Καλημέρα είναι 12 Νοεμβρίου και ώρα 07:30 ένας μόνο τίτλος στο δελτίο μας: Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι νεκρός. Οι περιστάσεις του θανάτου του είναι ακόμα συγκεχυμένες, αλλά οι πηγές μας αναφέρονται σε δολοφονία. Μια επίμονη φήμη αναφέρει δηλητηριασμένα σοκολατάκια. Το Ισλαμικό Κράτος έχει ήδη διεκδικήσει το φόνο. Η χώρα ξύπνησε σαστισμένη και κλονισμένη.
Μην τρομάζετε! Το «Σκοτώστε τον Δία» είναι ένα βραβευμένο αστυνομικό μυθιστόρημα, τα οποίο πρωτοεκδόθηκε στις 23 Αυγούστου του 2018. Τότε, ο πρόεδρος E. Μακρόν είχε να αντιμετωπίσει κυρίως την ισλαμική τρομοκρατία. Μετά ήρθε η ανταρσία των «κίτρινων γιλέκων» (εγώ τα αποκαλώ φαιοκόκκινα). Έπειτα οι λεπτοί χειρισμοί για το Brexit και ακολούθησε η πανδημία του covid. H πενταετής θητεία του Προέδρου έκλεισε πανηγυρικά με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Πλούσια ατζέντα για έναν νεαρό, μόλις σαραντάχρονο πρόεδρο, που εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά, ίδρυσε το 2016 ένα νέο κόμμα, την La République en Marche! (Η Δημοκρατία Μπροστά!) και την επόμενη Άνοιξη κέρδισε με άνεση τις εκλογές για την Προεδρία της Γαλλίας, καθώς και τις Βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν με απόλυτη πλειοψηφία.
Τι έφταιξε, ώστε μετά από πέντε έτη να επανεκλεγεί πιο δύσκολα πρόεδρος για δεύτερη (και τελευταία) θητεία και να περιοριστεί σε σχετική πλειοψηφία η παρουσία του κόμματος (που πρόσφατα μετονομάστηκε σε Renaissance – Αναγέννηση) και των συμμαχικών κομμάτων;
Ο πρόεδρος κατηγορήθηκε ως αυταρχικός, αλαζών και πατερναλιστής από τα αριστερά και τα δεξιά του. Αυταρχικός διότι αντιμετώπισε με εθνικό διάλογο, αλλά προφανώς και με πυγμή τα «φαιοκόκκινα γιλέκα». Μην σας ξενίζει ο όρος που προσωπικά χρησιμοποιώ. Κορυφαία στελέχη της ανταρσίας ήταν στους συνδυασμούς και της Αριστεράς και της Ακροδεξιάς στις πρόσφατες εκλογές, αφού πρώτα προσπάθησαν αλλά απέτυχαν να συνεννοηθούν και να κατέβουν ως «κίνημα» πρώτα στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και να πετύχουν από εκεί τους σκοπούς τους.
Κατηγορήθηκε ως αλαζών, επειδή εν μέσω της πανδημίας διοικούσε με Προεδρικά Διατάγματα και παρέκαμπτε τη Βουλή, όπου οι αριστεροί και δεξιοί αντιρρησίες και εκπρόσωποι των αντιεμβολιαστών θα συζητούσαν φλυαρώντας όσο χρειαζόταν, για να είναι πλέον άχρηστες οι ρυθμίσεις για την υγεία.
Κατηγορήθηκε τέλος ως πατερναλιστής στο ίδιο το κόμμα που ίδρυσε. Σημειώνεται ότι όταν εκλεγείς πρόεδρος της Γαλλίας δεν επιτρέπεται πλέον να ανήκεις σε κάποιο κόμμα. Εδώ ίσως υπάρχει κάποιο δίκιο παρ’ ότι οι συνθέσεις της Κυβέρνησης ήταν όλες τις φορές ευρείες. Θυμίζω ότι ο πρώτος Πρωθυπουργός E. Philippe δεν ήταν καν μέλος του προεδρικού κόμματος και μόλις πρόσφατα ίδρυσε ένα νέο κόμμα (Horizons – Ορίζοντες) το οποίο βεβαίως εντάχθηκε στη συμμαχική προεδρική πλειοψηφία.
Η κατηγορία ως πατερναλιστής παραμένει όμως, διότι δεν φρόντισε οι συνεργάτες του στο Κόμμα-Κίνημα να φανούν αντάξιοι του. Ήταν επιεικώς «άχρωμοι», άγνωστοι στο ευρύτερο κοινό και δεν κατάφεραν να οργανώσουν το Κίνημα, ώστε να αποκτήσει ρίζες στην Κοινωνία και ειδικότερο στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Οι Βουλευτικές εκλογές του 2022 κρίθηκαν πρώτα στις εκλογές για την Τοπική και Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση το 2020. Τότε φάνηκε η αδυναμία στελέχωσης και τοπικών υποψηφιοτήτων.
