Την επικρατούσα άποψη ότι ο Kim Jong Un δεν είναι παρά ένας τρελός ηγέτης επιχειρεί να καταρρίψει το περιοδικό Politico. Όπως υποστηρίζει, σε αντίθεση με ό,τι πιστεύουμε μέχρι τώρα, ο Kim Jong Un είναι ένας μεθοδικός, ιδιαίτερα προσεκτικός πολιτικός που έχει μελετήσει και γνωρίζει πολύ καλά τις αδυναμίες των Αμερικανών και πάνω σε αυτές "πατά" για να ενδυναμώσει τη χώρα και το προφίλ του.
«Οι περισσότεροι Αμερικανοί θεωρούν ότι η Βόρεια Κορέα είναι ένα τρελό μέρος, όπου ηγείται ένας τρελός άνδρας που απειλεί με παγκόσμια καταστροφή. Η άποψη αυτή, βέβαια, είναι μάλλον εντελώς λανθασμένη και εξηγεί εν μέρει γιατί η δημόσια συζήτηση που έχει ανοίξει σχετικά με το τί οφείλουμε να κάνουμε με τα πυρηνικά της Βόρειας Κορέας δεν είναι ικανοποιητική» αναφέρει χαρακτηριστικά το Politico.
Σύμφωνα με το περιοδικό, ο Kim Jong Un όχι μόνο δεν είναι τρελός, αλλά αντίθετα είναι μεθοδικός και αρκετά προσεκτικός στην ανάπτυξη των πυρηνικών και πυραυλικών του προγραμμάτων. Ο ίδιος έμαθε πολλά για τους Αμερικανούς στη σύντομη ζωή του και πιθανότατα πήρε αρκετές συμβουλές από τον πατέρα του. Είναι πιθανό να αντιμετωπίζει τον Donald Trump σαν τους προκατόχους του, δηλαδή ως έναν πρόεδρο που δεν του αρέσουν καθόλου οι πυρηνικές δυνατότητες της Βόρειας Κορέας, αλλά, διαθέτει ελάχιστες εναλλακτικές για να τις σταματήσει. Ίσως ο νέος πρόεδρος να μιλά πιο δυνατά, ίσως και να αναλαμβάνει ακόμη μεγαλύτερα ρίσκα, όμως, ο πόλεμος με τη Βόρεια Κορέα θα ήταν τρομακτικός. Κανένα υγιές άτομο δεν θα τον προκαλούσε, λέει το Politico. Και παρά την επικρατούσα άποψη, ο Kim δεν είναι τρελός. «Απλώς μοιάζει να μας έχει διαβάσει αρκετά καλά, ίσως καλύτερα απ'' ό,τι η κυβέρνηση νομίζει».
Σε αυτό το σημείο το Politico σκιαγραφεί τα πέντε βασικά «μαθήματα» που έχει πάρει ο Kim Jong Un από τις ΗΠΑ τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.
Σύμφωνα λοιπόν με το Politico:
Πρώτον, η Αμερική επιθυμεί συμφωνία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ισχυρίζονται ότι είναι απαράδεκτο να διαθέτει η Βόρεια Κορέα πυρηνικά όπλα, αλλά ουσιαστικά το αποδέχονται. Στις αρχές του 1990 η Ουάσινγκτον κατάλαβε ότι η Βόρεια Κορέα έλεγε ψέματα για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας. Επέβαλε τότε κάποιες κυρώσεις, όμως στη συνέχεια προχώρησε σε συμφωνία. Λίγο αργότερα, η Βόρεια Κορέα «σπάει» και πάλι τη συμφωνία και η Αμερική επιβάλλει εκ νέου κυρώσεις και το 2005 προσπαθεί και πάλι (η Αμερική) να συνάψει συμφωνία. Μετά την πυρηνική δομική του 2006, οι ΗΠΑ επιβάλλουν πάλι κυρώσεις, δηλώνουν όμως πρόθυμες να προχωρήσουν σε συζητήσεις. Ακόμη κι επί διακυβέρνησης Obama η στάση των ΗΠΑ ήταν η ίδια: να συνεχιστούν οι συζητήσεις για αποπυρηνικοποίηση. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι, σύμφωνα με το Politico, ότι η Αμερική επιθυμεί συμφωνία και η Βόρεια Κορέα το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να περιμένει μέχρι να πάρει αυτό που θέλει. Η διαπραγματευτική της δύναμη ενισχύεται καθημερινά.
