Όσοι παρακολουθούμε επισταμένως και διαρκώς τον πόλεμο στην Ουκρανία και διερμηνεύοντας το μήνυμα του Ουκρανού Προέδρου την νύχτα της 9 Ιανουαρίου, είχαμε αντιληφθεί ότι ήταν ζήτημα 24ώρων αν όχι μερικών ωρών η κατάληψη από τις ρωσικές δυνάμεις της κωμόπολης Σολεντάρ (Κάρλο –Λιμπκνεκχτόφσκ μέχρι το 1991).
Όλα τα έγκυρα διεθνή πρακτορεία ανέφεραν από το μεσημέρι της Τρίτης 10 Ιανουαρίου ότι το Σολεντάρ το όποιο βρίσκεται μόλις 18 χιλιόμετρα βορείως του Μπαχμούτ και είναι μέρος της συνολικής αμυντικής τοποθεσίας των Ουκρανών βρισκόταν πλέον στον έλεγχο των Ρώσων. Επίσημα όμως ούτε το Κίεβο, ούτε η Μόσχα έχουν κάνει ανακοινώσεις μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, αργά χθες βράδυ.
Αναφερόμαστε σε μία κωμόπολη η οποία στην αρχή του πολέμου είχε περί τους 12 χιλιάδες κατοίκους. Αυτό που την κάνει σημαντική είναι ότι αφ’ ενός στην περιοχή βρίσκεται ένα τεράστιο ορυχείο αλατιού με στοές που το μήκος του μπορεί να υπερβαίνει τα 200 χιλιόμετρα και αφ’ ετέρου αυτή καθαυτή ως αστική περιοχή αποτελούσε μέχρι χθες το αμυντικό στήριγμα από Βορρά για το Μπαχμούτ (Αρτεμόβσκ η για δεκαετίες ονομασία του) γύρω από το οποίο γίνονται φονικές μάχες εδώ και μήνες με τις διατάξεις Ουκρανών και Ρώσων να μας θυμίζουν τον πόλεμο χαρακωμάτων στο δυτικό μέτωπο κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Όπως αναφέρει σε άρθρο του ο Γερμανός φίλος και συνάδελφος κ. Ράουσενμπέργκερ, αυτήν τη φορά οι Ρώσοι δεν έκαναν το λάθος να θέλουν να εισέλθουν στην πόλη, αλλά καθήλωσαν τους αμυνόμενους στις θέσεις τους και τους κατέστρεψαν εκ του μακρόθεν. Η πόλη περικυκλώθηκε και θα λέγαμε μετά ήταν εύκολο για το μηχανοκίνητο Πεζικό και Τεθωρακισμένα να εισέλθουν σε αυτήν.
Χάνοντας το Σολεντάρ οι Ουκρανοί περικυκλώνονται και από Βορρά και η άμυνα του Μπαχμούτ καθίσταται πλέον πολύ προβληματική. Συνέχιση του αγώνα εκεί από τις ουκρανικές δυνάμεις εγκυμονεί κινδύνους εγκλωβισμού και ολοσχερούς καταστροφής ή αιχμαλωσίας τους.
Η Ουκρανική Ανωτάτη Διοίκηση και ο Ουκρανός Αρχιστράτηγος θα πρέπει να εκτιμήσει το κόστος/όφελος συνεχίσεως του αγώνα όταν χρειάζονται για την επερχόμενη άνοιξη με την εκτιμώμενη επανέναρξη μειζόνων επιχειρήσεων εμπειροπόλεμες δυνάμεις. Και όντως η Ουκρανία έχει απόλυτη ανάγκη μέχρι και τον τελευταίο στρατιώτη μετά και την τελευταία επιστράτευση που έκανε τον Δεκέμβριο καλώντας νέες κλάσεις άνδρες και γυναίκες.
Όπως είχαμε επισημάνει και σε προηγούμενο άρθρο μας η διατήρηση της πόλης αυτής για τους Ουκρανούς αλλά και η ενδεχόμενη κατάληψή της από τους Ρώσους δεν προσφέρει σημαντικά επιχειρησιακά οφέλη όταν μάλιστα υφίστανται και οι δύο πλευρές σοβαρότατες απώλειες.
Είναι πάνω από όλα ζήτημα πολιτικού γοήτρου. Αν ήμασταν πέντε μήνες πριν θα έλεγα ανεπιφύλακτα ότι με την κατάληψη του Μπαχμούτ από τους Ρώσους θα άνοιγε ο δρόμος για το Σλαβιάνσκ και το Κραματόρσκ αλλά μετά την ανάκτηση από τους Ουκρανούς του Ιζιούμ και της πόλης Λυμάν κάτι τέτοιο σήμερα δεν έχει νόημα. Ίσως πρόκειται για «στοίχημα» που έχει βάλει ο Πριγκόζιν προκειμένου με μία επιτυχία εκεί να ενισχύσει τη θέση του στο εσωτερικό της Ρωσίας.
Πρόκειται βέβαια για μία τακτική και όχι στρατηγική επιτυχία των Ρώσων, η πρώτη μετά από μήνες. Αν τελικά ακολουθήσει όπως διαφαίνεται αργά ή γρήγορα και η κατάληψη του Μπαχμούτ, θέτει αναπόδραστα το ερώτημα αν άξιζε για το πολιτικό γόητρο του Κιέβου να υποστούν οι ουκρανικές δυνάμεις τόσες μεγάλες απώλειες όπως εμμέσως παραδέχθηκε η αναπληρώτρια υπουργός Άμυνας της Ουκρανία Χάννα Μαλιάρ.
Παρεμπιπτόντως να τονίσω ότι ποτέ δεν είχα καταλάβει γιατί ο Ζελένσκι είχε θυσιάσει τόσο πολλούς μαχητές και μαχήτριες αλλά και 2.500 αιχμαλώτους στο εργοστάσιο Αζοφστάλ στη Μαριούπολη την άνοιξη όταν η πόλη και το λιμάνι της είχε καταληφθεί από τους Ρώσους και ένας άσκοπος στρατηγικά αγώνας συνεχιζόταν για 4 εβδομάδες μόνον και μόνο για λόγους πολιτικού γοήτρου.
Από μέρους του ο Πούτιν, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα παρουσιάσει ιδιαίτερα μετά και την κατάληψη του Μπαχμούτ εφόσον αυτή επιτευχθεί μία τακτική νίκη σε τοπικό επίπεδο (που ίσως δημιουργήσει ευνοϊκές συνθήκες για αργότερα), ως μία σημαντική πρόοδο στον πόλεμο που κάνει στην Ουκρανία όπως έχουν αρχίσει και στη Ρωσία σιγά-σιγά να τον αποκαλούν.
* Ο Αντιστράτηγος ε.α. Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι Γεωστρατηγικός Αναλυτής
