«34 χρόνια δεν είναι αρκετά» ήταν το σύνθημα των... συλλογικοτήτων και των αυτοπροσδιοριζόμενων ως αναρχικοί, που είδαν και το τελευταίο εμβληματικό τους στέκι, το Βιολογικό του ΑΠΘ, να «πέφτει» χάνοντας τη στέγη που είχαν φτιάξει όπως και άλλοι σε πανεπιστημιακά ιδρύματα (ή σε κτήρια που ανήκουν σε ΑΕΙ) λειτουργώντας επί της ουσίας γιάφκες στις οποίες άφηνα μέχρι και τα «πυρομαχικά» τους για τις μάχες με τα στελέχη της ΕΛΑΣ. Και όμως 34 χρόνια δεν είναι απλά αρκετά είναι υπεραρκετά γι αυτούς που στην πραγματικότητα επιβουλεύονται και εκμεταλλεύονται το πανεπιστημιακό άσυλο.
Με τους γνωστούς άγνωστους να επιχειρούν να παίξουν το παιγνίδι της γάτας με το ποντίκι, με καταδρομικές επιθέσεις για ανακατάληψη χώρων ή με την πραγματοποίηση άλλων σε κάποια κτήρια σε είδος ανταπόδοσης των εκκενώσεων, όπως η χθεσινή νέα κατάληψη αίθουσας σε κτίριο του Χημικού του ΑΠΘ, η ουσία είναι πως πανεπιστημιακές αρχές και πολιτεία προχωρούν στον απεγκλωβισμό πανεπιστημιακών χώρων που επί σειρά ετών τελούσαν υπό κατάληψη κάτω από μια αποσδιόριστη ανοχή και κάλυψη, η οποία ενίοτε είχε και πολιτική ομπρέλα.
Οι εμβληματικές καταλήψεις που είχαν μετατραπεί σε άντρα επιθέσεων μέσω από τα Πανεπιστήμια, με ταυτόχρονη χρήση – εκμετάλλευση ενός Ασύλου που απέχει από την ουσία του, δηλαδή την ελεύθερη μετάδοση ιδεών, οδεύουν προς ένα τέλος και σε μια ανεπίστρεπτη μεταφορά τους στη λήθη. Αυτό το γεγονός δεν περνά απαρατήρητο από όσους φοιτητές επιθυμούν να ολοκληρώσουν εγκαίρως τις σπουδές τους αλλά ούτε και από όλους όσοι επιδιώκουν να διατηρήσουν αυτή την κατάσταση. Και οι τελευταίοι απειλούν. Είτε τις πανεπιστημιακές αρχές, όπως στην περίπτωση του πρύτανη του ΑΠΘ, είτε πολιτικούς, είτε και τις αστυνομικές αρχές.
Από την κατάληψη σε χώρους Ιδρυμάτων όπως στο Πολυτεχνείο, στο παλαιό κτήριο Γκίνη, μέχρι το ΟΠΑ, πρώην ΑΣΟΕ, και τμήματα της Νομικής, και από την κατάληψη Βανκούβερ Απάρτμαν στο κτήριο Μαυροματαίων και Δεριγνύ μέχρι αυτή της χαρακτηρισμένης ως επικίνδυνης (λόγω των όσων βρέθηκαν μέσα σε αυτή) της Terra Incognita στη Θεσσαλονίκη και της Rosa Nera, στα Χανιά μέσα σε 2,5 χρόνια πραγματοποιήθηκαν στοχευμένες παρεμβάσεις με αποκορύφωμα την εκκένωση στο Βιολογικό του ΑΠΘ.
Οι εικόνες από όλες τις καταλήψεις και την κατάσταση που επικρατούσε έχουν κάνει το γύρο της χώρας. Ουδείς ξεχνά τους εκρηκτικούς μηχανισμούς και τα άλλα ευρήματα στα... στέκια των... συλλογικοτήτων και των... αναρχικών. Ούτε και τα πρόσφατα το ΑΠΘ. Που δείχνουν το πως εκλαμβάνεται το άσυλο αλλά και τη λογική που επικρατούσε επί σειρά ετών για παράδειγμα στην περίπτωση του κτηρίου στα Χανιά που ανήκε στο Πανεπιστήμιο την κατάληψη του οποίου έσπευσαν να υπερασπιστούν ακόμη και βουλευτές όπως για παράδειγμα ο Παύλος Πολάκης.
Οι απειλές κατά του πρύτανη του ΑΠΘ, οι απειλές κατά πολιτικών και αστυνομικών δυνάμεων όπως καταγράφονται ακόμη και σε χθεσινές αναρτήσεις στον ιστότοποι που διατηρούν αναρχικές και άλλες ομάδες δείχνουν πως έχει γίνει δουλειά στο πλαίσιο μιας ευνομούμενης πολιτείας. Οι σπασμωδικές προσπάθειες ανακαταλήψεων και οι καταλήψεις κάποιων άλλων χώρων επίσης.
Οι εμβληματικές καταλήψεις ήταν και είναι αυτές που χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρον στην προσπάθεια ακόμη και προσηλυτισμού νέων μελών και το χτύπημα στο μαλακό υπογάστριο της ανομίας και κυρίως της παρανομίας δύναται να χαρακτηριστεί ως καίριο. Μένει στα χέρια της πολιτείας και των πανεπιστημιακών αρχών να μην εγκαταληφθεί η προσπάθεια και να μην επαναληφθούν τέτοια φαινόμενα. Η φύλαξη των πανεπιστημιακών χώρων, η λειτουργία της πανεπιστημιακής αστυνομίας και κυρίως η απαγόρευση εισόδου σε όλους όσοι δεν ανήκουν στο προσωπικό, εκπαιδευτικό και διοικητικό και δεν είναι φοιτητές με τη χρήση των ταυτοτήτων θα συμβάλει στη διατήρηση ενός κλίματος που δύναται επιτέλους να συμβάλει και στην πραγμάτωση της βασικές ιδέας του πανεπιστημιακού ασύλου.
Σε κάθε περίπτωση οι αντιδράσεις αναμενόμενες. Οι... χρήστες και διαχειριστές αυτών των καταλήψεων δεν θα παραδώσουν τα όπλα πολύ δε περισσότερο όταν σε αρκετές περιπτώσεις βλέπουν να ανοίγει και μια ομπρέλα πολιτικής κάλυψης, όπως συνέβη σε όλες τις περιπτώσεις εκκενώσεων, όπως έγινε και στην περίπτωση του Βιολογικού του ΑΠΘ, με τη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ να καταγγέλλει την κυβέρνηση για επικοινωνιακά τεχνάσματα τα οποία συνέδεσε με το άνοιγμα των πανεπιστημίων χωρίς μέτρα (όπως αναφέρει) για την πανδημία...
