«Ο καλλιτέχνης για να είναι δημιουργός πρέπει να πατάει ξυπόλυτος συνέχεια επάνω σε μια λαμαρίνα που ζεματάει». Έτσι αντιλαμβανόταν τη ζωή του δημιουργού, στα όρια, κι έτσι προσπάθησε να σπείρει το έργο του ο γλύπτης Διονύσης Γερολυμάτος, που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 83 ετών. Κατά την διάρκεια της εικαστικής διαδρομής του είχε έντονη παρουσία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Ο Διονύσης Γερολυμάτος γεννήθηκε στην Πάτρα το 1938. Κεφαλληνιακής καταγωγής, πήρε τα πρώτα μαθήματα σχεδίου το 1954 από τον Γεώργιο Παπαδημητρίου-Φαίων. Σπούδασε στη συνέχεια γλυπτική στη Σχολή Καλών Τεχνών (1959-1963) κοντά στον Γιάννη Παππά, ενώ παράλληλα παρακολούθησε μαθήματα χαλκοχυτικής-γυψοτεχνίας κοντά στον Νίκο Κερλή. Την περίοδο 1966-1970 συνεργάστηκε με την Αρχαιολογική Υπηρεσία. Διετέλεσε, μεταξύ άλλων, πρόεδρος του Συλλόγου Γλυπτών και μέλος του Γενικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων.
Είχε παρουσιάσει το έργο του στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται Πανελλήνιες, η Μπιενάλε Νέων Καλλιτεχνών στο Παρίσι το 1971, η Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας το 1974, όπου έλαβε το Γ΄ βραβείο, και η έκθεση Σύγχρονη Ελληνική Γλυπτική, που πραγματοποιήθηκε στο Μουσείο Χακόνε στο Τόκιο το 1976. Έχει επίσης λάβει μέρος σε διεθνή Συμπόσια Γλυπτικής.
Ο Διονύσης Γερολυμάτος εργαζόταν με σκληρά υλικά, πέτρα, μάρμαρο, τσιμέντο, και δημιουργεί έργα από ένα ευρύ θεματικό πεδίο, αποτέλεσμα ελεύθερης έμπνευσης ή παραγγελιών.
Η σχηματοποίηση, η αποσπασματικότητα, η αινιγματική ατμόσφαιρα και η μνημειακότητα είναι τα στοιχεία που χαρακτήριζαν τη δημιουργία του στο σύνολό της. Εκμεταλλευόμενος τις εκφραστικές δυνατότητες του υλικού του, δημιούργησε συνθέσεις σουρεαλιστικές ή εξπρεσιονιστικές με τις οποίες εκφράζει ιδέες ή σκέψεις, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις πηγή της έμπνευσής του έγινε η ποίηση, δίνοντας με τα έργα του μορφή σε στίχους.
Παράλληλα με τη γλυπτική ασχολήθηκε και με το θέατρο, φιλοτεχνώντας σκηνικά για το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και την Εθνική Λυρική Σκηνή.