Δεύτερον, οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι η απομόνωση της Κορέας αυξάνεται, αλλά ολοένα και περισσότερα κεφάλαια εισέρχονται στη χώρα. Η Κίνα συνεχίζει να αγοράζει άνθρακα, οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να μεταναστεύουν στην Αφρική και την Ασία και στέλνουν χρήματα στο σπίτι τους στην Κορέα, οι πωλήσεις όπλων στην Αφρική και σε άλλες περιοχές εξασφαλίζουν αρκετά χρήματα. Ναι, οι κυρώσεις μπορεί να πλήττουν τη χώρα σε κάποια σημεία, αλλά η Βόρεια Kορέα είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση από ό,τι ήταν μόλις πριν από μια δεκαετία. Οπότε γιατί να σταματήσει τώρα; Η Κίνα πρέπει να επικυρώσει κάποιες νέες κυρώσεις, όμως η Βόρεια Κορέα έχει αρκετές συμφωνίες που κρύβει «κάτω από το τραπέζι» και μπορεί να τις ενεργοποιήσει.
Τρίτον, οι ΗΠΑ μιλούν για στρατιωτικές εναλλακτικές λύσεις, αλλά δεν πρόκειται να ξεκινήσουν έναν πόλεμο με την Κορέα. Τουλάχιστον όχι συνειδητά. Αφού δεν επιτέθηκαν πριν αποκτήσει η χώρα πυρηνικά όπλα και πυραύλους που θα μπορούσαν να φτάσουν στις ΗΠΑ, δεν πρόκειται να το κάνουν τώρα. Η μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου δεν πρόκειται να διακινδυνεύσει τα πάντα. Και οι Νοτιοκορεάτες είναι πλούσιοι. Δεν θα αφήσουν τις ΗΠΑ να επιτεθούν αν αυτό σημαίνει ότι θα καταστραφούν και αυτοί. Εάν η Βόρεια Κορέα συνεχίσει στην ίδια κατεύθυνση, τότε θα μπορέσει να τελειοποιήσει τα οπλικά της συστήματα και να αρχίσει να σκέπτεται τη συμφωνία που τόσο πολύ επιθυμούν οι ΗΠΑ.
Τέταρτον, η Αμερική χάνει έδαφος στην περιοχή. Μπορεί να μιλούν για άξονα συμφερόντων στην Ασία, αλλά καθώς ο χρόνος περνά, η Κίνα γίνεται ισχυρότερη και η Νότια Κορέα και η Ιαπωνία θα πρέπει να αποφασίσουν με ποια πλευρά θα ταχθούν. Η Κίνα δεν πάει πουθενά, ούτε και η Βόρεια Κορέα. Ηδη, η Κίνα έχει καταστήσει σαφές ότι η «κατάρρευση» της Βόρειας Κορέας είναι μεγαλύτερη πηγή ανησυχίας από τις προκλήσεις, στις οποίες επιδίδεται. Επομένως, η Βόρεια Κορέα ενδυναμώνεται με την Αμερική να χάνει συνεχώς έδαφος έναντι της Κίνας και τους συμμάχους της να γίνονται ολοένα και πιο νευρικοί.
Πέμπτον, εάν η Βόρεια Κορέα παραδώσει τα πυρηνικά όπλα, δεν θα έχει πια τίποτα. Η Αμερική προχώρησε σε συμφωνία με τον Muammar al-Qaddafi για να παραδώσει το πυρηνικό του οπλοστάσιο και η Λιβύη καταστράφηκε. Ο Saddam Hussein στο Ιράκ σταμάτησε την παραγωγή όπλων και το καθεστώς του ανατράπηκε. «Με τα πυρηνικά όπλα, η Βόρεια Κορέα ελέγχει το πεπρωμένο της. Χωρίς αυτά, θα καταστραφεί» καταλήγει το Politico.
