Καθώς η ζωή στο Κίεβο αποκτά στοιχεία κανονικότητας και οι πρώτοι πρόσφυγες επαναπατρίζονται, το καθεστώς του Πούτιν βλέπει το σχέδιο για κατάλυση της ουκρανικής πολιτείας να καταρρέει. Είναι χαρακτηριστικό πως οι φίλοι των Ουκρανών στη Δύση, που είχαν καταφύγει ακόμα και σε σχέδια για φυγάδευση του Ζελένσκι κι οργάνωση μονάδων ανταρτοπολέμου, πλέον νιώθουν τον χρόνο να είναι σύμμαχος τους.
Η επικέντρωση των ρωσικών επιχειρήσεων στην ανατολική Ουκρανία στοχεύει στο να καταλάβει κρίσιμα εδάφη που θα επιτρέψουν στο Κρεμλίνο να ανακοινώσει μία νίκη, έστω περιορισμένη. Ωστόσο, στη Μόσχα ανακαλύπτουν πως είναι εντελώς διαφορετικό να προελαύνεις με τα βαριά άρματα σε μία περιοχή από το να την καταλαμβάνεις και τη διοικείς. Από τη Χερσώνα μέχρι τις περιοχές του Λουχάνσκ, τον έλεγχο των οποίων πότε κερδίζουν και πότε χάνουν οι ρωσικές δυνάμεις, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στο να επιβάλουν τα σχέδια επί χάρτου του Κρεμλίνου είναι αμέτρητες.
Η απειλή για χρήση πυρηνικών από το Κρεμλίνο, που ελλοχεύει δείχνει την απόγνωση που επικρατεί στη Μόσχα. Οι κινήσεις όπως η προσομοίωση της ηλεκτρονικής εκτόξευσης βαλλιστικών πυραύλων τύπου που θα μπορούσαν να μεταφέρουν πυρηνικά όπλα, συντηρούν την απειλή, δίχως να είναι αναγκασμένες να επαναλαμβάνουν τη ρητορική τους, αποδυναμώνοντας περισσότερο τη θέση τους.
Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος για το Κρεμλίνο να επιχειρήσει μία φυγή προς τα εμπρός. Αρχικά η σχετικά απλή αύξηση του επιπέδου της έντασης, με την προκήρυξη του πολέμου στην Ουκρανία, από την ειδική επιχείρηση που αποκαλεί ο Πούτιν τη ρωσική εισβολή, μπορεί ίσως να είναι αναίμακτη. Ο φόβος είναι η Μόσχα να αποπειραθεί να φτιάξει τη χερσαία γέφυρα από τη Ρωσία μέχρι την Υπερδνειστερία, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Η Οδησσός, μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ουκρανίας, φαίνεται να έχει στοχοποιηθεί από το Κρεμλίνο. Το ρωσικό βομβαρδιστικό που έπληξε με τρεις υπερηχητικούς πυραύλους εμπορικά σημεία της Οδησσού αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Από τη μεριά του βέβαια, ο Ρώσος πρόεδρος μπορεί να ποντάρει στον αυξανόμενο πληθωρισμό στη Δύση, που διαβρώνει τις ηγεσίες σε Ευρώπη και Αμερική καθώς και τη δυσκολία να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα τόσο ζωντανό το ενδιαφέρον τους για την ανατολική Ουκρανία. Ωστόσο, οι μεγάλες απώλειες των ρωσικών δυνάμεων και η σταθερά αυξανόμενη ενίσχυση της Δύσης στην ουκρανική κυβέρνηση, όπως το νέο πακέτο στρατιωτικής βοήθειας από τις Ηνωμένες Πολιτείες ύψους σχεδόν 40 δισεκατομμυρίων δολαρίων, έχουν θέσει νέα δεδομένα στην εξίσωση. Προς το παρών βέβαια, η εμπόλεμη κατάσταση και τα αυξημένα έσοδα από το ράλι τιμών της ενέργειας βοηθούν τον Βλαντιμίρ Πούτιν να μασκαρεύει τη δύσκολη θέση στην οποία βρίσκεται.
