Όλο και πιο απροκάλυπτα ο Τούρκος πρόεδρος Τ. Ερντογάν, διολισθαίνει από την πολιτική ισορροπιών που ακολουθούσε στην ουκρανική κρίση σε μια καθαρή στάση στήριξης του Ρώσου προέδρου Πούτιν, εξαπολύοντας επιθέσεις και ασκώντας διαρκώς κριτική στη Δύση, στην οποία αποδίδει λίγο πολύ και την ευθύνη για τη σημερινή ενεργειακή κρίση.
Ο Τούρκος πρόεδρος κινδυνεύει να πέσει στην παγίδα που ο ίδιος έστησε στους συμμάχους. Θεωρώντας ότι όσο περισσότερο πλησιάζει τον Πούτιν, τόσο θα φαίνεται πιο χρήσιμος στους συμμάχους και τόσο οι σύμμαχοι θα του κάνουν τα καπρίτσια προκειμένου να μην τον χάσουν, τόσο τελικά απομακρύνεται ουσιαστικά από τη Δύση και οδηγείται σε άλλες κατευθύνσεις. Επιλογές που όμως συμβαδίζουν με το στρατηγικό όραμα του Ερντογάν το οποίο είναι προσανατολισμένο προς την Ανατολή και έχει έντονα χαρακτηριστικά των αυταρχικών καθεστώτων της Ανατολής.
Ενόψει της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ (τρίτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου) όπου σχεδιάζει μια εντυπωσιακή εμφάνιση, ως «ειρηνοποιός» στην Ουκρανία, ως λυτρωτής των φτωχών χωρών που περιμένουν την εξαγωγή σιτηρών από την Ουκρανία και τη Ρωσία, και ως μπροστάρης της προσπάθειας αναδιάρθρωσης του ΣΑ του ΟΗΕ ώστε να εκπροσωπηθούν ως μόνιμα μέλη και μουσουλμανικές χώρες και χώρες της Αφρικής και της Λ.Αμερικής, ο κ. Ερντογάν ετοιμάζεται για ένα ακόμη μεγάλο παζάρι με την Ουάσιγκτον.
Η «απειλή» ότι εάν δεν προχωρήσει η συμφωνία για την πώληση νέων και αναβάθμιση παλιών F16 η Τουρκία θα στραφεί σε άλλες αγορές της Βρετανίας της Γαλλίας η και της Ρωσίας, είναι ένα από τα στοιχεία του εκβιασμού που θα επιχειρήσει πάλι. Όμως με τέτοιες απειλές καθιστά ακόμη πιο δύσκολη την προώθηση από την κυβέρνηση Μπάιντεν της έγκρισης από το Κογκρέσο μιας τέτοιας συμφωνίας.
Ο κ. Ερντογάν το τελευταίο διάστημα λειτουργεί όλο και πιο πολύ ως εκπρόσωπος του Πούτιν, ενώ επιτίθεται διαρκώς στους Αμερικανούς.
Κατηγόρησε την Ευρώπη ότι με ευθύνη της έχει προκαλέσει την ενεργειακή κρίση, καθώς ο κ. Πούτιν ήταν υποχρεωμένος να απαντήσει με τα μέτρα περιορισμού εξαγωγής του φυσικού αερίου και καυχήθηκε ότι η Τουρκία δεν θα αντιμετωπίσει ενεργειακό πρόβλημα τον χειμώνα και αυτό είναι προφανές καθώς η χώρα του δεν συμμετέχει στις κυρώσεις που όλοι οι Σύμμαχοι έχουν επιβάλει στη Ρωσία.
Όμως και στο θέμα της συμφωνίας για την εξαγωγή σιτηρών εμφανίσθηκε ως συνήγορος του Ρώσου προέδρου συμφωνώντας με την κριτική του ότι τα σιτηρά που εξάγονται δεν κατευθύνονται στις φτωχές χώρες αλλά κυρίως στη Δύση και έσπευσε να στηρίξει το αίτημα Πούτιν για εξαγωγή και ρωσικών δημητριακών μέσω της Μαύρης Θάλασσας.
Στο θέμα επίσης της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ με την ένταξη της Φιλανδίας και της Σουηδίας παρά τις συνομιλίες που έχουν διεξαχθεί δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία καθώς οι δυο υποψήφιες χώρες και κυρίως η Φιλανδία αρνούνται να αποδεχθούν τους όρους που θέλει να επιβάλει η Τουρκία για σύλληψη και έκδοση ατόμων που η ίδια θεωρεί τρομοκράτες αλλά τέτοια κατηγορία δεν στοιχειοθετείται με βάση τη νομοθεσία των δυο σκανδιναβικών χωρών. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ότι ακόμη δεν έχει έρθει προς επικύρωση στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση το Πρωτόκολλο προσχώρησης των δυο χωρών στο ΝΑΤΟ.
