Εν αμφιβόλω τίθεται η εκτόξευση του πυραύλου SLS στο πλαίσιο του προγράμματος Artemis, το οποίο σηματοδοτεί την επιστροφή της NASA στη Σελήνη. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες έχει εντοπιστεί διαρροή υδρογόνου στην τροφοδοσία του πυραύλου ενώ βρίσκεται ακόμα στην πλατφόρμα, με αποτέλεσμα η εκτόξευση να αναβληθεί ενώ παρεμένει ακόμα άγνωστο αν θα πραγματοποιηθεί σήμερα.
O πύραυλος Space Launch System (SLS) θα μεταφέρει τη μη επανδρωμένη κάψουλα Ωρίων (Orion) γύρω από το φεγγάρι για μια δοκιμαστική πτήση έξι εβδομάδων και μετά θα γυρίσει στη Γη. Η εκτόξευση ήταν προγραμματισμένο να πραγματοποιηθεί από τη NASA, από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι στη Φλόριντα, στις 15:33 ώρα Ελλάδας, και μεταδίδεται ζωντανά από την τηλεόραση της NASA. Στην περίπτωση που καιρικές συνθήκες ή κάποιο τεχνικό πρόβλημα δεν επιτρέψουν την εκτόξευση, έχουν δοθεί ως εναλλακτικές ημερομηνίες εκτόξευσης η 2α ή η 5η Σεπτεμβρίου.
Η εκτόξευση από την Αμερική Διαστημική Υπηρεσία γίνεται περίπου 50 χρόνια μετά τη λήξη του ιστορικού προγράμματος «Απόλλων», το 1972, οπότε και οι Αμερικανοί είχαν πατήσει για τελευταία φορά στη σελήνη. Είχαν προηγηθεί δέκα άλλοι Αμερικανοί αστροναύτες, στη διάρκεια πέντε προηγούμενων αποστολών, με πρώτη προσελήνωση της αποστολής Απόλλων 11 το 1969.
Τα χρόνια που μεσολάβησαν, από το 1972 έως σήμερα, η NASA έστρεψε το ενδιαφέρον της σε άλλους πλανήτες, όπως τον Άρη, και μεγάλους δορυφόρους (του Κρόνου και του Δία), αλλά τώρα πλέον ενδιαφέρεται ξανά για τη Σελήνη, μεταξύ άλλων ως ενδιάμεσο σταθμό για πιο μακρινούς διαστημικούς στόχους. Πολύ περισσότερο που τα τελευταία χρόνια έγινε αντιληπτό ότι υπάρχει αρκετό νερό σε παγωμένη μορφή στο φεγγάρι, κάτι σημαντικό για μια μονιμότερη ανθρώπινη παρουσία, όχι μόνο ως πόσιμο νερό, αλλά και ως καύσιμο για πυραύλους μετά τη διάσπαση του σε οξυγόνο και υδρογόνο.
Ο πύραυλος Space Launch System
Ο SLS μαζί με το Orion έχουν ύψος 98 μέτρων. Ο SLS, που χρειάστηκε πάνω από δέκα χρόνια για να αναπτυχτεί και να κατασκευαστεί, θεωρείται ο ισχυρότερος και πιο πολύπλοκος πύραυλος στον κόσμο, αν και, σύμφωνα με τον «Economist», αποτελεί ένα υπερβολικά ακριβό κρατικό κατασκεύασμα και μια σπατάλη για τα χρήματα των φορολογουμένων. Οι βασικοί υπεργολάβοι για το πρόγραμμα Άρτεμις είναι οι εταιρείες Boeing για τον SLS και Lockheed Martin για την κάψουλα Orion.
Η τελευταία φορά που εκτοξεύτηκε ένας τέτοιος μεγα-πύραυλος από το Κέντρο Κένεντι, ήταν το 1973 όταν ένας πύραυλος Κρόνος 5 (Saturn V) μετέφερε σε τροχιά τον διαστημικό σταθμό Skylab. Ο σχεδιασμός της NASA είναι η εκτόξευση το 2024 της επανδρωμένης αποστολής Άρτεμις 2 γύρω από το φεγγάρι, ώσπου τελικά το 2025 η αποστολή Άρτεμις 3 να προσεληνωθεί (μεταφέροντας και την πρώτη γυναίκα αστροναύτη στη Σελήνη).
Θα τεθούν έτσι πιθανότατα αυτή τη φορά τα θεμέλια για μια πιο μόνιμη σεληνιακή βάση και παρουσία αστροναυτών στον δορυφόρο της Γης, με απώτερο στόχο μια βάση στον Άρη μέσα στη δεκαετία του 2030. Πάντως αρκετοί ειδικοί δεν αποκλείουν ότι όλο αυτό το χρονοδιάγραμμα είναι υπερβολικά «σφιχτό» και φιλόδοξο, οπότε μπορεί να μετατεθεί κατά μερικά χρόνια προς το μέλλον.
Με πληροφορίες από ΑΠΕ
