Σαν σήμερα, πριν από 5 χρόνια, στις 27 Ιουνίου 2015, λίγο πριν τα μεσάνυχτα, ο Αλέξης Τσίπρας ανακοίνωνε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή όχι του ευρωπαϊκού προγράμματος στήριξης της ελληνικής οικονομίας. Το διάγγελμα του τότε πρωθυπουργού ήταν η κατάληξη της αποτυχημένης 6μηνης διαπραγμάτευσης με τους ευρωπαϊκούς θεσμούς που προηγήθηκε και το αποτέλεσμα των εσωκομματικών αδιεξόδων του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακολούθησε τραπεζικός πανικός, κλείσιμο των τραπεζών και, εν τέλει, μακροχρόνιοι κεφαλαιακοί έλεγχοι. Τα ίδια κεφάλαια των τραπεζών μηδενίστηκαν, με αποτέλεσμα το Δημόσιο και οι ιδιώτες-μέτοχοι να απωλέσουν δεκάδες δισεκατομμύρια. Επιβλήθηκε μια τρίτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, χωρίς τη συμμετοχή των παλαιών μετοχών, κι έτσι πέρασαν στον έλεγχο των ξένων. Το καταπληκτικό ήταν ότι ο αφελληνισμός των ελληνικών τραπεζών και του ευρύτερου επιχειρηματικού κεφαλαίου, που αυτές ήλεγχαν, και η επιβεβλημένη απόσυρσή τους από τα Βαλκάνια, προς όφελος των Γερμανών και Αυστριακών ανταγωνιστών τους, έγινε στο όνομα της εθνικής αξιοπρέπειας και υπερηφάνειας!
Ποτέ στην ιστορία της Ελλάδας, σε καιρό ειρήνης, η απόφαση ενός ανθρώπου δεν προκάλεσε τόση οικονομική ζημιά όσο αυτή του Αλέξη Τσίπρα. Ο Τόμας Βίζερ, ο πρώην επικεφαλής του Euroworking Group, υπολόγισε τη ζημιά σε 200 δισεκατομμύρια ευρώ. Ακόμα και οι πιο μετριοπαθείς εκτιμήσεις την ανεβάζουν σε πάνω από 50 δισεκατομμύρια.
Ο Αλέξης Τσίπρας θα παραμείνει υπόλογος στην ιστορία γιατί πρόταξε το προσωπικό και το πολιτικό συμφέρον του πάνω από το εθνικό. Ήξερε ή όφειλε να ξέρει, καθώς είχε πολλές φορές προειδοποιηθεί, ότι η ρήξη με τους θεσμούς θα οδηγούσε σε τραπεζικό πανικό και την ΕΚΤ να σταματήσει την παροχή ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες, οδηγώντας τις σε βίαιο θάνατο και μαζί τους, μεγάλο μέρος της ελληνικής επιχειρηματικότητας. Θύμα του απίστευτου τυχοδιωκτισμού του Τσίπρα και των "συντρόφων" του ήταν η παραγωγική Ελλάδα, που είδε την αξία της να υποτιμάται κατά εκατοντάδες δισεκατομμύρια, και, εν τέλει, όλοι οι Έλληνες εργαζόμενοι.
Επιπλέον, το δημοψήφισμα ελέγχεται ως αντισυνταγματικό. Προκηρύχθηκε για θέμα δημοσιονομικής φύσης που απαγορεύεται, διεξήχθη μετά από μια εβδομάδα, χωρίς επαρκή χρόνο για συζήτηση, το ερώτημά του ήταν ασαφές και διατυπωμένο και στα Αγγλικά και, βέβαια, το αποτέλεσμά του ανατράπηκε λίγες ώρες μετά την ανακοίνωσή του.
Η θεσμική εκτροπή συνοδεύτηκε από την έξαρση του εσωτερικού διχασμού που σκοπίμως τότε καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Οικογένειες διχάστηκαν, το διαδίκτυο κατακλύστηκε από ένα εμφυλιοπολεμικό δηλητήριο και η χώρα άγγιξε τα όριά της, φλερτάροντας με την καταστροφή ενός άτακτου Grexit. Ενός Grexit όχι μόνο από το ευρώ και την ευρωζώνη αλλά από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση και, εν τέλει, τον Πρώτο Κόσμο, στον οποίο οι άοκνες προσπάθειες τριών μεταπολεμικών γενιών την είχαν εντάξει.
Το μόνο ίσως θετικό της όλης υπόθεσης ήταν η αφύπνιση των φιλοπρόοδων, φιλελεύθερων και ευρωπαϊκών δυνάμεων της κοινωνίας μας. Η ΝΔ τις συσπείρωσε και η κινητοποίησή τους οδήγησε στην ουσιαστική ανανέωση της ηγεσίας της με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη λίγους μήνες μετά.
Προσωπικά αισθάνομαι υπερήφανος που συμμετείχα στην αντίσταση στον καταστροφικό εθνικο-λαϊκισμό του Αλέξη Τσίπρα. Για τη γενιά μου, η εμπειρία του καλοκαιριού του 2015 ήταν μια βαθιά τομή. Έδωσε οριστικό τέλος στην ανεμελιά της μεταπολίτευσης και κατέστησε σαφές ότι στον σημερινό άστατο κόσμο τίποτα δεν είναι δεδομένο. Ούτε η Ευρώπη, ούτε η ευημερία, ούτε η δημοκρατία. Χρειάζεται να παλέψουμε και να παλεύουμε διαρκώς γι' αυτά που κάποτε θεωρούσαμε αυτονόητα και δεδομένα. Γι' αυτό το λόγο, βρέθηκα στον δημόσιο στίβο και, τώρα, μαζί με παλαιούς και νέους συναδέλφους, στη Βουλή.
