Επί 34 χρόνια ήταν κατειλημμένος αυτός ο χώρος, χωρίς καμιά προηγούμενη κυβέρνηση να ενοχληθεί, κανένας πρύτανης να ευαισθητοποιηθεί, κανένας εισαγγελέας να ενδιαφερθεί. Αυτή ήταν η Ελλάδα, όπως έλεγε ένας πρώην πρωθυπουργός, χωρίς βεβαίως να έχει άδικο. Μόνον που αυτή η Ελλάδα δεν προέκυψε με παρθενογένεση. Τα θεμέλια μπήκαν στη δεκαετία του '80 και αυτό το οικοδόμημα του μπάχαλου θέριεψε στην επόμενη δεκαετία. Και για είκοσι και πλέον χρόνια από τότε, ουδείς ενδιαφέρθηκε να το κατεδαφίσει. Γιατί χώροι σαν αυτόν του Βιολογικού Τμήματος του ΑΠΘ, που τελούν υπό κατάληψη, υπάρχουν σχεδόν σε όλα τα πανεπιστήμια της Ελλάδας. Απλώς οι αρμόδιοι βολεύονται δια της απραξίας, της πιο «πετυχημένης» συνταγής για ένα δημόσιο πρόσωπο, με εκτελεστικές αρμοδιότητες.
Ως γνωστόν με την απραξία αποφεύγονται οι συγκρούσεις, οι εντάσεις, οι ρήξεις, αλλά χωρίς όλα αυτά δεν παράγεται έργο, παρά μόνον η διαχείριση «εισερχομένων - εξερχομένων», και ο μισθός να πέφτει ανέφελα και ανέμελα κάθε μήνα.
Στην προκειμένη περίπτωση, δεν μπορεί όλοι αυτοί να μη σκέφτηκαν πώς θα μπορούσαν να εκμεταλλευτούν αυτούς τους χώρους ευθύς ως περνούσαν και πάλι στην κυριότητα των διοικήσεων των πανεπιστημίων. Φυσικά και το σκέφτηκαν, αλλά πρυτάνευσε το δόγμα «πού πας να μπλέξεις τώρα!»
Σήμερα, το ΑΠΘ έχει εντάξει τον ανακαταληφθέντα χώρο του Βιολογικού σε ένα πρόγραμμα ύψους 1.320.600 ευρώ για την ενοποίηση των βιβλιοθηκών. Δηλαδή αυτός ο χώρος, θα μετατραπεί σε μια βιβλιοθήκη που θα εξυπηρετεί χιλιάδες φοιτητές που θέλουν να μορφωθούν.
Γενικώς, όπου ακούτε τη λέξη «στέκι» να είστε κουμπωμένοι. Ως επί το πλείστον -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- είναι ένας χώρος βρωμερός και τρισάθλιος, έτσι τον κατάντησαν, που εξυπηρετεί τις ανάγκες χαβαλετζήδων, μπαχαλάκηδων και λοιπών «δημοκρατικών» δυνάμεων, με ελάχιστη αναφορά στις ανάγκες των φοιτητών. Επί πλέον, όπως αποδεικνύεται, αποτελεί αποθηκευτικό χώρο «οπλισμού» των κάθε λογής αναρχοαυτόνομων και αριστεριστών. Καταστάσεις που μαρτυρούν τις τεταρτοκοσμικές πτυχές των ελληνικών πανεπιστημίων, που εξακολουθούν να μην είναι λίγες.
Τι χρειάζεται για να αποδοθούν όλοι αυτοί οι κατειλημμένοι χώροι στους φυσικούς ιδιοκτήτες τους, δηλαδή στους φοιτητές; Τι απαιτείται για να αλλάξει ριζικά η όψη των πανεπιστημίων μας; αυτό που χρειάζεται πλέον είναι μόνον η πολιτική βούληση που, όπως φαίνεται, αυτή η κυβέρνηση τη διαθέτει. Από την ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου έκανε πολλά βήματα προς αυτήν τη θετική κατεύθυνση. Βήματα άλλες φορές διστακτικά, άλλες φορές πιο τολμηρά.
Το μεγάλο πρόβλημα σε αυτήν την πολιτική -που είναι αυτονόητη σε φυσιολογικές χώρες- έγκειται στο γεγονός πως δε βρίσκουν τη στήριξη, αν όχι σύμπασας, τουλάχιστον της πλειοψηφίας της πανεπιστημιακής κοινότητας. Κάτι το προβληματικό.
Με δεδομένο πως η εκκένωση της αίθουσας του Βιολογικού του ΑΠΘ έγινε παραμονή Πρωτοχρονιάς, δηλαδή οι «ενδιαφερόμενοι» πιάστηκαν στον ύπνο, περιμένω τις αντιδράσεις τους από Δευτέρα, όπως και τις αντιδράσεις των κομμάτων της Αριστεράς και των γνωστών «προσωπικοτήτων του χώρου». Ίδωμεν.
