Πιστεύοντας ότι η Τέχνη είναι μαρτυρία της εποχής μας και ότι από αυτήν αντλεί την έκφρασή της, η Μαριλένα Λιακοπούλου προσπάθησε πάντα να μην απομακρυνθεί από τις εκάστοτε προτεραιότητες της κοινωνίας.
Γεννημένη στην Αθήνα και κόρη του ζωγράφου Περικλή Βυζάντιου, έζησε τα παιδικά και τα εφηβικά της χρόνια στον χώρο των Γραμμάτων και των Τεχνών της γενιάς του μεσοπολέμου και γνώρισε τους διανοούμενους της μεταπολεμικής γενιάς.
Το 1963 ίδρυσε την «Αίθουσα Τέχνης Αθηνών - Χίλτον», που στεγάστηκε στο νεόκτιστο τότε ξενοδοχείο. Εγκαινιάστηκε με τα «Επιθαλάμια» του Γιάννη Μόραλη και λειτούργησε στον ίδιο χώρο για μία δεκαετία. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, και με σκεπτικό ότι «η Τέχνη είναι μαρτυρία της εποχής», εξέθεσε την εγκατάσταση φυλακής της Μαρίας Καραβέλα και τους πίνακες ζωγραφικής με τα βασανιστήρια των φυλακών του Ηλία Δεκουλάκου, που ήταν η αιτία πριν ακόμα εγκαινιαστεί η έκθεση να κλείσει διαπαντός αυτός ο χώρος.
Διεθνές πρόγραμμα
Το 1973 η γκαλερί επαναλειτούργησε σε νέο, ιδιόκτητο χώρο, στην πλατεία Δεξαμενής. Από την αρχή λειτουργίας της «Αίθουσας Τέχνης Αθηνών - Χίλτον» και μετέπειτα, η Μαριλένα Λιακοπούλου ακολούθησε ένα διεθνές και πρωτοποριακό εικαστικό πρόγραμμα, ενώ ταυτόχρονα ανέδειξε νέους δημιουργούς, συμβάλλοντας έτσι στη διαμόρφωση της σύγχρονης Τέχνης.
Η νεκρώσιμος ακολουθία θα πραγματοποιηθεί μεθαύριο, στις 2.00 μ.μ., από το Α'' Νεκροταφείο Αθηνών.
