Δεν χρειάζεται βραβείο νόμπελ Οικονομικών αλλά το θάρρος να υιοθετούμε τις καλές ευρωπαικές πρακτικές. Αυτό τόνισε ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, κ. Κωστής Χατζηδάκης, ανοίγοντας την εκδήλωση «Ατζέντα 2021» που διοργανώνει το ΚΕΦίΜ.
Εμείς ακούμε όλες τις προτάσεις, πρόσθεσε ο κ. Χατζηδάκης, και απροκατάληπτα θα τις εξετάσουμε πριν παρουσιάσουμε το τελικό μας σχέδιο για την επόμενη ημέρα, ωστόσο η ΝΔ δεσμεύεται μόνο από το δικό της πρόγραμμα, συμπλήρωσε.
Από την πλευρά της η κ. Άννα Διαμαντοπούλου αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η Ελλάδα είναι 27η στις 28 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ψηφιακούς δείκτες και μόνο η Ρουμανία είναι χαμηλότερα από εμάς. «Να βάλουμε στόχο όπως άλλες χώρες με παράδειγμα την Εσθονία να κάνουμε αυτό το μεγάλο άλμα», σημείωσε.
Ο πρόεδρος του ΚΕΦίΜ, κ. Αλέξανδρος Σκούρας, περιέγραψε το project των 9 μεταρρυθμιστικών προτάσεων, λέγοντας ότι η προσπάθεια ξεκίνησε το 2017 με στόχο τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου μεταρρυθμιστικού προγράμματος που θα βασίζεται σε προτάσεις οι οποίες θα είναι συγκεκριμένες και κοστολογημένες και παράλληλα θα μπορεί να είναι μετρήσιμος ο αντίκτυπός τους στην κοινωνία.
Όπως τόνισε ο κ. Σκούρας, για το project εργάστηκαν 10 ερευνητές σε 9 ενότητες και 156 ειδικοί συνεργάτες, ενώ πραγματοποιήθηκαν και 18 workshops.
Μείωση φόρων και άλλα... αυτονόητα για επιστροφή στην κανονικότητα
Μια επανάσταση του αυτονόητου. Αυτό χρειάζεται η χώρα. Τα πανεπιστήμια να είναι για τους φοιτητές αντί δίπλα τους να ανθεί η παραβατικότητα, οι δημόσιες υπηρεσίες για την εξυπηρέτηση των πολιτών, οι φόροι να μην αφανίζουν τους μισθούς, το σύστημα υγείας να γίνει ανταποδοτικό αντί οι Έλληνες να καταβάλλουν τις μεγαλύτερες ιδιωτικές δαπάνες στον ΟΟΣΑ.
Τα μικρά αυτά πράγματα του αυτονόητου αποτυπώνει το εγχείρημα του ΚΕΦίΜ «Ελλάδα 2021» που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως οδικός χάρτης για την επόμενη κυβέρνηση, μακριά από ιδεοληψίες, απωθημένα και τυμπανοκρουσίες.
Συνιστά μια προσέγγιση του πως θα θέλαμε να είναι η Ελλάδα σε τρία χρόνια από σήμερα, δηλαδή μια χώρα κανονική, όπου θα επικρατεί η κοινή λογική αντί όπως σήμερα όπου όλα γύρω μας γίνονται με ένα αλλοπρόσαλλο τρόπο.
Τεκμηριωμένες και ποσοτικοποιημένες προτάσεις πολιτικής για τη Δημόσια Διοίκηση, τους Θεσμούς, τα Δημοσιονομικά, τη Φορολογία, την Εκπαίδευση και την Υγεία, επεξεργασμένες από έγκριτους ακαδημαϊκούς επιχειρούν να συνθέσουν μια μελλοντική εικόνα ενός σύγχρονου πολιτισμένου κράτους. Η μελέτη για τη Δημόσια Διοίκηση φέρει την υπογραφή του Π. Καρκατσούλη, για τη Φορολογία της Μ. Ξαφά, για τα Δημοσιονομικά του Π. Λιαργκόβα, για τις Συντάξεις του Πλ. Τήνιου, για την Υγεία του Μ. Νεκτάριου, για το Θεσμικό Πλαίσιο του Αρ. Χατζή, για την Παιδεία του Κ. Δημόπουλου, για τα Εργασιακά του Ι. Ληξουριώτη και για την Εποπτεία της Αγοράς του Ρ. Δρακούλη.
