Του Ανδρέα Ζαμπούκα
Την Τρίτη, πέντε επιστήμονες που αποτελούσαν την ομάδα εξωτερικής αξιολόγησης του ΕΚΠΑ εμποδίστηκαν από ομάδα φοιτητών να μπουν στην Νομική, στη Σχολή Θετικών Επιστημών και επέλεξαν από φόβο, να μην πάνε καν στη Φιλοσοφική. Την ομάδα εξωτερικής αξιολόγησης του ΕΚΠΑ αποτελούν ο Δημήτρης Αργυρόπουλος από το North Carolina State University των ΗΠΑ, ο Πέτρος Γουγουλάκης από το Πανεπιστήμιο της Στοκχόλμης, ο Γεώργιος Γουναλάκης από το Phillips Universitat Marburg στη Γερμανία, ο Ντάνιελ Χιμάριος από το University of Texas at Arlington των ΗΠΑ και ο Ελευθέριος Μυλωνάκης από το Brown των ΗΠΑ.
Θα πει κανείς ότι δεν είναι η πρώτη φορά. Θα πει επίσης πως ο εκφοβισμός και το bullying είναι αποδεκτό για δεκαετίες στα πανεπιστήμια, ως κοινωνικό φαινόμενο και πρακτική πολιτικών διεκδικήσεων. Από τη άλλη όμως, αυτό δεν στερεί το δικαίωμα στη λογική, να δοκιμάζεται μπροστά στην ντροπιαστική εικόνα του εξευτελισμού θεσμών και ανθρώπων.
Αναρωτιέμαι για άλλη μία φορά – χρόνια μου συμβαίνει αλλά απάντηση δεν παίρνω- αν οι άνθρωποι που έχουν αναλάβει το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων της χώρας υπάρχουν. Αν υπάρχει Πρύτανης, καθηγητές , επιστημονικό προσωπικό και οποιοσδήποτε άλλος έχει έννομο συμφέρον να υπερασπιστεί τον χώρο που του εξασφαλίζει βήμα, έδρα, εργαστήριο και κυρίως την επιβίωσή του.
Πέρασαν τρεις μέρες για να εκδώσει η Πρυτανεία μια τυπική και ξύλινη καταδίκη για τα γεγονότα της Τρίτης. Τα μέλη ΔΕΠ επίσης, αρκέστηκαν – όπως κάνουν εδώ και χρόνια- να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους, μεμονωμένα, και να περιοριστούν στον μιθριδατισμό που τους χαρακτηρίζει γενικότερα. Και βέβαια, ο Υπουργός Παιδείας ασχολήθηκε με την γενοκτονία των Ποντίων, ως σχολιαστής τηλεοπτικής εκπομπής.
Ο κόσμος αγνοεί πολλά από όσα γίνονται στα γραφεία, στα έδρανα και στους διαδρόμους των πανεπιστημίων. Αποδέχεται τα φαινόμενα και δεν μπορεί να κατανοήσει ότι τα ελληνικά ιδρύματα υπάρχουν μόνο επειδή κάποιες μειοψηφίες καθηγητών σέβονται το ψωμί που τους δίνει ο Έλληνας φορολογούμενος. Οι υπόλοιποι, απολαμβάνουν τα προνόμια της συντεχνίας και ανέχονται τα πάντα: Bρωμιά, βανδαλισμένα κτίρια, αναξιοκρατία, κομματοκρατία, βία, διαπλοκή και φασισμό του χειρίστου είδους από φοιτητές και άλλους συναδέλφους τους. Πολλοί από αυτούς δεν πατάνε στα μαθήματα, δεν εμφανίζονται στα όργανα, δεν αντιδρούν ακόμα και όταν βλέπουν φαινόμενα πεζοδρομίου μέσα σε ένα χώρο που θα έπρεπε να είναι ιερός για τη δουλειά και την επιστήμη τους.
Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, για παράδειγμα, μόνο το 10% των καθηγητών φέρνουν χρήματα στον προϋπολογισμό του. Στο Πανεπιστήμιο Κρήτη επίσης , αν δεν υπήρχαν λίγοι γενναίοι επιστήμονες να συνεισφέρουν με τις συνεργασίες τους, θα είχε βάλει λουκέτο εδώ και καιρό. Η κρατική επιχορήγηση δεν αρκεί ούτε για τα λειτουργικά του έξοδα.
Όλα αυτά δεν τα συνειδητοποιεί η κοινή γνώμη η οποία εκτονώνεται με τις μειοψηφίες λίγων παραπλανημένων παιδιών που συμμετέχουν στον εξευτελισμό των διάτρητων και ανυπεράσπιστων θεσμών.
Ας πάρει λοιπόν, θέση ο Πρύτανης Δημόπουλος, που τόσο πολύ ήθελε να εκλεγεί για να προσφέρει στο πιο ιστορικό πανεπιστήμιο της χώρας. Ας ξεσηκωθούν οι λαλίστατοι κατά τα άλλα, καθηγητές του. Και αυτοί που λουφάζουν σφυρίζοντας αδιάφορα αλλά κυρίως αυτοί που γλείφονται γύρω από τα κόμματα για να διασφαλίσουν μια παραπάνω παθητική θεσούλα για το ματαιόδοξο σαρκίο τους.
Ο αληθινά πνευματικός άνθρωπος είναι γενναίος και δεν κοιμάται τα βράδια από τις αγωνίες του. Απλώνει τα χέρια του να αγκαλιάσει τον κόσμο και φέρει φορτίο βαρύ στη συνείδησή του. Δεν είναι ανθρωπάκι φοβισμένο από τα «τέρατα» των βιβλίων του. Καιρός είναι πρυτάνεις και καθηγητές να βγουν από τον πνευματικό ναρκισσισμό τους και να αισθανθούν την ανάγκη της αξιοπρέπειας και του σεβασμού για τη δουλειά και την ιδιότητά τους. Τα πανεπιστήμια φτιάχτηκαν για να διεκδικούν από τις εξουσίες την νομιμότητα, όχι να συμπράττουν μαζί τους στον λαϊκισμό της παρανομίας.
