Η κατάσταση γνωστή, αναμενόμενη, κουραστική. Το ότι έχω αποδεχτεί ότι θα βλέπω το πρόσωπο μου σε προγραφές στη σχολή μου κάθε φορά που θα τοποθετούμαι πολιτικά και ότι θα απειλούμαι από άλλες παρατάξεις είναι το ένα μέρος της υπόθεσης. Το ότι όμως θα ζητάω από το Πανεπιστήμιο μου να με προστατέψει και η απάντηση που θα δέχομαι θα είναι «Οι απόψεις έχουν κόστος» είναι αποκαρδιωτικό. Γιατί περιμένεις, τουλάχιστον από τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου σου, να δείξει μια στοιχειώδη ενσυναίσθηση, ένα στοιχειώδες αίσθημα ευθύνης απέναντι σε σένα τον ίδιο ως φοιτητή του αλλά και απέναντι απλά σε ένα άλλο άνθρωπο που απλά χρειάζεται τη βοήθεια σου μια δεδομένη χρονική στιγμή.
Η ελευθερία του λόγου καταστρατηγείται καθημερινά στο πανεπιστήμιο, είτε αυτό είναι μια αφίσα με το πρόσωπο όσων διαφωνούν μαζί τους, είτε είναι μια απειλή, είτε ακόμα και ξυλοδαρμός. Από το ΑΠΘ μέχρι το ΠΑΔΑ, τα περιστατικά βίας είναι κάπου πιο γνωστά, κάπου λίγο λιγότερο. Αλλά η ουσία είναι η ίδια παντού: κουμάντο κάνουν οι κομματικές μαφίες, αριστερές και δεξιές.
Το γεγονός ότι το ΣτΕ έλαβε αυτή την απόφαση για τη συνταγματικότητα της πανεπιστημιακής αστυνομίας δε δίνει πολλά περιθώρια στην κυβέρνηση για περαιτέρω κωλυσιεργία. Η κοινωνία έχει τοποθετηθεί, οι νόμοι έχουν ψηφιστεί, οι εκπαιδεύσεις έχουν τελειώσει, τι άλλο περιμένουμε; Να μας δώσουν την άδεια μήπως οι τραμπούκοι που γκρεμίζουν βιβλιοθήκες στο ΑΠΘ; Η πολιτεία πρέπει να τελειώνει επιτέλους, ή να ξεκινήσει να τελειώνει, με το απόστημα της κοινωνίας που λέγεται τρομοκρατία στο πανεπιστήμιο.
Από την άλλη καταλαβαίνω τους εύλογους προβληματισμούς μερίδας συμφοιτητών μου. Τι θα είναι αυτοί, ποιοι θα είναι, τι θα κάνουν ακριβώς κτλ. Εξάλλου, δεν είναι λίγες οι φορές που η ελληνική αστυνομία έχει υπερβεί τα όρια και έχει ασκήσει υπέρμετρη βία. Εκεί θα μπορούσε να εστιάσει η κυβέρνηση, προτείνοντας ρεαλιστικούς τρόπους αξιολόγησης της πανεπιστημιακής αστυνομίας και όχι γενικές δηλώσεις αποφυγής ευθυνών για τη μη εφαρμογή των μέτρων που η ίδια ψηφίζει.
Νομίζω ότι με αυτό τον τρόπο θα πειστεί ακόμα περισσότερο μερίδα μετριοπαθών φοιτητών και φοιτητριών, στην κατηγορία των οποίων θα ήθελα να εντάσσομαι και εγώ, και η οποία είναι η κρίσιμη για την ομαλή εφαρμογή των μέτρων ασφάλειας στα ΑΕΙ. Για να μην χρειαστεί να περάσει κανείς ξανά αυτό που πέρασα εγώ και όσοι λέμε τη γνώμη μας χωρίς φόβο μέσα στο πανεπιστήμιο. Η ώρα έχει έρθει.
*Ο Βασίλης Αποστολόπουλος είναι φοιτητής στο Τμήμα Ναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής, εκπρόσωπος φοιτητών και Επικεφαλής της «Πανελλήνιας Ανεξάρτητης Κίνησης Σπουδαστών – ΠάΝΚΣ»