Μέσα σε αυτό το κλίμα ο κ. Ερντογάν έχει κλιμακώσει σε πρωτοφανές σημείο την επιθετική ρητορική του εναντίον της Ελλάδας και στη Νέα Υόρκη αναμένεται να κλιμακώσει αυτή την επίθεση εναντίον της χώρας μας, θεωρώντας ότι είναι το κατάλληλο φόρουμ για να πλήξει την εικόνα της χώρας μας ως σταθερού υποστηρικτή του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών. Και η προεργασία έχει γίνει όλο το προηγούμενο διάστημα.
Με τη ρητορική αυτή όμως ο κ. Ερντογάν μπολιάζει και την τουρκική κοινή γνώμη με ένα ακραίο ανθελληνισμό και μάλιστα εμφανίζει την Ελλάδα ως υποχείριο των Μεγάλων Δυνάμεων και κυρίως των ΗΠΑ, που τη χρησιμοποιούν για να περικυκλώσουν την Τουρκία, να τη χειραγωγήσουν και να αποτρέψουν την ανάδειξη της σε ηγετική περιφερειακή δύναμη.
Εφόσον κλείσει η συνάντηση του με τον πρόεδρο Μπάιντεν στη Νέα Υόρκη αναμένεται να αραδιάσει όλες τις κατηγορίες που τώρα εξαπολύει εναντίον της Ελλάδας ζητώντας ουσιαστικά εξηγήσεις για την ενίσχυση της αμυντικής συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ και απαιτώντας να σταματήσει η «στήριξη» που θεωρεί ότι προσφέρει η Ουάσιγκτον στην Ελλάδα, με μια εκ των συνεπειών το μπλοκάρισμα της πώλησης των F16 στην Τουρκία.
Η οργή του Τούρκου Προέδρου για τη στάση των Αμερικανών φουντώνει και λόγω της στήριξης που συνεχίζει να προσφέρει η Ουάσιγκτον στους Κούρδους της Β.Συρίας καθώς μόλις την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε άσκηση των αμερικανικών δυνάμεων μαζί με τους Κούρδους του SDF και PYD πολύ κοντά στα τουρκοσυριακά σύνορα στις περιοχές τις οποίες έχει απειλήσει με νέα εισβολή ο κ. Ερντογάν. Μια εισβολή που καθυστερεί εδώ και μήνες μια και για διαφορετικούς λόγους έχουν αντιταχθεί σε αυτή τόσο οι ΗΠΑ και η Ευρώπη όσο και η Ρωσία και το Ιράν.
Πάντως, όλο και περισσότερο ο Τούρκος πρόεδρος με τις επιλογές του οδηγεί τη χώρα του από πραγματικά αναπόσπαστο μέλος της Ατλαντικής Συμμαχίας, ρόλο που κέρδισε στη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου ως σημαντικός πυλώνας της πολιτικής ανάσχεσης της Σοβιετικής Ένωσης, σε ένα προβληματικό μέλος του ΝΑΤΟ το οποίο συμμαχεί και συνεργάζεται αγαστά με τη Ρωσία, η οποία και με βάση το στρατηγικό δόγμα της Συμμαχίας είναι ο στρατηγικός αντίπαλος.
Και δεν είναι τυχαίο ότι όταν τον Ιούλιο ανακοίνωναν οι Αμερικανοί την ενίσχυση της στρατιωτικής παρουσίας τους σε χώρες της Συμμαχίας στην Ευρώπη (Ισπανία, Πολωνία, Βρετανία, Γερμανία, Ιταλία) δεν υπήρξε καμιά ανακοίνωση που να αφορά την Τουρκία…
Οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Δύση έχουν μπει σε κρίσιμη καμπή και δυστυχώς αυτό αποθρασύνει ακόμη περισσότερο τον αναθεωρητισμό της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που στο στόχαστρο του έχει βάλει την Ελλάδα και την Κύπρο. Δυστυχώς δεν υπάρχουν σημάδια στον ορίζοντα για αποκατάσταση έστω ουσιαστικών διαύλων μεταξύ των δυο χωρών και αυτό καθιστά ακόμη πιο επικίνδυνη τη συγκυρία αυτή. Ο κ. Ερντογάν βάζει και τις σχέσεις με την Ελλάδα στο παζάρι του με τη Δύση και την Ουάσιγκτον και είναι σαφές ότι δεν θα διστάσει να κάνει και το επόμενο βήμα υλοποιώντας τις απειλές του προκειμένου να ισχυροποιήσει τη θέση του και να ακυρώσει στην πράξη, όπως πιστεύει τις συμμαχίες που έχει συνάψει η Ελλάδα.
