Είναι αλήθεια ότι στην υπόθεση με τους λογαριασμούς ρεύματος, η κυβέρνηση δεν πήρε καλό βαθμό. Στην αρχή υποτίμησε το πρόβλημα, στη συνέχεια προσπάθησε να πείσει τους καταναλωτές ότι οι αυξήσεις θα είναι μικρές και ανεπαίσθητες και όταν το πρόβλημα πια άρχισε να…καίει, προσπάθησε να μαζέψει ότι μπορούσε.
Το βέβαιο είναι ότι με τη διαχείριση που έγινε έχασε ένα κομμάτι της αξιοπιστίας της, γεγονός που οφειλόταν τόσο στο μέγεθος του προβλήματος, αλλά κυρίως στη διαχείρισή του. Διότι η τακτική αντιμετώπισης δεν βασιζόταν - με βάση τα στοιχεία - στην αλήθεια της αγοράς και στην πραγματικότητα, αλλά στην επιθυμία της διαμόρφωσης μιας αρεστής πραγματικότητας.
Σε αυτήν την εικονική πραγματικότητα που επιχειρούσαν να διαμορφώσουν τα νέα μέτρα, δεν χωρούσαν οι λογαριασμοί που έφταναν σε σπίτια και επιχειρήσεις.
Αυτό που σχεδίαζε η κυβέρνηση, πολύ απλά δεν ήταν εφικτό, μια και η ενεργειακή κρίση δεν ήταν θέμα της Ελλάδας, αλλά θέμα του πλανήτη ολόκληρου.
Μια κρίση που όχι μόνο δεν έχει τελειώσει, αλλά βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Μακάρι να αποφύγουμε τα χειρότερα, αλλά μπροστά μας - από τη στιγμή που δεν φαίνεται να τελειώνει ο πόλεμος - τα πράγματα θα γίνουν ακόμη δυσκολότερα. Οι σκέψεις στη Γερμανία, αλλά και αλλού, να μπει είτε δελτίο στην κατανάλωση, είτε περιορισμοί δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος.
Και αντί η κυβέρνηση να πει την αλήθεια στους πολίτες, ετοιμάζει το νέο πακέτο στήριξης εν όψει των σχεδιασμών της για ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών. Ένα πακέτο που, όπως υποστηρίζει - θα…εξαφανίσει τη ρήτρα αναπροσαρμογής και θα επιστρέψει τους λογαριασμούς σε επίπεδα που ήταν πριν ξεκινήσει το ράλι των εφιαλτικών ανατιμήσεων.
Και το ερώτημα που προκύπτει είναι ένα: είναι εφικτό κάτι τέτοιο; Θα λειτουργήσει αυτή τη φορά ο ανταγωνισμός, ή η αξιοπιστία της κυβέρνησης θα δεχτεί ένα δεύτερο πλήγμα, όταν θα αρχίσουν να έρχονται οι νέοι λογαριασμοί.
Η λύση της εξίσωσης θα είναι δύσκολη, εάν τα όσα έχει υποσχεθεί η κυβέρνηση δεν επιβεβαιωθούν στην πράξη. Το πολιτικό κόστος θα είναι δυσανάλογο με βάση την πραγματικότητα.
Αλλά όταν πορεύεσαι με την ανάγκη των ψευδαισθήσεων που καλλιεργεί η αντιπολίτευση, μετατρέπεσαι σε όμηρό της και παγιδεύεσαι σε μια εσωτερική ανάγκη ενός πολέμου Δαυίδ – Γολιάθ, με την ελπίδα ότι πάντα θα κερδίζει ο πρώτος. Τότε οι εξελίξεις μπορεί να σε εκθέσουν.
Το στοίχημα των νέων λογαριασμών ρεύματος, είναι πολυεπίπεδο. Και αφορά τόσο την οικονομία, τους καταναλωτές και τις επιχειρήσεις, αλλά κυρίως την αξιοπιστία της κυβέρνησης.
