Τελευταία επισκέπτομαι συχνά τη Σκωτία και πάντοτε νοικιάζω αυτοκίνητο στο αεροδρόμιο από την ίδια εταιρεία. Μετά την τρίτη φορά, κατάλαβα πως το ευγενέστατο προσωπικό που με εξυπηρετεί ακολουθεί πάντα την ίδια μεθοδολογία.
Συνήθως έχω κλείσει online αυτοκίνητο μικρής ή μεσαίας κατηγορίας. Τα παιδιά στο γκισέ μου προτείνουν ευγενέστατα αναβάθμιση σε κάτι καλύτερο. «Γιατί όχι, ας το δούμε», απαντώ.
Αρχίζουν λοιπόν να παίζουν με τον υπολογιστή και μου εξηγούν πως υπάρχουν διάφορα προγράμματα ενοικίασης ανάλογα την εποχή, τις ημέρες ενοικίασης, πόσο καλός πελάτης είσαι, κλπ. Πολύ σύντομα μου προτείνουν ένα πολύ καλύτερο αυτοκίνητο, συνήθως σε διπλάσια τιμή από αυτή που έχω κλείσει.
«Α, είναι πολύ ακριβό, δεν νομίζω ότι μπορώ να το αντέξω», απαντώ πάντοτε.
«ΟΚ, ας δω τι περισσότερο μπορώ να κάνω», λέει ο εξυπηρετικότατος υπάλληλος, ενώ ταυτόχρονα με ρωτάει με ενδιαφέρον τι θα κάνω στη Σκωτία και μου ανακοινώνει πόσο πολύ θέλει και αυτός να έρθει στην Ελλάδα, κάποια στιγμή.
Επιστρέφει σύντομα με το ίδιο καλύτερο αυτοκίνητο σε λίγο μικρότερη τιμή, διότι όπως εξηγεί μου δίνει καταχρηστικά μια προσφορά που απευθύνεται μόνο σε Σκωτσέζους.
«Εξακολουθεί να είναι πιο ακριβό από ότι μπορώ να πληρώσω».
«ΟΚ, ας κάνω άλλη μια προσπάθεια», απαντά χαμογελαστά και χωρίς να δυσανασχετεί ο άνθρωπος που με εξυπηρετεί.
Μου εξηγεί ότι θα προσθέσει και κάποιο ειδικό πακέτο που απευθύνεται μόνο σε εταιρικούς πελάτες και καταλήγει να μου προσφέρει το πολύ καλύτερο αυτοκίνητο, σε τιμή 15-20% υψηλότερη από αυτή που είχα κλείσει online για το μικρότερο όχημα. Είναι πλέον η στιγμή να δώσουμε τα χέρια και να παραλάβω ένα ανώτερο και συνήθως ολοκαίνουριο αυτοκίνητο.
«Σε λίγο θα σας έλθει ένα email για να αξιολογήσετε τη διαδικασία εξυπηρέτησης», λέει με ενθουσιασμό ο νέος μου φίλος. «Ελπίζω να θυμηθείτε το όνομα μου και να γράψετε κάτι καλό για εμένα!» και δείχνει με υπερηφάνεια το ταμπελάκι με το όνομα του. Και φυσικά πάντοτε γράφω τα καλύτερα, διότι η ποιότητα της εξυπηρέτησης και του προϊόντος που μου παρέχει η συγκεκριμένη εταιρεία το αξίζουν. Και είμαστε όλοι κερδισμένοι: Εγώ παίρνω πολύ καλύτερο αυτοκίνητο σε λογική τιμή, η εταιρεία εισπράττει περισσότερα και ο υπάλληλος οπωσδήποτε λαμβάνει κάποιου είδους μπόνους.
Γράφω τα παραπάνω διότι τα πολύ νέα παιδιά που πάντοτε με εξυπηρετούν, δείχνουν πως διαθέτουν αρκετά από τα περίφημα soft skills που απαιτεί πλέον ο κόσμος: Είναι καλοί και ευγενικοί ακροατές, κατανοούν το πρόβλημα του άλλου, προσπαθούν να βρουν τη βέλτιστη δυνατή λύση, επιζητούν την αξιολόγηση και παίρνουν χαρά και ενθουσιασμό από τη δουλειά τους που την κάνουν εξαιρετικά.
«Κολοκύθια», θα πει ένα ανώτερο στέλεχος πωλήσεων. «Απλώς, η εταιρεία τους έχει εκπαιδεύσει καλά».
Ακριβώς! Και εκεί αρχίζω να σκέφτομαι πως, αν την παραπάνω ιστορία τη χρησιμοποιήσει ως θετικό παράδειγμα ένας δάσκαλος σε μια μέση ελληνική παρέα, θα ακούσει και σχόλια που όλοι φανταζόμαστε:
«Μα, αυτή είναι η αλλοτρίωση που προκαλεί στον άνθρωπο ο καπιταλισμός. Τι, θα μαθαίνουμε στα παιδιά μας να έχουν δουλική συμπεριφορά απέναντι στο κεφάλαιο; Δεν θα τα κάνουμε και γκαρσόνια των Ευρωπαίων!».
Να λοιπόν μια ακόμη μεγάλη ελληνική αντινομία: Όλοι μας, ως καταναλωτές, αποζητάμε καλή εξυπηρέτηση και προσωπικό ενδιαφέρον από έναν επαγγελματία για το πρόβλημα μας. Πόσοι όμως θα συμφωνούσαμε να εισαχθούν στο ελληνικό σχολείο μαθήματα που εστιάζουν στην αξία μιας καλής και ουσιαστικής εξυπηρέτησης, προς οποιονδήποτε τρίτο;
Μαθήματα που εξηγούν στα παιδιά πως στη ζωή, για να έχει θετικό αποτέλεσμα η όποια επικοινωνία πρέπει να γίνεται με ευγένεια, ενσυναίσθηση, κατανόηση, αποδοχή και αγάπη. Και αν αυτά μας βοηθούν να έχουμε μια επιτυχημένη δουλειά με ευχαριστημένους πελάτες, τόσο το καλύτερο!
Για αυτό έχουμε γράψει πολλές φορές πως το ελληνικό σχολείο, από το γυμνάσιο και πάνω, πρέπει επιτέλους να αποκτήσει άμεση σύνδεση με την πραγματική ζωή και να σταματήσει να θεωρητικολογεί. Και τα παιδιά, αντί να συμμετέχουν σε προσομοιώσεις δράσεων, να εμπλέκονται σε αληθινές δραστηριότητες.
Να διαχειρίζονται το κυλικείο του σχολείου. Να προσφέρουν με ενθουσιασμό στην τοπική κοινωνία υπηρεσίες και προϊόντα που τα ίδια παράγουν. Να συμμετέχουν ενεργά σε κερδοσκοπικές και μη δράσεις της κοινότητας ώστε να κατανοούν, βιωματικά, πώς λειτουργεί ο αληθινός κόσμος και πώς ο ενεργός πολίτης συνδιαμορφώνει το μέλλον και αλλάζει τα κακώς κείμενα, μέσα από την καθημερινή ζωή.
Διότι, καλή η φυσική και τα λατινικά - τις περισσότερες φορές όμως μια ευτυχισμένη και παραγωγική ζωή χτίζεται επάνω σε άλλου είδους γνώσεις και ικανότητες.
* O Γιάννης Γιαννούδης είναι συνιδρυτής στο σχολείο Dorothy Snot και στη διαδικτυακή πλατφόρμα έμπνευσης thewhycommunity.com.
