Επίθεση του ελεγκτικού συνεδρίου στο υπουργικό συμβούλιο

Επίθεση του ελεγκτικού συνεδρίου στο υπουργικό συμβούλιο

Αντισυνταγματικές θεωρεί με μη δεσμευτική γνωμοδότησή της η Ολομέλεια του Ελεγκτικού Συνεδρίου , τις προαγωγές των δικαστών που τοποθετήθηκαν στη νέα ηγεσία των Ανωτάτων Δικαστηρίων της χώρας από το υπουργικό συμβούλιο διότι δεν τηρήθηκε η αρχαιότητα.

Κατά τις πρόσφατες προαγωγές στις θέσεις προέδρων και αντιπροέδρων στο Συμβούλιο της Επικρατείας και το Ελεγκτικό Συνέδριο που έγιναν στις 17 Νοεμβρίου  2015 από το υπουργικό συμβούλιο έγιναν βαθιές «βουτιές» στη επετηρίδα, κάτι συνθήκες στα ελληνικά δεδομένα , όμως αυτή τη φορά με πρόταση πολλών μελών της, η Ολομέλεια συνεκλήθη για να ασχοληθεί με το θέμα.

Ενδεικτικό όμως του κακού κλίματος που επικρατεί γενικά στο χώρο της Δικαιοσύνης είναι πως  ορισμένοι δικαστές δεν έλαβαν μέρος στην ψηφοφορία, ενώ  η νέα πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου Ανδρονίκη Θεοτοκάτου αποχώρησε και δεν συμμετείχε. Στην  Ολομέλεια προήδρευσε η αρχαιότερη αντιπρόεδρος Φλωρεντία Καλδή.

Η Ολομέλεια τάχθηκε ουσιαστικά υπέρ της άποψης που εξέφρασε πρόσφατα και δημόσια ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης Χαρ.Αθανασίου , προκαλώντας την αντίδραση της προέδρου του Αρείου Πάγου Βασ. Θάνου η οποία του είπε πως κι εκείνος δεν τήρησε την αρχαιότητα σε κάποιες περιπτώσεις. 

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας  και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων Νίκος Παρασκευόπουλος αναφερόμενος στις πρόσφατες σκέψεις της Διοικητικής Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου επισήμανε τα εξής:

Είναι σαφές, ότι αν το Σύνταγμα θα ήθελε ως κριτήριο επιλογής των Προέδρων και Αντιπροέδρων των Ανώτατων Δικαστηρίων την αρχαιότητα θα εκφραζόταν υπέρ αυτής ρητά και δεν θα ανέθετε τη σχετική κρίση στο Υπουργικό Συμβούλιο. Είναι φανερή η συνταγματική βούληση για συνδυασμό της σωρευμένης δικαστικής με την πολιτική εκτίμηση στο πλαίσιο μιας θεμελιακής, συμβολικής αλλά και ουσιαστικής αρχής, ότι όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό.

Επιπρόσθετα σημειώνεται, ότι μεταξύ ανώτατων δικαστών με πολύχρονη ευδόκιμη θητεία δεν βαραίνουν οι μικρές χρονικές διαφορές που καθορίζουν τη σειρά της αρχαιότητας. Τέλος τονίζεται ότι η εκτελεστική εξουσία σέβεται απολύτως την ανεξαρτησία της δικαστικής λειτουργίας, η οποία όμως νοείται μέσα στο πλαίσιο των ρυθμίσεων του Συντάγματος. Ακριβώς άλλωστε επειδή η σειρά της επετηρίδας δεν συνιστά αξιοκρατική αλλά κατά βάση διοικητική κατάταξη, με κανένα τρόπο δεν επιτρέπεται το συμπέρασμα ότι οι μη επιλεγέντες κρίθηκαν λιγότερο αξιόλογοι ως δικαστές, ούτε δικαιολογούνται υπόνοιες περί ευνοιοκρατίας.