Η ηθοποιός Μπέτι Γουάιτ, που κατάφερε με μια καριέρα άνω των 80 ετών να γίνει η «γηραιά γλυκιά αγαπημένη» της Αμερικής, κερδίζοντας πολυάριθμα βραβεία για τους τηλεοπτικούς ρόλους της, πέθανε απόψε, τρεις εβδομάδες προτού να συμπληρώσει τα 100 χρόνια της.
Ο ατζέντης και στενός φίλος της, Τζεφ Γουίτζας, είπε στο περιοδικό People: «Μολονότι η Μπέτι θα γινόταν σύντομα 100, νόμιζα ότι θα ζούσε για πάντα».
Σε μια βιομηχανία της ψυχαγωγίας που δοξάζει τα νιάτα και μια ηθοποιός άνω των 40 ετών βλέπει την καριέρα της να τρεμοσβήνει, η Γουάιτ ήταν ένα παράδοξο φαινόμενο: σταρ στα 60 της και είδωλο της ποπ κουλτούρας στα 80 και τα 90. Στα 92 της πρωταγωνιστούσε ακόμη σε μια τηλεοπτική σειρά, το Hot in Cleveland, μέχρι που ματαιώθηκε η προβολή της στα τέλη του 2014. Είχε κερδίσει βραβεία Έμμι για τη συμμετοχή της στις σειρές «Τα χρυσά κορίτσια» και The Mary Tyler Moore Show.
Η ίδια έλεγε ότι η μακροβιότητά της οφειλόταν σε ένα συνδυασμό καλής υγείας, καλής τύχης και αγάπης για τη δουλειά της.
«Είναι απίστευτο ότι είμαι ακόμη σ’ αυτή τη δουλειά και ακόμη με ανέχεστε» είχε δηλώσει το 2018, όταν τιμήθηκε με βραβείο Έμμι για το σύνολο της καριέρας της. «Είναι απίστευτο ότι μπορείς να μείνεις σε μια καριέρα τόσο πολύ και ακόμη ο κόσμος να σε δέχεται. Μακάρι να γινόταν και στο σπίτι αυτό», πρόσθεσε με χιούμορ.
Η Γουάιτ δεν δίσταζε να αυτοσαρκάζεται και να αστειεύεται για τη σεξουαλική ζωή της, κάνοντας σχόλια που δεν θα περίμενε κανείς από μια γλυκιά, χαμογελαστή, ασπρομάλλα ηλικιωμένη γυναίκα. Συχνά την ρωτούσαν αν, έπειτα από μια καριέρα τόσων ετών, απέμενε κάτι που να ήθελε να κάνει ακόμη και εκείνη απαντούσε: «Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ».
Η Μπέτι Μάριον Γουάιτ γεννήθηκε στις 17 Ιανουαρίου 1922 στο Όακ Παρκ του Ιλινόι. Η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης, και εκείνη φοίτησε στο γυμνάσιο του Μπέβερλι Χιλς. Ξεκίνησε την καριέρα της στο ραδιόφωνο στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Το 1939 έκανε το ντεμπούτο της στη μικρή οθόνη, τραγουδώντας σε ένα πειραματικό τηλεοπτικό κανάλι του Λος Άντζελες. Αφού υπηρέτησε στην Εθελοντική Υπηρεσία των Αμερικανίδων Γυναικών κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε τακτικό μέλος του Hollywood on Television, ενός καθημερινού, πεντάωρου βαριετέ.
Λίγα χρόνια αργότερα ίδρυσε μια εταιρεία παραγωγής –κάτι πρωτοποριακό για γυναίκα εκείνη την εποχή– και υπήρξε συνδημιουργός, παραγωγός και σταρ της τηλεοπτικής σειράς Life With Elizabeth, τη δεκαετία του 1950.
Καθ’ όλη τη δεκαετία του ’60 και του ’70 εμφανιζόταν τακτικά στην τηλεόραση. Το 1963 παντρεύτηκε για τρίτη και τελευταία φορά, τον παρουσιαστή του τηλεπαιχνιδιού Password, Άλεν Λάντεν.
Γνώρισε τεράστια επιτυχία παίζοντας στο The Mary Tyler Moore Show τον ρόλο της ύπουλης, λάγνας Σου Αν Νίβενς, το μότο της οποίας ήταν ότι «μια γυναίκα που κάνει καλή δουλειά στην κουζίνα σίγουρα θα καρπωθεί τα οφέλη σε άλλα σημεία του σπιτιού». Κέρδισε δύο Έμμι καλύτερου δεύτερου ρόλου για την ερμηνεία της, το 1975 και το 1976.
Η Γουάιτ πρόσθεσε άλλο ένα Έμι στη συλλογή της το 1986, για τη σειρά «Τα χρυσά κορίτσια», με πρωταγωνίστριες τέσσερις ηλικιωμένες γυναίκες που συγκατοικούν στο Μαϊάμι. Ήταν υποψήφια άλλες έξι φορές για τον ρόλο της στη σειρά αυτήν, όπου υποδυόταν την γλυκιά, αφελή χήρα Ρόουζ Νίλαντ.
Ακολούθησαν ρόλοι σε σήριαλ, ταινίες, εμφανίσεις σε τοκ σόου, σε διαφημίσεις… Μέχρι το 2009 ήταν πανταχού παρούσα, με συχνές εμφανίσεις στην τηλεόραση και έναν ρόλο στην ταινία «Η πρόταση» με τη Σάντρα Μπούλοκ.
Ένας νεαρός θαυμαστής της ξεκίνησε μια εκστρατεία μέσω του Facebook ζητώντας να παρουσιάσει η Γουάιτ το Saturday Night Live – κατέληξε να εμφανιστεί σε όλα τα σκετς του σόου και να κερδίσει ακόμη ένα Έμμι.
Το πρακτορείο Associated Press την ανακήρυξε «καλλιτέχνιδα της χρονιάς» δύο φορές ενώ σε δημοσκόπηση του Reuters/Ipsos το 2011, όταν η Γουάιτ ήταν 89 ετών, αναδείχτηκε η δημοφιλέστερη διασημότητα της Αμερικής, με ποσοστό 86%.
Η ευφυΐα και η ετοιμολογία της ήταν τα ατού της όταν παρουσίαζε το Betty White’s Off Their Rockers, ένα σόου με κρυφές κάμερες, όπου ηλικιωμένοι ηθοποιοί έκαναν φάρσες σε νέους. «Ποιος θα το φανταζόταν ποτέ πως όχι μόνο θα ήμουν υγιής αλλά θα με προσκαλούσαν ακόμη να δουλέψω. Αυτό είναι προνόμιο… να έχω ακόμη δουλειά είναι μεγάλο προνόμιο», είχε σχολιάσει η ίδια σε μια συνέντευξη που παραχώρησε το 2015 στην Όπρα Γουίνφρεϊ.
Η Γουάιτ δεν απέκτησε παιδιά. Αγαπούσε τα ζώα και αγωνιζόταν για αυτά. Κάποτε απέρριψε έναν ρόλο στην ταινία «Καλύτερα δεν γίνεται» επειδή σε μια σκηνή έριχναν έναν σκύλο σε έναν αγωγό σκουπιδιών.
