Στο βιβλίο του Σουν Τσου, «Η Τέχνη του Πολέμου», μια κινεζική στρατιωτική πραγματεία, που γράφτηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. για πρώτη φορά διατυπώνεται το δόγμα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».
Το δόγμα αυτό, πολλούς αιώνες αργότερα το υιοθέτησε και ο Μάο Τσε Τουγκ. Στην πραγματικότητα, η τακτική αυτή ακολουθήθηκε από πολλές κυβερνήσεις, πολιτικούς και στρατιωτικούς ηγέτες ανά τον κόσμο πριν τον Μάο αλλά και μετά.
Την τακτική, λοιπόν, αυτή όπως και την παροιμία «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» φαίνεται ότι έχει κατά νου η αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία συντάσσεται, το τελευταίο χρονικό διάστημα με τις θέσεις της τουρκικής κυβέρνησης και, κυρίως, με τις απόψεις του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Θα πρέπει να θυμηθούμε πριν περίπου δύο μήνες, την οργισμένη δήλωση του τούρκου προέδρου «Μητσοτάκης γιοκ» και την καθόλου διπλωματική του συμπεριφορά με την οποία εξέφρασε την πρόθεση του να μην ξανασυναντηθεί με εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης ειδικά αν δεν βρεθεί μπροστά του ένας έντιμος, όπως ανέφερε πολιτικός.
Μάλιστα η τουρκική φιλοκυβερνητική εφημερίδα Sabah είχε αναφερθεί στην σύμπτωση των αντιδράσεων Ερντογάν και των προειδοποιήσεων Τσίπρα. Μάλιστα, όπως είχε επισημάνει η ίδια εφημερίδα έγινε απόπειρα να παρουσιαστεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρα ως «ορθολογιστής», σε αντίθεση με την εξωτερική πολιτική, που εφαρμόζει ο Ελληνας πρωθυπουργός.
Δεν είναι, δε, λίγοι οι πολιτικοί αναλυτές που σχολίαζαν ότι πρόκειται για μία προσπάθεια να εμφανιστεί ότι υπάρχει σημαντική απόκλιση μεταξύ της στάσης των δύο μεγαλύτερων ελληνικών πολιτικών κομμάτων στα εθνικά θέματα, τη στιγμή που ο αρθρογράφος της Sabah επικεντρωνόταν στο νέο τουρκικό αφήγημα «εάν η Αθήνα δεν θέλει να αμφισβητηθεί η κυριαρχία των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, θα πρέπει τα νησιά αυτά να επιστρέψουν σε αποστρατικοποιημένο καθεστώς το συντομότερο δυνατό».
Ο τούρκος αρθρογράφος αναφέρει ότι «…στις προειδοποιήσεις του Ερντογάν ανταποκρίθηκε ο Τσίπρας, ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην Ελλάδα, λέγοντας ότι «η εξωτερική πολιτική του Μητσοτάκη μετέτρεψε την Ελλάδα ΄από κέντρο σταθερότητας και ασφάλειας σε μια δύσκολη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, σε φυλάκιο της Δύσης. Στην πραγματικότητα ένα απροστάτευτο φυλάκιο γιατί ελπίζω πως δεν θα συμβεί, αλλά αν πρέπει να υπερασπιστούμε την κυριαρχία μας, ας μην έχουμε αυταπάτες, θα είμαστε μόνοι μας».
Και φθάνουμε στο πρόσφατο συμβάν με τους 38 πρόσφυγες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή ασφαλείς, σε ελληνικό έδαφος, μετά τη διάσωσή τους από τις ελληνικές αρχές.
Σύσσωμη η αντιπολίτευση κατηγόρησε την κυβέρνηση για αδιαφορία και ολιγωρία, για το ό,τι δεν έπραξε ότι όφειλε να πράξει και δεν τήρησε τις ισχύουσες διεθνείς συμβάσεις για το προσφυγικό - μεταναστευτικό.
Υπάρχουν, βέβαια και οι μαρτυρίες των προσφύγων, σύμφωνα με την οποία οι τουρκική στρατοχωροφυλακή τους απώθησε βιαίως προς τα ελληνικά σύνορα, ενώ ακόμη αδιευκρίνιστο έχει μείνει το θέμα σχετικά με το πώς οι άνθρωποι αυτοί έφθασαν μέχρι την ελληνοτουρκική μεθόριο διασχίζοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα. Όπως και το αν στην μετακίνηση τους αυτή εμπλέκονται παράνομα κυκλώματα εκμετάλλευσης μεταναστών.
Το κρίσιμο, βέβαια, στην όλη υπόθεση είναι ότι η νησίδα εντός της κοίτης του ποταμού Έβρου σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεση της η κυβέρνηση θεωρείται τουρκικό έδαφος. Αντίθετα η μικρότερη νησίδα στην οποία βρέθηκαν οι 38 είναι ελληνικό έδαφος.
Το μόνο, λοιπόν, που έλειπε από την οξυμένη ένταση και το βαρύ κλίμα στις ελληνοτουρκικές σχέσεις ήταν ένα θερμό επεισόδιο στον Έβρο, σε περίπτωση που οι ελληνικές αρχές είχαν μπεί σε τουρκικό έδαφος προκειμένου να παραλάβουν τους μετανάστες.
Κανείς δεν θέλει να πιστέψει ότι η αντιπολίτευση εξωθεί τα πράγματα προς ένα τέτοιο επεισόδιο, όμως οι δηλώσεις στελεχών της άλλο δείχνουν. Ένα ενδεχόμενο επεισόδιο στον Έβρο - που ευτυχώς δεν συνέβη - μπορεί να είχε σημαντικό κόστος για την κυβέρνηση, το χειρότερο, όμως, όπως αναφέρει το υπουργείο Εξωτερικών σε σημερινή ανακοίνωση του, θα δημιουργούσε συνοριακό ζήτημα. Θα μετέφερε δηλαδή το «παιχνίδι» από το Αιγαίο στον Έβρο.
Όπως όλοι καταλαβαίνουμε, τέτοια «παιχνίδια» είναι πολύ επικίνδυνα και όπως εύστοχα αναφέρει το υπουργείο Εξωτερικών απαιτείται σύνεση και υπευθυνότητα από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας μας και όχι μετατροπή ενός κρίσιμου θέματος σε πεδίο κομματικής αντιπαράθεσης.
Ειδικά όταν «ο εχθρός του εχθρού σου» αποτελεί απειλή και για εσένα τον ίδιο.
