Επειδή είναι μικρός και ασήμαντος, είναι και μεγαλομανής…
Επειδή τον λένε και αυτόν Βλαδίμηρο, νομίζει πως μπορεί να συζητάει με την Ιστορία… Και πως, στη συζήτησή τους αυτή, μπορεί να χρησιμοποιεί όρους ανάλογους προς αυτούς που χρησιμοποιούσε κάποιος συνονόματός του πριν από εκατό χρόνια…
Επειδή πάει σε μανικιουρίστα για τα νύχια του, νομίζει πως μπορεί να τα ακονίζει πάνω στις σάρκες άλλων λαών και να τις ξεσκίζει…
Επειδή βάφει τα μαλλιά του, νομίζει πως το ίδιο εύκολα αλλάζει και το χρώμα της σημαίας, στο οποίο αναγνωρίζονται άνθρωποι με διαμορφωμένη εθνική συνείδηση…
Επειδή δεν έχει ιδέα από το τι σημαίνει οικονομία, νομίζει πως μπορεί να αδιαφορεί για τα δεδομένα της… Και πως, αν κερδίσει σε στρατιωτικό επίπεδο τον πόλεμο, μπορεί να κερδίσει και την ειρήνη…
Επειδή δεν έχει ιδέα από το τι σημαίνει κοινή γνώμη, νομίζει πως μπορεί να αδιαφορεί για διαθέσεις της…
Επειδή, ως αιώνιος κακεμπίτης, δεν έχει κουλτούρα, δεν έχει διαβάσει Μπέρτολ Μπρεχτ. Και έτσι αγνοεί πως τα τανκς έχουν ένα ελάττωμα: χρειάζονται οδηγό. Και χειριστές των οπλισμών τους. Αυτοί, δε, έχουν ένα ακόμη μεγαλύτερο ελάττωμα: ακούνε, βλέπουν, ιδίως δε σκέπτονται…
Επειδή είναι ακαλλιέργητος, δεν έχει διαβάσει Νικολό Μακιαβέλι. Έτσι αγνοεί πως το μόνο που δεν συγχωρούν ποτέ οι άνθρωποι είναι την οικονομική τους βλάβη… Και αυτό ισχύει και για τους ομοεθνείς του και τους άλλους…
Επειδή αυτός αδιαφορεί για την ανθρώπινη ζωή (άλλωστε εδώ και χρόνια εξαπολύει ανά την υφήλιο εταιρείες δολοφόνων των αντιπάλων του), ενώ γνωρίζει πως οι απέναντι νοιάζονται, επενδύει στην αιώνια ενδοτικότητα και υποχωρητικότητά των απέναντι…
Επειδή έκανε μια λυκοφιλία με την Κίνα, υποβαθμίζει το ότι αυτή θα έχει πάντα τις δικές της διεθνοπολιτικές, γεωστρτατηγικές και οικονομικές της προτεραιότητες, που δεν μπορεί να ταυτίζονται εις το διηνεκές προς τις δικές του…
Επειδή είναι άνθρωπος του παρελθόντος (και μάλιστα της πιο εφιαλτικής εκδοχής του παρελθόντος), δεν μπορεί –και δεν θα μπορέσει ποτέ- να ακούσει τη βοή των επελαυνόντων γεγονότων…
Επειδή μόνο με τον φόβο έχει μάθει να συναλλάσσεται, δεν μπορεί –και δεν θα μπορέσει ποτέ- να καταλάβει τη δύναμη της ελπίδας…
Επειδή αυτή δεν ανήκει στις παραστάσεις του, δεν θα κατανοήσει ποτέ τη συσπειρωτική δυναμική της –ιδέας της- ελευθερίας…
Επειδή κάποια στιγμή ενόχλησε τους Ρώσους η μέθη της ισχύος του ΝΑΤΟ, πιστεύει πως θα τον ακολουθούν στο διηνεκές. Όσο και αν καθίσταται πασιφανής, στον πλανήτη ολόκληρο, αλλά και στους συμπατριώτες του, η ισχύς της μέθης και της επικινδυνότητάς του…
Επειδή είναι Βλαδίμηρος Πούτιν ενδεχομένως κατανοεί πως σπρώχνει την ανθρωπότητα σε μια τρομακτική περιπέτεια, σε έναν Αρμαγεδδώνα… Και αδιαφορεί… Αυτό όμως που δεν κατανοεί, βέβαια, είναι πως ωθεί και τον λαό του σε μια ανυπολόγιστη καταστροφή… Που, τελικά, ενδέχεται να θέσει και τον ίδιο μπροστά στο δίλημμα: να επιλέξει τη μοίρα του Χίτλερ (κάπως πιο αξιοπρεπή και με ένα είδος «φρικτού μεγαλείου») ή την πολύ πιο επονείδιστη του Μουσολίνι…
* Ο Θανάσης Διαμαντόπουλος είναι Ομότιμος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης
