Η αύξηση του κομίστρου στα ταξί εκτός από μία ακόμα επιβάρυνση στις μετακινήσεις για το ευρύ κοινό δημιουργεί ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα σε εκείνη την ευάλωτη κατηγορία των συμπολιτών μας που πάσχει από νεφρική ανεπάρκεια και κάνει αιμοκάθαρση.
Όπως αναφέρει ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Νεφροπαθών Γρηγόρης Λεοντόπουλος σχεδόν το σύνολο των 12.000 ασθενών που πάσχουν από νεφρική ανεπάρκεια και κάνουν αιμοκάθαρση μετακινούνται με ταξί προς και από τη μονάδα τεχνητού νεφρού και είναι άμεση η ανάγκη αναπροσαρμογής του ποσού που παίρνουν οι αιμοκαθαιρόμενοι ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν απρόσκοπτα τις μετακινήσεις τους για την απαραίτητη για τη ζωή τους αιμοκάθαρση. Γι' αυτόν τον λόγο, η ΠΟΝ απέστειλε επείγον αίτημα στον υπουργό Υγειας Θάνο Πλεύρη να γίνει η αναπροσαρμογή της αποζημίωσης που λαμβάνουν οι νεφροπαθείς για τις αναγκαίες μετακινήσεις τους για την αιμοκάθαρση.
«Σχεδόν όλοι μετακινούνται με ταξί. Κάποιους ελάχιστους τους μεταφέρουν οι συγγενείς τους με μεταφορικό μέσο. Τα χρήματα που δίνει ο ΕΟΠΥΥ για την Αθήνα είναι 230€ που αντιστοιχούν σε 13 αιμοκαθάρσεις δηλαδή ο ασθενής να πάει 13 φορές από το σπίτι του στη μονάδα αιμοκάθαρσης και να επιστρέψει.
Για τη Θεσσαλονίκη το ποσό που λαμβάνουν οι νεφροπαθείς είναι 210€ για τις ίδιες αιμοκαθάρσεις και στις υπόλοιπες πόλεις είναι 115€ για τις ίδιες αιμοκαθάρσεις. Σε περιπτώσεις κυρίως στην επαρχία για αποστάσεις μέχρι 50 χλμ το ποσό της αποζημίωσης είναι 400€, μέχρι 80 χλμ. διαμορφώνεται στα 550€ κι από 80 χλμ και πάνω είναι 800€ για τις αντίστοιχες αιμοκαθάρσεις. Όπως καταλαβαίνετε με την αύξηση που είναι πάνω από 35% ο νεφροπαθής είναι αδύνατο ν' ανταποκριθεί σ' αυτά τα έξοδα και πρέπει σύντομα να γίνει αναπροσαρμογή της αποζημίωσης» επισημαίνει ο Γρηγόρης Λεοντόπουλος.
Η αγωνία των ασθενών είναι μεγάλη γιατί η αιμοκάθαρση δεν έχει ελαστικά περιθώρια για να αραιώσει κανείς τη θεραπεία και ήδη όταν φτάνουν σε αυτή την κατάσταση οι ασθενείς έχουν αρκετά επιβαρυμένη υγεία με το 80% των νεφροπαθών που κάνουν αιμοκάθαρση σε μονάδα τεχνικού νεφρού όταν πεθαίνουν - και πεθαίνουν πρόωρα - να καταλήγουν από καρδιαγγειακά αίτια.
Περισσότερο στρες και περαιτέρω οικονομική ασφυξία μοιραία θα επιβαρύνουν δραματικά την υγεία των ασθενών και η πολιτεία καλείται να βρει μία άμεση λύση γιατί περιθώρια αναμονής δεν υπάρχουν.
