Η Γαλλία έχει ακόμη έναν λόγο να θλίβεται σήμερα. Ο Αλμπέρ Ουντερζό, ένας από τους δύο «πατέρες» του Αστερίξ πέθανε στον ύπνο του στο σπίτι του στο Νεϊγί από καρδιακή προσβολή που δεν είχε σχέση με τον κορονοϊό. Οι πολυαγαπημένοι μας κάτοικοι του μικρού γαλατικού χωριού, που «κατέκτησαν» την υφήλιο, είναι από σήμερα πεντάρφανοι κι εμείς πολύ λυπημένοι.
Ο τεράστιος Ουντερζό, διέθετε μία από τις δύο πένες που «γέννησαν» τον μικρό, παμπόνηρο, και αποφασισμένο ήρωα Αστερίξ. Την σχεδιαστική. Η άλλη, η συγγραφική, ανήκε στον περίφημο Ρενέ Γκοσινί, έναν επίσης από τους μεγαλύτερους δημιουργούς κόμικς ολόκληρου του πλανήτη. Ο Γκοσινί όμως χάθηκε πρόωρα, το 1977 σε ηλικία 51 ετών, κατά τη διάρκεια ενός τεστ κοπώσεως. Ο Ουντερζό συνέχισε το δημιούργημά τους με επιτυχία (αν και τα λόγια στις «φούσκες» δεν συγκρίνονται με τα «ψιλοκεντημένα» του Γκοσινί). Σταμάτησε να σκιτσάρει το 2011 και έδωσε τη σκυτάλη σε έναν νεότερο δημιουργό.
Ο Αστερίξ δεν έγινε μόνο ένα αγαπημένο κόμικ αλλά και μια πολύ επιτυχημένη σειρά ταινιών τόσο κινουμένων σχεδίων όσο και live-action με πιο γνωστή αυτή του 1999 “Αστερίξ και Οβελίξ εναντίον του Καίσαρα” με πρωταγωνιστές τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, τον Ρομπέρτο Μπενίνι αλλά και τη Μόνικα Μπελούτσι.
Γεννήθηκε ως Αλμπέρτο Αλεάντρο Ουντέρτσο στα 25 Απριλίου 1925 στη Γαλλία με τους γονείς του Σίλβιο και Ιρια να έχουν μεταναστεύσει πρόσφατα από την Ιταλία. Το όνομά του προέρχεται από το ιταλικό χωρικό Οντέρτσο, πρώην Ουντέρτσο, όπου μπορεί να εντοπιστεί το οικογενειακό δέντρο του. Ως παιδί, παρά τα πολλαπλά καλλιτεχνικά ταλέντα του, ήθελε να γίνει μηχανικός αεροσκαφών. Βίωσε τον ρατσισμό των νεαρών Γάλλων απέναντι στους «βρώμικους μακαρονάδες Ιταλούς» που «ήρθαν να φάνε το ψωμί μας» και άλλαξε το όνομά του κόβοντας το τελικό «ο» έτσι ώστε να προφέρεται Αλμπέρ, κάτι πολύ γαλλικό.
Ελαβε τη γαλλική υπηκοότητα το 1934 και κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου έφυγε από το Παρίσι και πέρασε ένα χρόνο στη Βρετάνη,[, όπου εργάστηκε σε ένα αγρόκτημα και βοήθησε στο ξυλουργείο του πατέρα του. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν αποφασίστηκε η τοποθεσία του χωριού του Αστερίξ, ο Γκοσινί του άφησε την απόφαση εξ ολοκλήρου, κι εκείνος χωρίς κανένα δισταγμό επέλεξε τη Βρετάνη.
