«Περίπου 2,5 εκατ. Έλληνες θα έχουν εμβολιαστεί μέσα στον Ιανουάριο», ως εκ τούτου «στα τέλη Φεβρουαρίου θα αρχίσουμε να έχουμε ήδη χτίσει ένα τείχος» ανέφερε ο καθηγητής στο LSE Ηλίας Μόσιαλος, κατά τη διάρκεια διαδικτυακής παρουσίασης του βιβλίου του Νίκολα Α. Χρηστάκη.
Το δίλημμα ποιοι θα πρέπει να εμβολιαστούν κατά προτεραιότητα, οι ηλικιωμένοι που είναι ευάλωτοι ούτως ή άλλως ή οι νεότεροι εργαζόμενοι που όμως κυκλοφορούν περισσότερο, βρέθηκε επίσης στο επίκεντρο της συζήτησης μεταξύ του συγγραφέα και του Ηλία Μόσιαλου, με τον δεύτερο να υιοθετεί ένα σύνθετο μοντέλο (π.χ. ηλικιωμένοι που συμβιώνουν μαζί με εργαζόμενους και οι 60αρηδες εργαζόμενοι).
«Η Ελλάδα θα έχει μάλλον τα πρώτα 5 εκατ. δόσεις που αντιστοιχούν σε 2,5 εκατ. Έλληνες μέσα στον Ιανουάριο, επομένως αν μέσα στο μήνα εμβολιαστεί περίπου το 25% του ελληνικού πληθυσμού - μέσα στο οποίο συμπεριλαμβάνονται όλοι όσοι είναι στις ευάλωτες ομάδες και οι υγειονομικοί - στα τέλη Φεβρουαρίου θα αρχίσουμε να έχουμε ήδη χτίσει ένα τείχος», αποκάλυψε ο καθηγητής της Πολιτικής της Υγείας στο Πανεπιστήμιο London School of Economics and Political Science, που δεν παρέλειψε, σε άλλο σημείο της συζήτησης, να υπογραμμίσει ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχουν καν μητρώα με ασθενείς, πόσοι έχουν διαβήτη ή υπέρταση. Μας λείπουν βασικά πράγματα, τόνισε.
Επιπροσθέτως ο Ηλ. Μόσιαλος υπεραμύνθηκε του μοντέλου δύο ταχυτήτων στην εκπαίδευση, δηλαδή τα παιδιά που δεν ζουν στο ίδιο σπίτι με τη γιαγιά και του παππού τους να πηγαίνουν στο σχολείο, ενώ εκείνα που ζουν μαζί τους κάτω από την ίδια στέγη να παρακολουθούν τα μαθήματα μέσω της τηλε-εκπαίδευσης.
Όμως, ο καθηγητής της Πολιτικής της Υγείας έθεσε και τα μεγάλα διλήμματα της επόμενης ημέρας, όπως οι μακρο-οικονομικές επιπτώσεις π.χ. σε ό,τι αφορά τη συσσώρευση του χρέους που δείχνει να πλήττει δυσανάλογα τις αναπτυσσόμενες χώρες, που αντιμετωπίζουν ταυτόχρονα και κρίση εισοδήματος. Κάποια από τα διλήμματα αυτά, σύμφωνα με τον Ηλ. Μόσιαλο, είναι: Μήπως πρέπει να αλλάξουμε τα συνταξιοδοτικά συστήματα; Μήπως πρέπει να δούμε διαφορετικά τις εργασιακές σχέσεις; Θα έχουμε περισσότερους ή λιγότερους φόρους; Θα ενισχυθεί η οικονομική ανάπτυξη και μαζί πιθανώς οι ανισότητες ή θα πρέπει χέρι -χέρι με την οικονομική ανάπτυξη να δει κανείς και τις ανισότητες; Τι θα γίνει με τα συστήματα υγείας και δημόσιας φροντίδας; Θα υπάρχει μεγαλύτερη ή μικρότερη ζήτηση για κοινωνική ασφάλιση; «Στην Ευρώπη από ό,τι φαίνεται θα πάμε για περισσότερο δημόσιο σύστημα υγείας» σημείωσε κλείνοντας τη σχετική αποστροφή.
