Η ανάκαμψη της τουρκικής λίρας από την παρέμβαση της κεντρικής τράπεζας έσωσε την Άγκυρα από τα χειρότερα, καθώς η πτώση της συναλλαγματικής ισοτιμίας με το δολάριο και το ευρώ άγγιξε τα ιστορικά χαμηλά. Το πόσο θα καταφέρει το τουρκικό καθεστώς να στηρίζει τις ανορθόδοξες πρακτικές του στην οικονομία παραμένει άγνωστο.
Στη διεθνή οικονομία κάθε κράτος, μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Στο τέλος όμως αναγκάζεται να πληρώσει το αντίστοιχο τίμημα βέβαια. Όποιος παρακολουθεί τις οικονομικές προσεγγίσεις του Ταγίπ Ερντογάν, καταλαβαίνει γρήγορα πως ουσιαστικά πρόκειται για πολιτικές τοποθετήσεις. Από τη στιγμή κιόλας που όχι μόνο εξαγγέλλει τις θεωρητικές του προτάσεις, αλλά τις κάνει και πράξη, το ερώτημα όλων είναι πως αντέχει ακόμα η τουρκική οικονομία, έπειτα από ασυνάρτητες ενέργειες του καθεστώτος, και αποφάσεις του Ταγίπ Ερντογάν και ποιος αναλαμβάνει το κόστος αυτών των πράξεων.
Μία μερική απάντηση δόθηκε την άνοιξη όταν στην Τουρκία ξέσπασε το σκάνδαλο με τη διαχείριση των συναλλαγματικών διαθεσίμων από την κεντρική τράπεζα της Τουρκίας, που ελέγχει πλήρως ο Ερντογάν. Τα 128 δισεκατομμύρια δολάρια που δόθηκαν δίχως διαφάνεια για τη στήριξη της λίρας αποτέλεσαν σημαία της αντιπολίτευσης ως απόδειξη της κακοδιαχείρισης του έρντογανικού καθεστώτος. Αλλά ακόμα και αυτά τα αποθέματα για τη στήριξη της συναλλαγματικής ισοτιμίας δεν είναι ατελείωτα. Παρά τη συχνή διαστροφή της πραγματικότητας, ο Ερντογάν το γνωρίζει αυτό.
Ο Τούρκος πρόεδρος δείχνει ωστόσο ελαστικότητα στη νέα κατάσταση που έχει προκύψει με την αδυναμία της τουρκικής οικονομίας. Ο Ερντογάν έθαψε άμεσα το τσεκούρι του πολέμου και υποδέχθηκε μετά τιμών τον πρίγκιπα διάδοχο του θρόνου των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, σεΐχη Μοχάμεντ μπιν Ζαγέντ αλ-Ναχιάν, στο βωμό των 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων επενδύσεων που προσέφερε ο σεΐχης. Αντιστοίχως, η συμπεριφορά της Άγκυρας απέναντι στην Ευρώπη αλλά και τις Ηνωμένες Πολιτείες μετριάζεται, ανάλογα με την περίσταση, ώστε να μην διαταραχθεί η οικονομική κατάσταση της Τουρκίας. Με άλλα λόγια, ο Ερντογάν έχει προσαρμόσει πτυχές της εξωτερικής πολιτικής του στην υπάρχουσα οικονομική κατάσταση.
Εύλογα αναρωτιέται κάποιος αν αυτή είναι μία βιώσιμη κατάσταση που μπορεί να συνεχίσει το τουρκικό καθεστώς. Για τον Ερντογάν, ωστόσο αυτό είναι μία κανονικότητα. Οι προσεγγίσεις του για την οικονομία αποδεικνύουν πως αντιλαμβάνεται τον κόσμο ως ένα παζάρι. Βέβαια, όταν οι διεθνείς επενδυτές δεν συμμερίζονται τις απόψεις του, απορεί για τους λόγους που έχουν απολέσει την εμπιστοσύνη τους στην τουρκική οικονομία, θυματοποιώντας την Τουρκία λόγω του δήθεν οικονομικού πολέμου. Το αίσθημα επιβίωσής του ωστόσο τον ωθεί να βρίσκει κάθε φορά, κάποιο διαθέσιμο σωτήρα, που θα μπορεί να επεμβαίνει ως από μηχανής θεός, να σώζει την Τουρκία από τις οικονομικές της περιπέτειες.