Ο Walt Disney ήταν το είδωλό του και Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι (1937), απόλυτη αναφορά του. Ξεκίνησε μια επιτυχημένη καριέρα ως καλλιτέχνης στο Παρίσι μετά τον πόλεμο το 1945, με δημιουργίες όπως ο Flamberge και ο Clopinard. Το 1947-48 δημιούργησε μερικά άλλα κόμικς, όπως ο Belloy και ο Arys Buck . Συνάντησε τον Γκοσινί το 1951 έγιναν φίλοι και αποφάσισαν να συνεργαστούν την επόμενη χρονιά για τη βελγική εταιρεία World Press. Οι πρώτες δημιουργίες τους ήταν οι χαρακτήρες Oumpa-pah, Jehan Pistolet και Luc Junior. Το 1958 προσαρμόζουν το Oumpah-pah σε κόμικ για δημοσίευση στο περιοδικό κόμικς Τεν Τεν, αν και «άντεξε» μόλις μέχρι το 1962. Όμως, το 1959 οι Γκοσινί και Ουντερζό έγιναν συντάκτης και καλλιτεχνικός διευθυντής (αντίστοιχα) του περιοδικού Pilote, που απευθυνόταν σε μεγαλύτερα παιδιά. Στο πρώτο τεύχος εμφανίστηκε ο Αστερίξ και έκανε αμέσως επιτυχία.Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ο σκιτσογράφος συνεργάστηκε επίσης με τον Jean-Michel Charlier στην ρεαλιστική σειρά Michel Tanguy , που αργότερα ονομάστηκε Les Aventures de Tanguy et Laverdure.
Η μεγάλη επιτυχία του Αστερίξ ώθησε τους δημιουργούς του να κυκλοφορήσουν το 1961 το πρώτο ξεχωριστό τεύχος με τίτλο «Αστερίξ ο Γαλάτης» που εκδόθηκε σε μόλις 6 χιλιάδες αντίτυπα. Μέχρι το 1967, το κόμικ είχε γίνει τόσο δημοφιλές ώστε και οι δύο αποφάσισαν να αφιερώσουν το χρόνο τους στη σειρά. Μετά τον πρώιμο θάνατο του Γκοσινί το 1977, ο Ουντερζό συνέχισε να γράφει και να εικονογραφεί τα βιβλία μόνος του, αν και με πολύ πιο αργό ρυθμό (κατά μέσο όρο ένα λεύκωμα κάθε 3- 5 χρόνια σε σύγκριση με 2 άλμπουμ ετησίως όταν δούλευαν με τον Γκοσινί). Εκτιμάται ότι παγκοσμίως έχουν πωληθεί περισσότερα από 375 εκατομμύρια αντιτύπων. Τους ζήτησαν έναν «Αντι-Τεντέν». Εκαναν πολλά περισσότερα, ήρωες που λάτρεψε όλη η ανθρωπότητα.
Ο Αστερίξ είναι μάλλον μικροκαμωμένος, αδύναμος όχι όμορφος, αντίθετα με τα κριτήρια δημιουργίας καλοφτιαγμένων ηρώων έτσι ώστε τα παιδιά να ταυτίζονται με αυτούς. Ηταν όμως έξυπνος, παμπόνηρος, εφευρετικός και είχε πάντοτε δίπλα του τον Οβελίξ, τον οποίο ο σκιτσογράφος λάτρευε. Ο Οβελίξ, ο άνδρας που παραδίδει μενίρ, δημιουργήθηκε πρώτα από τον ίδιο και θεωρούσε πως του έμοιαζε λίγο. «Εχει γίνει πρότυπο» έλεγε ο ίδιος για τον μικρόσωμο Αστερίξ. «Παρά το μέγεθός του και χάρη στο μαγικό φίλτρο, καταφέρνει να κρατήσει υπό έλεγχο τα στρατεύματα του Καίσαρα. Όλοι έχουμε, πάνω από μας, μια δύναμη για την οποία πιστεύουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.» Κι όμως…
Ηδη από τα 45 του είχε πρόβλημα με το χέρι του, καθώς έπρεπε να εργάζεται αδιάκοπα- και ο ίδιος αισθανόταν την ανάγκη, παρά τις παρατηρήσεις του συνεργάτη του, που του έλεγε να προσέχει. Δέχτηκε πάρα πολλές επιθέσεις, από σνομπ συναδέλφους του που έλεγαν «πουλάει άρα είναι μέτριο» μέχρι επιθέσεις για την προσωπική του ζωή, που, δήθεν, ήταν εργένικη. Στην πραγματικότητα ήταν παντρεμένος με την Αντα και είχαν μια κόρη τη Σιλβί και έναν υιοθετημένο γιο. Εδωσε γενναία μάχη με τη λευχαιμία πριν από χρόνια, και την κέρδισε, ενώ από το 2017 είχε μεγάλα προβλήματα στον ένα πνεύμονα. Τον τελευταίο καιρό «ήταν πολύ κουρασμένος» σύμφωνα με το περιβάλλον του.
AP Photo/Frank Boxler
