Οpen Gallery #9: Βασίλης Μαρκοσιάν, Χωρίς Ρεύμα. Φωτογραφία: andreasandthecamera
To ανεξάρτητο πολιτιστικό ίδρυμα Studio 4 παρουσιάζει, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης: Επιβίωση, δύο νέες μικρής κλίμακας τοιχογραφίες που προέκυψαν από δύο νέες δράσεις στην Αθήνα: την Open Gallery #8 στην οδό Θεοδωρήτου Βρεσθένης 88, στο Νέο Κόσμο, και την Open Gallery #9 στην οδό Φαλήρου 55, στο Κουκάκι, οι οποίες δημιουργήθηκαν από τους εικαστικούς Ανδριανό Αγγελόπουλο και Βασίλη Μαρκοσιάν, σε επιμέλεια Ανδρέα Φακή.
Το πρόγραμμα Οpen Gallery ξεκίνησε το 2014, στο πλαίσιο της 1ης έκδοσης του Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης και αποσκοπεί στην αρμονική ένταξη της τέχνης στο πολεοδομικό περιβάλλον, στη δημιουργία κοινωνικού οφέλους, στην αναβάθμιση του κτιρίου και συνάμα, του αστικού τοπίου και στη συντήρηση των νέων ή των υφιστάμενων τοιχογραφιών και συγκεκριμένων έργων graffiti, τα οποία –για πρακτικούς λόγους– είναι αναντικατάστατα.
Οpen Gallery #8: Ανδριανός Αγγελόπουλος, Άτιτλο. Φωτογραφία: andreasandthecamera
To Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης: Eπιβίωση τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων και του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. Πρόκειται για ένα πολυδιάστατο φεστιβάλ με εγχώριες και διεθνείς συμμετοχές, το οποίο έχει διετή συχνότητα και αποτελείται από πολιτιστικά δρώμενα που αφορούν εκφάνσεις της τέχνης που συναντάται στον δημόσιο χώρο, όπως η street art, το graffiti –ειδικότερα με τη μορφή υλικού τεκμηρίωσης ή στο πλαίσιο συντήρησης σημαντικών έργων– καθώς και άλλες εικαστικές μορφές.
Σύμφωνα με τον επιμελητή του φεστιβάλ, Ανδρέα Φακή, "ως “δημόσιος”, μπορεί να εκληφθεί κάθε τόπος –υλικός ή άυλος, υπαίθριος ή μη, ιδιωτικός ή δημόσιος, υπόγειος ή υπέργειος, κεντρικός ή απόκεντρος, κινητός ή ακίνητος, εδαφικός ή εναέριος– με τον οποίο μπορεί να έχει –οπτική, ακουστική, φυσική ή άλλη– επαφή ο κάθε ένας, άνευ όρων.
Η θεματική ενότητα του Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης απορρέει από την παρούσα κοινωνική και οικονομική συνθήκη του Ελλαδικού χώρου, η οποία –παρά το ότι εντοπίζεται αρκετές δεκαετίες πίσω– έγινε ευρέως αντιληπτή κατά το έτος 2010, όταν η Ελληνική Δημοκρατία ανέτρεξε στον μηχανισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ώστε να αναβληθεί το ενδεχόμενο πτώχευσης.
Toν Απρίλιο του 2010, ο Νίκος Κούνδουρος μου είπε: “Για αύριο δεν ξέρουμε. Κάποιοι φοβούνται, κάποιοι ελπίζουν και κάποιοι κάνουν πως δε συμβαίνει τίποτα”.
Η Επιβίωση έχει πολλαπλές εφαρμογές και διαφορετικές αναγνώσεις.
Αναφέρεται στους πολίτες της Ελλάδας, στην Ελλάδα ως τόπο, στην Αθήνα ως κέντρο της Ελλάδας, και στην τέχνη που φιλοξενεί ο δημόσιος χώρος, ως οργανικό του περιεχόμενο."
