Περισσότεροι από 200 εν αποστρατεία ανώτεροι στρατιωτικοί ανακοίνωσαν τη στήριξη τους στον υποψήφιο πρόεδρο των Δημοκρατικών Τζο Μπάιντεν τονίζοντας ότι «ο χαρακτήρας του και η εμπειρία του αποτελούν εχέγγυα για να υπηρετήσει ως αρχηγός του κράτους αλλά και του στρατού».
Ανάμεσα στους απόστρατους αξιωματικούς που υπέγραψαν την επιστολή στήριξης του Μπάιντεν, βρίσκονται και στελέχη που διετέλεσαν σε ανώτερες θέσεις επί προεδρίας Ντόναλντ Τραμπ, όπως ο Πολ Σέλβα. Ο εν λόγω πτέραρχος υπηρέτησε και ως αντιπρόεδρος του Γενικού Επιτελείου (Joint Chiefs of Staff). Επιπρόσθετα, ξεχωρίζει η υπογραφή στήριξης του Γκάρντνερ Χάου, στρατηγού και επικεφαλής των Navy SEALs που συνταξιοδοτήθηκε πέρυσι, όπως και του ναυάρχου Πολ Ζουκούνφτ, επικεφαλής της ακτοφυλακής μέχρι το 2018.
Ο κατάλογος των υπογραφόντων περιλαμβάνει συνολικά 22 εν αποστρατεία στρατιωτικούς με 4 αστέρια μεταξύ των οποίων ο ναύαρχος Σάμιουελ Λοκλιαρ, ο οποίος ήταν επικεφαλής των δυνάμεων την ΗΠΑ στον Ειρηνικό από το 2012 έως το 2015, και του Ναύαρχου Χάρι Ουλρίχ, ο οποίος διοικούσε τις ναυτικές δυνάμεις των ΗΠΑ στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια του Προέδρου Τζορτζ Μπους του Νεότερου.
Σημειώνεται ότι σε δημοσκόπηση της ιστοσελίδας The Military Times, τον Αύγουστο, ο Τζο Μπάιντεν είχε προβάδισμα 4% έναντι του σημερινού προέδρου Ντόναλντ Τραμπ στους εν ενεργεία στρατιωτικούς.
Σε δείγμα 1,100 εν ενεργεία στρατιωτικών, το 41% προτιμά τον πρώην αντιπρόεδρο ενώ το 37% τον Ντόναλντ Τραμπ, την ώρα που ένα 21% δηλώνει αναποφάσιστο ή προτίθεται να ψηφίσει έναν τρίτο υποψήφιο.
Η αποδοχή του Τραμπ ως πρόεδρου ανάμεσα στους στρατιωτικούς βρίσκεται σταθερά κάτω από το 49%, ιδίως μετά τις απαξιωτικές δηλώσεις που είχε κάνει τόσο για τον πρώην Υπουργό Άμυνας Τζιμ Μάτις όσο και για άλλους ανώτατους αξιωματικούς.
Σημειώνεται ότι και ο διάδοχος του Μάτις, Μαρκ Έσπερ έχει πάρει δημοσίως αποστάσεις από τον πρόεδρο. Τον Ιούνιο σε συνέντευξη Τύπου που είχε παραχωρήσει στο Πεντάγωνο, ο Έσπερ μετά τις δηλώσεις του Τραμπ περί εμπλοκής του στρατού, τόνισε ότι η ανάληψη αστυνομικών καθηκόντων από μέλη του μόνιμου στρατού θα μπορούσε να δικαιολογηθεί "μόνο ως όπλο τελευταίας καταφυγής, υπό τις πιο επείγουσες και ακραίες συνθήκες".
