Στο αγαπημένο του νησί τη Σύρο άφησε την τελευταία του πνοή ο κορυφαίος συλλέκτης Κώστας Ιωαννίδης, ο οποίος συνδέθηκε ιδιαίτερα με την αποκέντρωση της τέχνης, διοργανώνοντας περισσότερες από εξήντα εκθέσεις σε όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, πάντα σε Πινακοθήκες και Μουσεία. Αυτό που τον ενδιέφερε και έκανε σκοπό ζωής, ήταν να κοινωνήσει τη ζωγραφική σε όσο περισσότερους ανθρώπους μπορούσε και ειδικά στο εκτός Αθήνας κοινό, καθώς πίστευε ότι η τέχνη ανήκει σε όλους.
Με το πάθος που τον χαρακτήριζε και τις άοκνες προσπάθειες του, ο αεικίνητος συλλέκτης, κατάφερε να μετατρέψει τη Σύρο σε εικαστικό κέντρο των Κυκλάδων, με πανελλήνια ακτινοβολία, με τις πολύ σημαντικές εκθέσεις που διοργάνωσε στην Ερμούπολη από τη δεκαετία του 90, στο πλαίσιο του εικαστικού θεσμού «Ερμουπόλεια». Μάλιστα το νησί τον είχε τιμήσει για την προσφορά του και σε λαμπρή τελετή τον είχε ανακηρύξει επίτιμο δημότη του. Η σχέση του με τη Σύρο ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 90, όταν ο φίλος του Συριανός, καταξιωμένος ζωγράφος Μιχάλης Μακρουλάκης, τον έφερε στο νησί και του πρότεινε να διοργανώσει εκθέσεις.
Ο Κώστας Ιωαννίδης ο οποίος αντιμετώπιζε πολλαπλά προβλήματα υγείας έσβησε ήρεμα στο σπίτι του στην Ποσειδωνία της Σύρου, όπου έκανε τις καλοκαιρινές του διακοπές. Στο πλευρό του ως την ύστατη ώρα ήταν η πολυαγαπημένη του σύζυγος Ζανίν.
Λάτρης της εικαστικής τέχνης, συνδέθηκε από πολύ νωρίς με τη ζωγραφική. Άρχισε να αγοράζει έργα ζωγραφικής με τα πενιχρά μέσα που διέθετε από τα εφηβικά του χρόνια. Έγινε πολύ γνωστός από την διοργάνωση εκθέσεων πολύ σημαντικών ζωγράφων, όπως των Γιάννη Μόραλη, Θάνου Τσίγκου, Γιάννη Γαϊτη, Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Όπυς Ζούνη, Άλκη Πιερράκου, Παναγιώτη Τέτση, Κώστα Πανιάρα, Παύλου Σάμιου, Σαράντη Καραβούζη, Αντώνη Απέργη, Κώστα Τσόκλη, Μιχάλη Μακρουλάκη, Σωτήρη Σόρογκα, Χρίστου Καρά, Δημήτρη Γέρου, Μανόλη Χάρου, Βασίλη Σπεράντζα, Μίλτου Πανταλέωντα, Αχιλλέα Δρούγκα, Αριστείδη Πατσόγλου, Γιάννη Κόττη, Απόστολου Λάβδα, Γιούλικας Λακερίδου, Σταύρου Κοτσιρέα, Έλσας Χαραλάμπους, τόσο στην Ερμούπολη της Σύρου, όσο και σε άλλους Δήμους και περιοχές ανά την Ελλάδα, πάντα σε μουσεία και εθνικές πινακοθήκες. Ανάμεσα στους τόπους που είχε διοργανώσει ατομικές εκθέσεις ζωγράφων ή ομαδικές εκθέσεις νεοελληνικής ζωγραφικής, με έργα που προέρχονταν από τη συλλογή του ήταν και οι: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Κρήτη, Δελφοί, Καρδίτσα, Ρόδος, Μακρυνίτσα, Λάρνακα, Κέρκυρα, Άμφισσα, Ελευσίνα, κ.ά.
