«Πέρασες τόσες βροχές για να ρθείς σε μένα
Φέρνοντας χούφτες με φως να νιφτώ
Πέρασα τόσες ζωές για να βρω εσένα
Μες τη ζεστή σου αγκαλιά να κρυφτώ
Τόσα καλοκαίρια μου χαν φύγει από τα χέρια
Τόσα καλοκαίρια που δεν σ αγαπούσα
Ρώταγα τι φταίει
Για το στόμα μου που καίει
Τώρα ξέρω πως τα χείλη σου ζητούσα
Άπλωσες τα χέρια και γυρνούν τα καλοκαίρια
και με παίρνουν να βρεθώ κοντά σου
Σε θέλω
σε θέλω
σ’ αγαπώ»
Ποτέ ένας θάνατος δεν συνοδεύτηκε από τόσα Καλοκαίρια.
Ο Δάκης ήταν άρρωστος. Πολύ άρρωστος. «Τον περιμέναμε», όπως θα έλεγε ο σοφός λαός. Κι όμως όταν η Λουκίλλα Καρρέρ ανέβασε στο διαδίκτυο τον θάνατό του, ξαφνικά ένα άψυχο δίκτυο πλημμύρισε Καλοκαίρια. Τα τραγούδια του. Τα νιάτα μας. Τα πρώτα μας πάρτι και τα πρώτα μας μπλουζ.
Με αλεξανδρινή φινέτσα και αξιοπρέπεια έζησε μια πλούσια καριέρα περίπου μισού αιώνα, δεν προκάλεσε, δεν συγκρούστηκε, δεν ανταγωνίστηκε, αντιμετώπισε με σθένος τον καρκίνο του κι έφυγε σε ηλικία 79 ετών, ομοίως διακριτικά και αξιοπρεπής.
«Στην Αυγή του καλοκαιριού διάλεξες να φύγεις ψυχούλα μου…. Εσύ που μας έκανες να λατρέψουμε τα καλοκαίρια….. τόσα καλοκαίρια…. Ξεκουράσου…. θα σ’ αγαπω πάντα… “Αυτό το καλοκαίρι το περίμενα με δίχως ένα σύννεφο με δίχως στεναχώρια Αλλ' όμως δε με ζέστανε ο ήλιος του”». Την είδηση έκανε γνωστή μέσω του προσωπικού της λογαριασμού στο Twitter η καλή του φίλη και σύζυγος του Μίμη Πλέσσα, Λουκίλλα Πλέσσα-Καρρέρ.
Ο Δάκης νοσηλευόταν από τα τέλη Απριλίου καθώς η κατάσταση της υγείας του είχε επιδεινωθεί. Σε παλιότερη συνέντευξή του είχε αποκαλύψει πώς είχε διαγνωστεί με καρκίνο στο παχύ έντερο και οι γιατροί του έδιναν το πολύ έξι μήνες ζωής.
Όπως είχε πει τότε, η περιπέτειά του ξεκίνησε ένα βράδυ που είχε φοβερούς πόνους στην κοιλιά του. Πηγαίνοντας στο νοσοκομείο, οι γιατροί έκριναν απαραίτητο να τον χειρουργήσουν. Λίγο αργότερα ξεκίνησαν οι θεραπείες. «Όταν με ενημέρωσαν πως έχω καρκίνο δεν φοβήθηκα. Μου είχαν δώσει έξι μήνες ζωής… Εντάξει, πέρασαν τρία χρόνια», είχε πει σε πρωινή εκπομπή.
Ποιος ήταν ο Δάκης
«Τραγουδούσα, χωρίς αμοιβή εννοείται, παιδάκι ήμουν, σε ένα από τα καλύτερα κέντρα της Αλεξάνδρειας. Το έκανα κυρίως για να ξεπεράσω τις ντροπές και τις ανασφάλειες μου. Κάποια στιγμή ήρθε στο κέντρο η Νάντια Κωνσταντοπούλου – μεγάλη φίρμα την εποχή εκείνη – με άκουσε και μου είπε : “Παιδάκι μου τι κάνεις εδώ, μάζεψέ τα και έλα να τραγουδήσεις στην Αθήνα”, την άκουσα και το 1964 ήρθα στην Αθήνα και από εκεί ξεκίνησαν όλα.» Έλεγε μόλις πέρσι σε συνέντευξή του στον Νίκο Μουρατίδη.
