H Ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα, συνήθως μάλιστα ως πικρή φάρσα. Από την Ιερά Εξέταση που απαγόρευε βιβλία και τους Ναζί που τα έκαιγαν σε δημόσιες τελετές, φτάσαμε σε κάψιμο 30 αντιτύπων ως ρατσιστικών (ας το πούμε έτσι) στο Οντάριο του Καναδά. Αν δεν επρόκειτο για δημοφιλέστατα κόμικς με τα οποία μεγάλωσαν γενιές και γενιές, αν, επίσης, δεν είχε αποφασισθεί να αφαιρεθούν πέντε χιλιάδες βιβλία από τις σχολικές βιβλιοθήκες ίσως η απόφαση να χαρακτηριζόταν για γέλια. Τώρα, είναι για πραγματικά κλάματα.
Στο Οντάριο, λοιπόν, η επιτροπή των καθολικών σχολείων αποφάσισε πως από τις βιβλιοθήκες των σχολείων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης θα αφαιρεθούν όσες εκδόσεις δεν είναι «πολιτικώς ορθές» προς τους ιθαγενείς κατοίκους της περιοχής. Η απόφαση, όπως και ό,τι σχετίζεται με την πολιτική ορθότητα, καθόλου σωστή δεν είναι. Κατανοητό πως το όλον συμβαίνει ύστερα από τον σάλο του προκλήθηκε στον Καναδά όταν αποκαλύφθηκαν τάφοι παιδιών των ιθαγενών που είχαν φοιτήσει σε καθολικά σχολεία και είχαν κακοποιηθεί, δύο αιώνες πριν.
Φρικιαστικό το γεγονός και μέγα έγκλημα. Τα παιδιά κακοποιούνταν για να αποδεχθούν μια νέα κουλτούρα ώστε να «αφομοιωθούν». Στην πραγματικότητα, να εγκαταλείψουν τη δικιά τους, καθώς οι επόμενοι κάτοικοι του Καναδά, οι σημερινοί, θεωρούσαν, προφανώς, πως δεν έχει αξία. Ή πως είναι και επιβλαβής.
Το πρέπον και απαραίτητο θα ήταν να ακολουθήσουν τύψεις και μεταμέλεια. Χωρίς νέα εγκλήματα. Διότι και το να λογοκρίνεις έργα τέχνης επειδή σου φάνηκαν «κάπως», έγκλημα είναι. Εναντίον της ελευθερίας της τέχνης, θεμελιώδους ελευθερίας που επ’ ουδενί πρέπει να κινδυνεύσει.
Όταν αφαιρείς βιβλία από σχολικές βιβλιοθήκες, πολλώ μάλλον όταν καις βιβλία, έστω και ως «παράδειγμα» η ελευθερία κινδυνεύει. Ταυτοχρόνως, εκτός από επικίνδυνος γίνεσαι γελοίος. Η φάρσα, που λέγαμε στην αρχή.
Για να καταλάβουμε το αισχρόν και το γελοίον της υπόθεσης, αρκεί να πούμε ότι στα όσα κάηκαν ήταν και τεύχη του Λούκι Λουκ και του Τεν Τεν και «Ο Αστερίξ και οι Ινδιάνοι». Μα είναι δυνατόν να είναι επικίνδυνοι, καταδικαστέοι και εξοβελιστέοι ο Ουντερζό, ο Γκοσινί και ο Ερζέ; Γελάει και το παρδαλό κατσίκι και προσβάλλεται ο Διαφωτισμός.
Διότι όλοι γνωρίζουμε πως η Γη στα χρόνια του Αστερίξ και του Οβελίξ ήταν επίπεδη σαν πίτσα, πως ο Λούκουλλος ο συκοφάντης είχε πείσει τον Καίσαρα ότι αν εξαφανιζόταν ο δρυίδης Πανοραμίξ οι Γαλάτες δεν θα είχαν μαγικό φίλτρο και ότι θα τον πήγαινε στις εσχατιές του πλανήτη εεεεε, της πίτσας. Τον πήγε, πράγματι, πλην οι γενναίοι Αστερίξ και Οβελίξ ψάχνοντάς τον βρήκαν κάτι Ρωμαίους Ερυθρόδερμους (καινούργιο είδος) και ύστερα και τον ίδιο και αφού πέρασαν ωραία με τις μακρινές φυλές γύρισαν στο μικρό γαλατικό χωριό για το γνωστό επινίκιο δείπνο.
Και όποιος βλέπει σε αυτό στάλα ρατσισμού, αλλά και όποιος πιστεύει ότι απαγορεύοντας και λογοκρίνοντας λογοτεχνικά έργα του παρελθόντος θα γίνουμε καλύτεροι προς τους πληθυσμούς των αυτοχθόνων ή των ιθαγενών, την έβαψε. Ο Κακοφωνίξ, ο βάρδος, θα του τραγουδάει ιδιωτικά όλη τη νύχτα. Για να δούμε, θα το ξανακάνει;