Υπενθυμίζεται η τεράστια σημασία της Τ.Α. μέχρι πρόσφατα, το 2012 επιτρεπόταν ακόμη η «διπλή εντολή», δηλαδή να είσαι ταυτοχρόνως «Βουλευτής και Δήμαρχος» (ή Περιφερειάρχης κ.λπ.), που έχει πολύ μεγάλη σημασία και στις Βουλευτικές εκλογές, όπου οι μονοεδρικές εκλογικές περιφέρειες είναι π.χ. 5~6 για την Αθήνα, 3~4 για την Θεσσαλονίκη, και 1~2 για τον Πειραιά!
Ήταν το 2002 όταν ο Jean-Marie Le Pen έκανε την έκπληξη και πέρασε στον 2ο γύρο λίγο μπροστά από τον Lionel Jospin στον 2ο γύρο, τότε ο ακροδεξιός ηγέτης ηττήθηκε με 17,8% και με διαφορά μεταξύ των δύο γύρων μόλις 720.000 ψήφους. Λειτούργησε τότε η αποκαλούμενη «δημοκρατική φραγή». Οι σημερινοί ενήλικες ψηφοφόροι όμως δεν είχαν καν γεννηθεί.
Η Μαρίν Λεπέν, που διαδέχτηκε τον πατέρα της φρόντισε 1) να τον διαγράψει (δήθεν) από το κόμμα του ως ακροδεξιό(!), 2) Να αλλάξει τίτλο και logo από Front National (Εθνικό Μέτωπο) σε Rassemblement National (Εθνική Συσπείρωση), 3) να αμβλύνει τις θέσεις της για «έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ, επιστροφή στο γαλλικό φράγκο κ.λπ.» και 4) μάλλον σημαντικότερο να την ξεπλύνει οριστικά από την ακροδεξιά ρετσινιά ο δήθεν ακρο-δεξιότερος Eric Zemmour, που με το 7,5% που πήρε στις Προεδρικές εκλογές την εμφάνισε ως απλώς «δεξιά πατριώτισσα», παρ’ ότι χρωστάει ακόμη σε Ρωσική Τράπεζα τα δάνεια από τις προηγούμενες εκλογές. Έτσι προετοιμάστηκε και η ανίερη συμμαχία, ίσως όχι μεταξύ κομμάτων, αλλά μέσα στους ψηφοφόρους.
Έτσι ο πρώην Υπουργός και επικεφαλής του Κινήματος στη Βουλή C. Castaner ηττήθηκε στο 2ο γύρο (παρ’ ότι ήταν επικεφαλής στον 1ο) από έναν Βουλευτή του Μελανσόν, πιθανότατα με μετακίνηση των ψήφων των δύο ακροδεξιών υποψηφίων (* με βάση τα σχετικά αποτελέσματα του Υπουργείου Εσωτερικών). Η εκλεγείσα Βουλευτής του Μελανσόν, Rachel Keke, η οποία υμνήθηκε από τον γαλλικά μέσα, αλλά δυστυχώς και τα ελληνικά, είχε στο παρελθόν ανταλλάξει φιλοφρονήσεις με την Le Pen και είχε πάρει θέση υπέρ του Προέδρου της Συρίας (!) ως ανταπόδοση επικράτησε της προερχόμενης από την προεδρική πλειοψηφία αντιπάλου της.
Τι θα γίνει στο μέλλον; Το μόνο βέβαιο είναι ο Μελανσόν δεν θα γίνει πρωθυπουργός όπως διατυμπάνιζε, δεν είναι καν Βουλευτής, είναι 72 ετών και τα κόμματα που συνάσπισε δεν αποδέχτηκαν να αποτελέσουν κοινή κοινοβουλευτική ομάδα.
Πώς θα προχωρήσει στο μέλλον ο πρόεδρος Μακρόν; Άγνωστο προς το παρόν με δεδομένη πλέον την άρνηση όλων των αντιπάλων για σύμπραξη στα επί μέρους θέματα. Ούτε καν εποικοδομητικός διάλογος δεν προβλέπεται στο άμεσο μέλλον. Μια ιδέα είναι ο πρόεδρος να κάνει δημοψηφίσματα για τα κρίσιμα Νομοσχέδια. Άλλη, είναι να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει νέες Βουλευτικές εκλογές. Ίσως χρειαστεί να επανέλθουμε σύντομα.
* Ο Τριαντάφυλλος Κατσαρέλης έχει στενούς δεσμούς με τη Γαλλία και είναι ιδρυτής, πριν τις Προεδρικές εκλογές του 2017, της ομάδας «Οι Έλληνες Φίλοι της Renaissance – Emmanuel Macron President» στο facebook»
