Την ώρα που οι τούρκοι λιμενικοί κατέβρεχαν μεσοπέλαγα τη βάρκα με τους πρόσφυγες για να τους αναγκάσουν να γυρίσουν πλώρη προς την Ελλάδα, την ώρα που ένας πατέρας έσκιζε με το μαχαίρι που του έδωσε ο δουλέμπορος το φουσκωτό που βρίσκονται τα παιδιά, η γυναίκα, τα αδέλφια και οι γονείς του, την ώρα που ο κάτοικος της Μυτιλήνης βουτά στο νερό για να τους βοηθήσει… εκείνη την ώρα, στην πρωτεύουσα, τα φλας των φωτογράφων φώτιζαν την υποκρισία της πολιτικής ηγεσίας της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, απέναντι στους πρόσφυγες, σε όλο της το μεγαλείο!
Μόλις τριάντα άνθρωποι ήταν οι τυχεροί οι οποίοι, έστω και αν χρησιμοποιήθηκαν ως τηλεοπτικό φόντο που έντυσε την χειραψία Τσίπρα - Σουλτς, κατάφεραν να μεταβούν στο Λουξεμβούργο υπό ανθρώπινες συνθήκες. Όλοι οι άλλοι συνεχίζουν να περπατούν ατέλειωτα, να στοιβάζονται σε λεωφορεία και τραίνα, να δέχονται εξευτελισμούς και κλωτσιές από «πατριώτες» οπερατέρ σε διάφορα σύνορα και να σταματούν σε νεόχτιστα τείχη.
Είναι αλήθεια πως οι ευρωπαίοι έχουν πλέον θορυβηθεί. Αλλά μόνο αυτό. Όπως είναι επίσης αλήθεια είναι πως το αποκλειστικό, σχεδόν, βάρος του ρεύματος των προσφύγων και της σίτισης και της στέγασης και της μεταφοράς και.. και… και… έχει αναλάβει μόνη της η Ελλάδα. Και κυρίως οι κάτοικοι των νησιών που υποδέχονται τους πρόσφυγες. Οι κάτοικοι και οι αλληλέγγυοι, γιατί το κράτος…
Καταρχήν σαφώς και πρέπει να υπάρξει μια ξεκάθαρη συμφωνία με την Τουρκία για την ασφαλή διέλευση των προσφύγων. Αλλά για να είμαστε ειλικρινείς, η Τουρκία θα πρέπει να είναι αυτή που θα την διασφαλίσει ή να υποχρεωθεί να την διασφαλίσει και να σταματήσει να κάνει τον σκύλο που δεν βλέπει στους δουλέμπορους και τη γάτα που γουργουρίζει στην Ευρώπη.
Επίσης από την μεριά της η Ευρώπη, θα πρέπει να πάψει να παίζει με τους αριθμούς και τις ποσοστώσεις. Να αναλάβει η κάθε χώρα να υποδεχθεί έναν ρεαλιστικό αριθμό προσφύγων και όχι να περιμένει από την μαστιζόμενη από την κρίση Ελλάδα να γίνει αποθήκη ψυχών ή να γκετοποιηθεί. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει αυτό που ακριβώς την βλέπουν οι ίδιοι οι πρόσφυγες. Ένας σύντομος σταθμός.
Να συζητηθεί επιτέλους σοβαρά το ενδεχόμενο της απευθείας μετεγκατάστασης των προσφύγων από την Τουρκία σε ευρωπαϊκές χώρες. Σοβαρά. Όχι στο επίπεδο της ιδέας. Είναι ευκαιρία στη σύνοδο κορυφής να υπάρξουν δεσμεύσεις για αυτή τη λύση και η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να επιμείνει σε αυτό, αλλά με σοβαρά επιχειρήματα. Γιατί όπως και να το κάνουμε το «θα καταφέρω να αντιμετωπίσω το προσφυγικό κύμα, αν δεν γίνουν πλειστηριασμοί κατοικιών», δεν είναι επιχείρημα που θα πείσει τους εταίρους. Δηλαδή πως συνδέεται το ένα με το άλλο; Θα ρωτήσει ο Γάλλος, ή ο Βέλγος… τι απαντάς εκεί; Ότι θα βοηθήσει στη μείωση της γραφειοκρατίας;…
Επίσης είναι άκομψο αν όχι ελεεινό για μία κυβέρνηση που θέλει να λέγεται αριστερή, να εκμεταλλεύεται με τον χειρότερο τρόπο τον ανθρώπινο πόνο και το δράμα ενός ξεριζωμένου λαού. Το έκανε αρκετά με τις φωτογραφίες και τις δακρύβρεχτες υποκριτικές αναφορές του πρωθυπουργού στη Βουλή. Φτάνει…