Στηρίζονται όλες στη λογική ότι το φορολογικό σύστημα πρέπει να είναι δίκαιο και να μην αντιμετωπίζει τους έχοντες 20.000 ευρώ ως «πλούσιους». Αναδεικνύει ότι οι συντάξεις περικόπηκαν στην Ελλάδα και όχι σε χώρες με συστήματα πολλαπλών πυλώνων, όπως η Δανία και η Σουηδία, ότι το σημερινό εργασιακό καθεστώς είναι τελικά σε βάρος όσων υποτίθεται ότι προστατεύει.
Κυρίως όμως το εγχείρημα του ΚΕΦίΜ θέλει να δείξει ότι είμαστε μια χώρα ικανών ανθρώπων, αλλά με ανίκανο κράτος. Έχουμε ένα από τα πιο ποιοτικά και ταυτόχρονα φθηνά ανθρώπινα δυναμικά διεθνώς, κατέχοντας την 30η θέση ανάμεσα σε 140 χώρες, επίδοση πολύ πάνω από τις αναδυόμενες τίγρεις της Ανατολικής Ευρώπης, αλλά τα ξένα κεφάλαια εκείνες τις χώρες προτιμούν, όχι την Ελλάδα.
Καταλαμβάνουμε στις δεξιότητες αποφοίτων την 46η θέση, υψηλότερα από Σλοβενία (48η), Ουγγαρία, Βουλγαρία, και αρκετές χώρες της Δυτικής Ευρώπης, όμως οι επενδύσεις εκεί πηγαίνουν, όχι εδώ.
Το προσδόκιμο ζωής των Ελλήνων βρίσκεται στην 20η θέση διεθνώς, που σημαίνει ότι επειδή είναι υψηλό, λειτουργεί θεωρητικά ως κίνητρο για το κεφάλαιο, αφού συνεπάγεται διασφαλισμένη κατανάλωση σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου των προϊόντων και υπηρεσιών του σε σχέση με μια χώρα όπως για παράδειγμα η Σλοβακία (56η θέση). Αλλά πέρυσι οι επενδύσεις στη χώρα αυτή αυξήθηκαν, όταν στην Ελλάδα υποχώρησαν.
Τα δύο αυτά πρόσωπα της Ελλάδας αποτυπώνουν οι έρευνες που θα παρουσιαστούν σήμερα και αύριο. Μιας χώρας με πολλές ευκαιρίες, αναδυόμενης, δεμένης σε ένα ισχυρό νόμισμα, με το Grexit εκτός ορατού ορίζοντα, και όμως ταυτόχρονα εγκλωβισμένης σε μια θανάσιμη παγίδα.
Διότι παράλληλα υπάρχει το άλλο πρόσωπο. Το φάσμα αβεβαιότητας που δημιουργεί η απουσία ισχυρών θεσμών, η υποβάθμιση της εκπαίδευσης, η χρεοκοπία του συνταξιοδοτικού, η απουσία επενδύσεων, η υπερφορολόγηση, το εξαιρετικά περιοριστικό δημοσιονομικό πλαίσιο, το πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% μέχρι το 2022 και 2% μέχρι το 2060.
Έπειτα, είναι η ακόμα μεγαλύτερη εικόνα. Το χαμηλότερο απασχολούμενο προσωπικό στην Ευρώπη, η συρρίκνωση των εργαζομένων που επιτείνεται από την ταχεία γήρανση του πληθυσμού, το δημογραφικό, με τις μελέτες να προβλέπουν ότι το εργατικό δυναμικό της Ελλάδας θα συρρικνωθεί κατά 30% μέχρι το 2060, έναντι 10% της Ευρωζώνης. Εκτός αν κάνουμε κάτι γι' αυτό.
Σε αυτή τη λογική κινείται το εγχείρημα του ΚΕΦίΜ. Της μετάβασης από τη σημερινή φάση σε ένα νέο μοντέλο, αρχίζοντας από τα μικρά και βασικά, και αφήνοντας τα πιο μεγάλα για μετά.
