Μπορεί η πανδημία, για αυτονόητους λόγους, να κυριαρχεί στην επικαιρότητα και λόγω Πάσχα τα βλέμματα να είναι στραμμένα στο τι μέλλει γενέσθαι με τη λειτουργία των ναών και τις πιθανές συναθροίσεις πιστών στα προαύλια των εκκλησιών εν όψει της Μεγάλης Εβδομάδας, στην καρδιά της Ορθοδοξίας, όμως, σοβεί μια άλλη, τεράστια κρίση, την επόμενη μέρα της οποίας, πιθανότατα, θα ζήσουμε αμέσως μετά την καμπή της υγειονομικής καμπύλης και σε κάθε περίπτωση ταυτόχρονα με τη «μετά κορωνοϊό» νέα πραγματικότητα.
Οι θεολογικές διαστάσεις της κρίσης ενυπάρχουν εντός των ευρύτερων, προαιώνιων, πολιτικών και γεωστρατηγικών στοχεύσεων και του ανταγωνισμού για την επικυριαρχία στον Ορθόδοξο κόσμο. Σύγκρουση ανάμεσα στο ελληνόφωνο κομμάτι της Ορθοδοξίας, που είναι και το κυρίαρχο ιστορικά και θεολογικά, και το σλαβόφωνο/ρωσόφωνο, το οποίο, με επιχείρημα τα πληθυσμιακά δεδομένα, επιθυμεί να πάρει τα θρησκευτικά σκήπτρα και δι’ αυτών να επηρεάσει στο μέγιστο βαθμό τις ευρύτερες εξελίξεις.
Κρίση, «πόλεμος» κατ' άλλους, ουσιαστικά, ανάμεσα στο Πατριαρχείο της Μόσχας και το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, πίσω από την οποία, σύμφωνα με τους γνωρίζοντες, λειτουργεί (γιατί δεν κρύβεται πάντα) το Κρεμλίνο και οι βλέψεις του. Σύγκρουση που διεξάγεται ανοιχτά, αλλά και με παρένθετα πρόσωπα και εκπροσώπους, εντός και εκτός Ορθοδοξίας, εντός και εκτός Ελλάδος.
Με τροχιοδεικτικά πυρά, αλλά και ευθείες βολές και πλήγματα που, προσώρας, έχουν ως αφορμή την αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας. Ως «οχήματα» τον «περιούσιο» εκκλησιαστικό, προσκυνηματικό τουρισμό των Ρώσων πιστών, μια επιχείρηση πολλών εκατομμυρίων για το... παγκάρι και τις τοπικές κοινωνίες. Και ενορχηστρωτή της υποτιθέμενης «θεολογικής αυτής στρατηγικής με γεωπολιτικά πλοκάμια, οικονομικές διαστάσεις και πολύ χρήμα», όπως χαρακτηριστικά λέει ανώτατη πηγή, τον μητροπολίτη Βολοκολάμσκ, Ιλαρίωνα, τον «ΥΠΕΞ του Πατριαρχείου Μόσχας». Ενας «πόλεμος» που, όπως όλα δείχνουν, θα έχει ως «πεδίο μάχης» ακόμα και τη διαδοχή του Ιερώνυμου στην κεφαλή της Εκκλησίας της Ελλάδος, οψέποτε αυτή, «εκ της φυσικής εξέλιξης των πραγμάτων» εκκινήσει.
Στο πλαίσιο αυτό, εντός της Εκκλησίας της Ελλάδος και παρά την απόφαση-πρωτιά της Συνόδου με την οποία αναγνωρίστηκε η αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας (απόφαση που προήλθε έπειτα από τις σχετικές εισηγήσεις των αρμόδιων συνοδικών επιτροπών που είχε προτείνει ο ίδιος ο κ. Ιερώνυμος), σύμφωνα με πληροφορίες, «βρίσκεται στα σκαριά η δημιουργία ενός (φιλο)ρωσικού» μπλοκ, και μάλιστα εντός της ίδιας της Ιεραρχίας, στο ηγετικό, δηλαδή επίπεδο της «καρδιάς της Ορθοδοξίας», με ταυτόχρονα χτυπήματα εναντίον του Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Φαναρίου, της ίδιας της «ψυχής της Ορθοδοξίας».
Στο επίκεντρο των σε πλήρη εξέλιξη έντονων διεργασιών βρίσκεται η ανάδειξη του μητροπολίτη-ηγέτη που θα καθοδηγήσει την προσπάθεια, όπως και των ομολόγων του, θρησκευτικών «υπαρχηγών και λοχαγών», οι οποίοι θα αναλάβουν επιμέρους «δυναμικές επιχειρήσεις», με στόχο να πληγούν έτι περαιτέρω ο Αθηνών -ο οποίος συντάχθηκε εξ αρχής με τον Βαρθολομαίο υπέρ της αυτοκέφαλης Ουκρανικής Εκκλησίας- και κυρίως ο οικουμενικός πατριάρχης. Πρόσωπα, δηλαδή, μέσα από τη Σύνοδο -πέραν των υπαρχόντων που εδώ και καιρό «έχουν αναλάβει σχετικές τηλεοπτικές εργολαβίες»- τα οποία από άμβωνος, αλλά και διά των ΜΜΕ, θα επιχειρήσουν (με τι ανταλλάγματα;) να κατευθύνουν το σώμα των πιστών «προς Βορράν».
