Έχω πει και θα το επαναλαμβάνω συνεχώς ότι η υποχρεωτικότητα για όλους είναι η μόνη λύση απέναντι στον κορονοϊό και υπαγορεύεται από την αναγκαιότητα του εμβολιασμού. Οι φωνές που παραπέμπουν σε κατάσταση Μεσαίωνα δεν με απασχολούν. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν τόσο μέσα στα σπλάχνα της Εκκλησίας, όσο και διάσπαρτες μέσα στην κοινωνία.
Το ίδιο υπάρχουν και μέσα στην κοινωνία όπως και μέσα στην πολιτεία που εκμεταλλεύονται τα ιδεολογήματα των αντιεμβολιαστών και τους ανθρώπους αυτούς προς ίδιον όφελος. Ας μην το ξεχνάμε: Οτιδήποτε υποδαυλίζει την πανδημία και σπέρνει το θάνατο δεν είναι του Θεού. Οτιδήποτε εδράζεται στο φόβο «για όσα έρχονται», δεν είναι του Ευαγγελίου.
Αυτό που τελικά οριοθετεί και τη θετική μας στάση έναντι του εμβολιασμού ως πράξη και απόφαση υποχρεωτική, είναι η ελπιδοφόρος αναφορική σχέση της ζωής μας προς τη ζωή του πλησίον. Αυτή η θετική στάση μας έναντι του εμβολιασμού επιβεβαιώνει την ταπείνωσή μας, μας αναδεικνύει ανθρώπους της πραγματικής ελπίδας, μας καταξιώνει ως τίμιους και ειλικρινείς ανθρώπους προς τα ανθρώπινα.
Ας αφουγκραστούμε λοιπόν το φετινό μήνυμα των Χριστουγέννων, ας δώσουμε ελπίδα και ας δείξουμε ανθρωπιά στους συνανθρώπους μας ακόμη και με τον εμβολιασμό μας κατά του Covid-19. Το μήνυμα της εορτής των Χριστουγέννων είναι μήνυμα ελπίδας, όχι μόνο ως προσδοκία αλλά και ως βεβαιότητα, γιατί ο Θεός ταπεινώνεται και γίνεται άνθρωπος δίνοντας στον άνθρωπο κάθε εποχής τη βεβαιότητα της ελπίδας και της προσδοκίας για ένα καλύτερο αύριο.