Ο Βρασίδας “Δάκης” Χαραλαμπίδης, όπως ήταν το πλήρες όνομά του, γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1943 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Στην Ελλάδα ήρθε το 1963 και ένα χρόνο μετά ξεκίνησε να τραγουδά σε νυχτερινούς χώρους.
Το 1968 ηχογράφησε τον πρώτο του δίσκο στα Ελληνικά με τίτλο «Γεια σου σ′ ευχαριστώ» με τον συνθέτη Κώστα Ξενάκη και αμέσως μετά ακολουθεί η πρώτη του συνεργασία με τον Μίμη Πλέσσα και τις διαχρονικές επιτυχίες «Τόσα καλοκαίρια» και «Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά» όπου η ανταπόκριση του κοινού τον τοποθέτησε γρήγορα στους πλέον περιζήτητους ερμηνευτές εκείνης της εποχής.
Έχει συνεργαστεί με πλήθος σπουδαίων συνθετών και στιχουργών. Μεταξύ τους οι Γιάννης Σπανός, Γιώργος Κατσαρός, Γιώργος Χατζηνάσιος, Κώστας Χατζής, Ρόμπερτ Ουίλιαμς, Αλέξης Παπαδημητρίου, Πυθαγόρας, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Μάνος Ελευθερίου, Σώτια Τσώτου.
Στον μισόν αιώνα της πλούσιας καριέρας του πραγματοποίησε πλήθος εμφανίσεων στους πιο γνωστούς χώρους διασκέδασης, ενώ συμμετείχε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις αλλά και ελληνικές ταινίες - μεταξύ αυτών οι «Γοργόνες και μάγκες», «Η θεία μου η χίπισσα».
Εκπροσώπησε την Ελλάδα σε Διεθνή Φεστιβάλ Τραγουδιού, αποσπώντας διακρίσεις και βραβεία. Σε διεθνές επίπεδο συνεργάστηκε με τους Rolling Stones, Σαρλ Αζναβούρ, Δαλιδά, Μίλβα, Τζο Ντασέν, Σασά Ντιστέλ και Ντέμη Ρούσσο, με τον οποίο ήταν ξαδέρφια.
Στην δισκογραφία του μεταξύ άλλων, περιλαμβάνονται και οι μεγάλοι δίσκοι: «Το ωροσκόπιο της αγάπης», «Ελάτε μαζί μου», «Δάκης 78», «Αντίο Μαίρη», «Δάκης 100%», «Τώρα θα μείνω», «Τα καλύτερά μου τραγούδια», «Μη ξεχνάς», «Καινούργια τώρα ζωή», «Άκρως απόρρητο», «Παράξενη αγάπη», «Παιχνίδι με τη φωτιά», «Θωρακισμένη Μερσεντέζ», «Τσάκι με λεμόνι», «Δάκης- Γιάννης Σπανός», «Τόσα Καλοκαίρια», «Στην Αλεξάνδρεια», «Περίπτωση», «Το μυαλό μου έχασα», «Ταξίδι στον χρόνο», «Δάκης- Μίμης Πλέσσας» κ.α.
Και πάνω απ’ όλα Καλοκαίρια, ακόμα και το Καλοκαίρι που δεν πρόλαβε:
«Αυτό το καλοκαίρι το περίμενα
γαλάζιο σαν τα μάτια σου
καυτό σαν το φιλί σου
Μα πέρασε σαν να 'τανε φθινόπωρο
γιατί εγώ δεν ήμουνα μαζί σου
Αυτό το καλοκαίρι το περίμενα
με δίχως ένα σύννεφο
με δίχως στεναχώρια
Αλλ’ όμως δε με ζέστανε ο ήλιος του
γιατί το πέρασα από σένα χώρια
Αυτό το καλοκαίρι το περίμενα
με δίχως ένα σύννεφο
με ξάστερα τα βράδια
δεν ήρθες και τ' αστέρια του χαθήκανε
δεν ήρθες και δυο χέρια μείναν άδεια…»