Επίσης είχε διοργανώσει πάρα πολλές εκθέσεις στο Μουσείο Κοτοπούλη στον Δήμο Ζωγράφου, όπου και γεννήθηκε το 1933. Πολλοί δήμοι ανά την Ελλάδα τον είχαν βραβεύσει για την προσφορά του με τιμητικές πλακέτες και τον είχαν ανακηρύξει επίτιμο δημότη τους, όπως ο Δήμος Πάτρας, Κέρκυρας, Μακρυνίτσας, Δελφών, κ.ά.
Πολύ σημαντική έκθεση στην πορεία του ήταν αυτή που διοργανώθηκε το 2006 στην Πινακοθήκη Χανίων, ως αφιέρωμα στον ίδιο και στη συλλογή του με τίτλο «Το οδοιπορικό ενός συλλέκτη».
Σε πολύ νεαρή ηλικία ο Κώστας Ιωαννίδης πήγε στο Παρίσι, για να σπουδάσει με κρατική υποτροφία κοπτική και ενδυματολογία, αλλά περισσότερο για να ανοίξει τα φτερά του και να γνωρίσει τον κόσμο. Εκεί τον κέρδισε η τέχνη, απέκτησε μια ενδιαφέρουσα εικαστική παιδεία, γνώρισε πολλούς ζωγράφους και άρχισε σιγά σιγά να χτίζει τη συλλογή του.
Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Παρίσι, απέκτησε πολλές επαφές με ανθρώπους της τέχνης. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1982 για να ξεκινήσει λίγο αργότερα να διοργανώνει εκθέσεις που γνώρισαν πολύ μεγάλη επιτυχία πάντα με στόχο την αποκέντρωση της τέχνης, στην οποία έταξε τον εαυτό του.
Ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα, με άποψη και μεγάλο μεράκι για την καλή ζωγραφική. Έγραφε ο ίδιος για τη σχέση του με την τέχνη: «Στα δεκάξι μου χρόνια απέκτησα τον πρώτο μου πίνακα. Ένα θαλασσινό τοπίο άγνωστου ζωγράφου, το οποίο πλήρωνα με δόσεις. Η τέχνη με είχε συναρπάσει ακόμα πιο νωρίς, οδηγώντας με στις πολύ ποιοτικές γκαλερί του Μπαχαριάν και του Φραντζεσκάκη, καθώς και στις λιγοστές αίθουσες τέχνης που υπήρχαν τότε στην Αθήνα. Εκεί περνούσα τις ελεύθερες ώρες μου, αλλά και στα μουσεία και κυρίως στο ατελιέ της καλής μου φίλης και γειτόνισσας Χρύσας (Βαρδέα), που αργότερα έγινε η γνωστή Χρύσα της Αμερικής με διεθνή φήμη.
Άρχισα σιγά-σιγά να αποκτώ μία ενδιαφέρουσα εικαστική παιδεία. Τόσο μεγάλη ήταν η αγάπη μου και ο θαυμασμός μου για τα έργα του Γαΐτη που δεν σταμάτησα να συλλέγω έργα του έως σήμερα. Οι ζωγράφοι και οι γλύπτες μου φερόντουσαν φιλικά και με αγάπη και με βοήθησαν να αποκτώ έργα τους. Τους είμαι ευγνώμων διότι χωρίς τη βοήθειά τους δεν θα μπορούσα να υλοποιήσω το όνειρο που από παιδί είχα. Έτσι με απορρόφησε η τέχνη και με οδήγησε στα δικά της μονοπάτια όπως αυτή ξέρει να κάνει.
Τα έργα, που τόσο αγάπησα, είναι για μένα απόλυτοι αντικατοπτρισμοί των κόπων μου, ζωντανοί οργανισμοί που εμπεριέχουν προσωπικές μνήμες και που μέχρι σήμερα μου προσφέρουν στιγμές ψυχικής ανάτασης και κάθαρσης. Αυτά τα εξαίσια συναισθήματα που μόνο η τέχνη ξέρει να χαρίζει θέλω να τα μοιραστώ με τους συνανθρώπους μου. Αυτός άλλωστε ο σκοπός υπήρξε η κινητήριος δύναμη που με ωθούσε ανέκαθεν να ξεπερνώ τις όποιες δυσκολίες συναντούσα στην πορεία μου, και που δεν ήταν λίγες».
Η κηδεία του συλλέκτη θα γίνει στο νεκροταφείο Ζωγράφου, το Σάββατο, στις 12.00 το μεσημέρι.
