«Εάν η Τουρκία θελήσει να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που εγώ ελπίζω ότι θα θελήσει, θα αποδεχθεί και την UΝCLOS, την Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας», είχε δηλώσει ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας μετά τη συνάντησή του με τον Τούρκο ομόλογό του Μεβλούτ Τσαβούσογλου στην Άγκυρα την περασμένη Πέμπτη.
Τι είναι όμως η UNCLOS που κρίνει την είσοδο της Τουρκίας στην ΕΕ;
Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) η οποία υπογράφηκε στο Μοντέγκο Μπέι στις10 Δεκεμβρίου 1982, είναι το μοναδικό νομικό καθολικό πλαίσιο που διέπει όλες τις δραστηριότητες στις θάλασσες και τους ωκεανούς. Η σύμβαση δεν έχει κυρωθεί από την Τουρκία.
«Αυτή η θέση των Αθηνών έχει την λογική της - και σχετίζεται άμεσα με την ελληνική στρατηγική στα εθνικά θέματα. Ως γνωστόν η προσχώρηση μιας χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση συμβαδίζει με την υποχρέωση της υποψήφιας χώρας για εναρμόνιση με το κοινοτικό κεκτημένο», γράφει στην ιστοσελίδα της Deutsche Welle o Ρόναλντ Μαϊνάρντους, επικεφαλής του παραρτήματος του Ιδρύματος Friedrich Naumann (Φρίντριχ Νάουμαν) που πρόσκειται στους γερμανούς Φιλελεύθερους (FDP), στην Κωνσταντινούπολη.
«Για την θέση της Ελλάδας αυτή η αρχή της ΕΕ αποτελεί μεγάλο ατού στην αντιπαράθεση με την γείτονα χώρα. Από την άλλη μεριά δεν είναι καθόλου σαφές εάν η Τουρκία είναι πρόθυμη να συμμετάσχει σε μια διεθνή συμφωνία που προφανώς δεν τη βολεύει ως προς τα εθνικά τις συμφέροντα σε αντάλλαγμα για ένα υποθετικό - και για αυτό μιλάμε - σενάριο προσχώρησης στην Ευρωπαϊκή Ένωση», επισημαίνει ο Μαϊνάρντους.
«Ένα άλλο ερώτημα - και μάλλον το πιο σημαντικό - είναι εάν οι Ευρωπαίοι εταίροι είναι πρόθυμοι να ανοίξουν τις πύλες τους για τους Τούρκους εφ' όσον εκείνοι δεσμευτούν να σέβονται το διεθνές δίκαιο στις διενέξεις με τους Έλληνες», σημειώνει.
«Εκτιμώντας τα παρόντα πολιτικά δεδομένα στην Ευρώπη μια τέτοια προοπτική ειρήνευσης είναι μάλλον απίθανη», καταλήγει στο άρθρο του ο Ρ. Μαϊνάρντους.