Ηδη, πάνω από 35 μητροπολίτες -ανάμεσά τους οι Ναυπάκτου, Λαγκαδά, Γουμενίσσης, Περιστερίου, Καστοριάς, Ιωαννίνων, Κορίνθου, Μαρωνείας, Βέροιας, Υδρας, Ιερισσού και άλλοι- δεν διστάζουν να μιλήσουν καθαρά για πιέσεις, ακόμα και για εκβιασμούς, από εκκλησιαστικούς κύκλους της Ρωσίας.
Στο δυνάμει «φιλορωσικό» μπλοκ εντός της Ιεραρχίας, από τους ίδιους εκκλησιαστικούς κύκλους, κατατάσσονται «συντηρητικοί» μητροπολίτες, όπως ο Κυθήρων Σεραφείμ (άνοιξε τις εκκλησίες εν μέσω πανδημίας), ο Αιτωλίας και Ακαρνανίας Κοσμάς (κάλεσε τους πιστούς να κοινωνούν κανονικά, γιατί «ο Χριστός δεν μεταδίδει ασθένειες»), ο Δρυϊνουπόλεως και Κονίτσης Ανδρέας, ο Ηλείας Γερμανός, ο Κερκύρας Νεκτάριος (παρά τις οδηγίες των επιστημόνων και το διάγγελμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, παρακινούσε τους πιστούς να βγάλουν... άδεια για άσκηση και να προσέλθουν στους ναούς), ενώ τονίζεται η... επαμφοτερίζουσα στάση του Πατρών Χρυσοστόμου, ο οποίος μια ακολουθεί τη «διπλωματία των λειψάνων» με το Πατριαρχείο Μόσχας και μια δίνει… όρκους πίστης στο Φανάρι.
Στο ίδιο μπλοκ κατατάσσουν και τον Μεσογαίας Νικόλαο (δεν δίστασε, με αφορμή τα μέτρα στις εκκλησίες για την πανδημία, να υποστηρίξει ότι ούτε σε αθεϊστικά καθεστώτα δεν απαγορεύτηκε η θεία λατρεία, γνωρίζοντας ότι δεν επρόκειτο περί αυτού). Αν και «αμερικανοσπουδαγμένος και αμερικανοτραφής», φαίνεται ότι «έχει αναπτύξει στενές σχέσεις με τη Μόσχα», με αποτέλεσμα στο Ουκρανικό να υποστηρίζει ότι «το ρίσκο είναι μεγάλο, να περιμένουμε να ωριμάσει το θέμα».
Μάλιστα, για τους εν λόγω ιεράρχες, το ζήτημα ενδύεται και με «ιδεολογικό» μανδύα, καθώς λέγεται ότι θεωρούν πως το Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως λειτουργεί με βάση τον… οικουμενισμό και ως εκ τούτου μπορεί να βρεθούν πιο κοντά στην πιο… ορθόδοξη Μόσχα, πιο κοντά στις ρίζες και… τις γραφές της «πούρας» Ανατολικής Ορθοδοξίας.
Οι ίδιοι συνοδικοί κύκλοι υπενθυμίζουν και τη δήλωση του Π. Καμμένου, ο οποίος, τον Δεκέμβριο του 2019, μιλώντας σε επιστημονική ημερίδα του Ινστιτούτου Γεωπολιτικών Μελετών (sic) με το χαρακτηριστικό θέμα: «Οι γεωπολιτικές εξελίξεις στον ζωτικό χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και οι αλληλεπιδράσεις τους με το διεθνές περιβάλλον», επιτέθηκε ανοιχτά κατά της Ιεραρχίας, υποστηρίζοντας πως «ο αρχιεπίσκοπος και οι ιεράρχες της Ιεράς Συνόδου εγκλημάτησαν όταν αναγνώρισαν την παράνομη Ουκρανική Εκκλησία πρώτοι, πριν από τα Πατριαρχεία». Για να προσθέσει, με εξόφθαλμο γεωπολιτικό αλληθωρισμό, ότι «η απόφαση για να κάνουν τους αρεστούς στο Φανάρι και να υποκύψουν στις πιέσεις κάποιων αμερικανικών κύκλων, έβαλε την Ρωσία απέναντί μας... αίρονται οι εγγυήσεις της Ρωσίας για τη μη κατάληψη ελληνικού νησιού που μας είχαν δώσει...». Για να εισπράξει το σαφέστατο «η Εκκλησία της Ελλάδος ούτε απειλείται από κανέναν, ούτε εκβιάζεται από κανέναν, ούτε εντολές δέχεται, ούτε χειραγωγείται», που απηύθυνε, με σαφείς αποδέκτες, ο Σύρου Δωρόθεος.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθερο που κυκλοφόρησε στις 11 Απριλίου
