστικό τρόπο τη βουβή είσοδο των στρατιωτών του Κόκκινου Στρατού στο εγκαταλελειμμένο από τους Ναζί στρατόπεδο συγκέντρωσης: «Όταν μπήκαν οι πρώτοι Ρώσοι στρατιώτες στο στρατόπεδό μας, δεν χαιρετούσαν, δεν χαμογελούσαν. Έδειχναν συντετριμμένοι, όχι μόνο από οίκτο, αλλά και από ένα συγκεχυμένο αίσθημα αμηχανίας, που σφράγιζε τα στόματά τους και αλυσόδενε το βλέμμα τους μπροστά σε αυτό το μακάβριο θέαμα. Ήταν η ίδια ντροπή, η τόσο γνώριμη σε εμάς». Και οι κρατούμενοι με τα σχεδόν εξαϋλωμένα κορμιά και τα μεγάλα μάτια, υποδέχονταν με απορία και συγκίνηση τους ελευθερωτές τους.
Αντίθετα, στους ομήρους που επέστρεφαν μέχρι προχθές από τα υπόγεια κολαστήρια της Χαμάς, ήταν αδύνατο να διακρίνεις στα μάτια τους την ελπίδα και την ευγνωμοσύνη. Διότι μέχρι και την τελευταία στιγμή πριν τους απελευθερώσουν τα ανθρωπόμορφα παρανοϊκά κτήνη της Χαμάς, τους υπέβαλαν σε δημόσιο εξευτελισμό, μέσα από μια τελετουργία που υμνούσε το τρομοκρατικό χτύπημα της 7ης Οκτωβρίου 2023. Αποστερώντας τους το ελάχιστο ίχνος αξιοπρέπειας μετά από σχεδόν 500 ημέρες οδυνηρής ομηρείας. Απέναντι στα μεγάλα μάτια, στέκονταν τα σφιγμένα μάτια του μίσους, της εκδίκησης και της παράνοιας. Τα σφιγμένα μάτια και τα κουκουλωμένα πρόσωπα που λατρεύουν το θάνατο.
Εμείς που γνωρίσαμε το Ολοκαύτωμα μέσα από τις διηγήσεις των γονέων των Εβραίων φίλων μας, μέσα από το κινηματογραφικό και φωτογραφικό υλικό της εποχής και μέσα από την τέχνη που προσπαθούσε να «μιλήσει» καταδικάζοντας τα εγκλήματα, διατηρώντας τη μνήμη και προτρέποντας την ανθρωπότητα να μην πράξει έτσι ξανά, δεν μπορούμε να διανοηθούμε ότι ξαναζήσαμε αυτές τις συγκλονιστικές εικόνες.
Η επιστροφή των ταλαιπωρημένων και βασανισμένων απαχθέντων μετά από 500 ημέρας ομηρείας, συνοδευόταν από την ελπίδα ότι αυτοί οι τυχεροί άνθρωποι που κατάφεραν να επιστρέψουν ζωντανοί θα προσπαθήσουν να επανακτήσουν την κανονική ζωή τους. Εκείνο όμως που είναι αδιανόητο είναι η χθεσινή επιστροφή των φέρετρων με τα άψυχα κορμιά της Shiri, του Ariel και του Kfir Bibas.
Photo: IDF facebook group
H Shiri Bibas, έχει γίνει το σύμβολο της μητρικής αγάπης, της μητρικής στοργής, της μητρικής θυσίας. Όλοι όσοι έχουμε δει τα ντοκιμαντέρ από την επίθεση των δολοφόνων της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ στο Ισραήλ, θυμόμαστε τη φιγούρα της Shiri Bibas με το βλέμμα της απόγνωσης να κρατά τα δυο μωρά της στη σφιχτή αγκαλιά της, για μην καταλάβουν τον σαδισμό των απαγωγέων, να μην τρομάξουν από τα χτυπήματα και τις απειλές. Προστάτεψε τα παιδιά της όσο της επέτρεπαν οι δυνάμεις της, με τρυφεράδα, με λόγια γλυκά και με αγάπη, για να μην αντιληφθούν αυτό που τους περίμενε. Το τέλος τους, στα χέρια παρανοϊκών δολοφόνων.
Photo: Israel Greece Friendship Association group
Αυτές τις 500 ημέρες οι πληροφορίες σχετικά με την τύχη της Shiri, του Ariel και του Kfir Bibas ήταν ασαφείς. Κάποιοι νόμιζαν ότι είχαν δει τα μωρά σε φωτογραφίες ή σε τηλεοπτικά στιγμιότυπα. Οι τρομοκράτες της Χαμάς είχαν διαδώσει ότι τα παιδιά είχαν πωληθεί σε κάποιες τρομοκρατικές σέχτες και ότι από τότε είχαν χαθεί τα ίχνη τους. Γνώριζε καλά η ηγεσία της Χαμάς ότι στο πρόσωπο των μικρών παιδιών είχαν ακουμπήσει οι πολίτες του Ισραήλ και οι φίλοι τους σε όλον τον κόσμο, την ελπίδα της επόμενης ημέρας. Το χαρούμενο πρόσωπο αυτών των γελαστών μωρών, ήταν το σύμβολο της επανόδου του Ισραήλ στην κανονική ζωή. Το σύμβολο για ένα καλύτερο μέλλον για τους νέους ανθρώπους στο Ισραήλ.
Αυτό ακριβώς θέλησαν να αποστερήσουν οι τρομοκράτες της Χαμάς από τους πολίτες του Ισραήλ. Την ελπίδα για το αύριο. Θέλησαν να περάσουν το μήνυμα, ότι για το Ισραήλ δεν υπάρχει αύριο. Ότι η διαδρομή είναι τελεσίδικη. Ότι ο αφανισμός του Ισραήλ είναι δεδομένος. Φέρνοντας στη μνήμη μας την τακτική των Ναζί.
