Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα, όταν έφτασα στις ΗΠΑ πριν από πολλά χρόνια για να σπουδάσω εγκληματολογία, ήταν η φράση- σλόγκαν (motto) που αναγράφεται σε όλα τα περιπολικά, όλων των αστυνομικών Σωμάτων της χωράς: «To protect and to serve».
Δηλαδή προστατεύουμε και υπηρετούμε (την κοινωνία) Παραξενεύτηκα. Το κομμάτι της προστασίας το κατανοώ, αλλά της υπηρεσίας; Με ποιον τρόπο υπηρετεί ένα σώμα ασφαλείας;
Σταδιακά φυσικά μέσω των σπουδών αλλά και της επιστήμης μου, συνειδητοποίησα ότι εκτός από τον ρολό του μαχητού του εγκλήματος (crime fighter) τα σώματα ασφάλειας έχουν και έναν άλλον βαθύτατα κοινωνικό ρολό, αυτόν της παροχής αρωγής στην κοινωνία με κάθε δυνατό τρόπο, σε κάθε συνθήκη, 24 ώρες το 24ωρο, 7 ημέρες την εβδομάδα.
Οι τραγικές δασοπυρκαγιές που βιώνει η πατρίδα μας τα τελευταία 24ωρα ανέδειξαν με εμφατικό τρόπο αυτή τη διάσταση της αποστολής της ΕΛ.ΑΣ.
Ο Έλληνας αστυνομικός έγινε στα ματιά όλων αυτό που εξ αρχής ήταν. Ο γιος, ο αδελφός, ο πατέρας, ο σύντροφος, ο προστάτης.
Έβαλε το υπηρεσιακό του όπλο στη θήκη, και ενδύθηκε μανδύα κοινωνικού αγωνιστή. Πήρε στην αγκαλιά του μικρά παιδιά, αλλά και μικρά ζώα.
Μίλησε με πατρική στοργή σε παιδιά και γυναίκες, με την καλοσύνη ενός εγγονιού σε ηλικιωμένους, με δάκρυα στα ματιά σε ανήμπορους.
Πήρε στην πλάτη του ανάπηρους, τράβηξε από τα γκέμια αγριεμένα από τις φλόγες αλόγα και έγινε ανάχωμα ανάμεσα στις στάχτες και την κάθε κατατρεγμένη ψυχή.
Λένε ότι, η δικαιοσύνη είναι το καταφύγιο του κάθε ανήμπορου. Σωστά το λένε.
Η αστυνομία όμως είναι ο κρατικός θεσμός που βρίσκεται σε πρώτη επαφή με τον πολίτη. Κινείται διπλά του με την ένδοξη στολή και αποτελεί τον φάρο στην κάθε μορφής καταιγίδα.
Ο Έλληνας αστυνομικός αντί να ακολουθήσει το ένστικτο του και να τρέξει μακριά από τον κίνδυνο, το αγνοεί και εφορμά στις φλόγες για να μη μείνει κάνεις πίσω.
Δεν πτοείται ούτε από τον χαμηλό μισθό, ούτε από τη σκληρή κριτική που δέχεται καθημερινά.
Δεν έγινε κυνικός λόγω του επαγγέλματος, αντίθετα έγινε πιο άνθρωπος, μέσα στην απανθρωπιά που καθημερινά αντιμετωπίζει.
Είναι «σαρξ εκ της σαρκός» της κοινωνίας και αντιλαμβάνεται την αποστολή του όπως το πνεύμα του Νομοθέτη επιτάσσει.
«Την εξασφάλιση της δημόσιας ειρήνης και ευταξίας και της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών.» Αυτή είναι η επίσημη φρασεολογία της αστυνομικής αποστολής.
Η άγραφη, ανεπίσημη και πιο ουσιαστική προσέγγιση είναι «στην υπηρεσία της κοινωνίας που είναι η πεμπτουσία του πατριωτισμού».
Την επόμενη φορά που θα περάσει διπλά σας μια μηχανή της ΔΙ.ΑΣ. ή ένα κλιμάκιο της ΟΠΚΕ, πείτε τους αυτό που λένε στις ΗΠΑ: thank you for your service! Πείτε το Ελληνικά και απλά: Ευχαριστούμε που υπάρχετε!
Ακόμα αντηχούν στα αυτιά μου τα λόγια του αστυνομικού που προσπαθούσε να πείσει ηλικιωμένη να ακολουθήσει τις οδηγίες για εκκένωση...
«Σα μάνα μου σου μιλάω…»
* Ο Κωνσταντίνος Δούβλης είναι εγκληματολόγος, διδάκτωρ κοινωνιολογίας της αστυνόμευσης.
