Έχουμε την αίσθηση μερικές φορές ότι ο κόσμος διακατέχεται από ακηδία, έλλειψη ενδιαφέροντος, δηλαδή, για όσα συμβαίνουν. Ίσως η κόπωση, ίσως η ζέστη, ίσως και η πεποίθηση ότι δεν αλλάζουν εύκολα τα πράγματα οδηγούν τον καθένα μας σε αυτήν την αδράνεια.
?κηδία η αρχική λέξη και η ανάλυση στα συνθετικά της μας δίνει το ? –, το λεγόμενο στερητικό, που μπαίνει μπροστά από το θέμα ενός λεκτικού τύπου και κάνει αντίθετη την σημασία του (πβ φόβος - άφοβος) και κ?δος, φροντίδα. Άρα ακηδία είναι, η αδιαφορία, η αμέλεια, η παραμέληση. Κάποτε, συνοδεύεται από παραίτηση από κάθε εργασία, πνευματική κούραση και δυσθυμία.
Στα παλαιότερα κείμενα είχαμε και την ?κήδειαν, την αφροντισιά θα λέγαμε. Τα επίθετα ?κηδής και ?κήδεστος χρησιμοποιούνταν πολύ συχνά, για να περιγράψουν αυτόν που έμενε άταφος και δεν είχε προηγουμένως απολαύσει την περιποίηση των συγγενών του αναφορικά με την ταφή του. Για παράδειγμα, ο Έκτορας, στην ραψωδία Ω της Ιλιάδος, στ. 554, κε?ται ?κηδής, άφροντις, και δεν έχει λάβει ακόμη τις απαραίτητες ταφικές τιμές, μετά τον θάνατό του. Εξάλλου, η φροντίδα του νεκρού ήταν η κηδεία του. Η κηδεία ανάγεται στο ρήμα κήδομαι, που περιελάμβανε την εθιμοτυπική τελετή προς τιμήν του νεκρού πριν από την ταφή του.
Υπήρχε και ο ?κηδιασμός και ο ?κηδιαστής που συναντώνται σήμερα κυρίως στην μοναστική γλώσσα. ?κηδιασμός θεωρείται η περιφρόνηση των παρόντων πραγμάτων και η επιθυμία για τα μέλλοντα. Αυτός που έχει τέτοιους στόχους είναι ο ?κηδιαστής.
Αλλά και το ρήμα ?κηδιάω – ?κηδι? απέδιδε μια κατάσταση, στην οποία κανείς βρίσκεται σε νάρκωση, εξάντληση, καταπόνηση. Δρα ?κηδεί ή ?κηδ?ς, όπως παρατηρούμε στα κείμενα της αρχαίας μας γλώσσας.
Κηδεστής ήταν ο εξ αγχιστείας συγγενείς, ο γαμπρός, ο κουνιάδος των ημερών μας.
Στην ίδια οικογένεια ανήκει ο κηδεμόνας, γιατί φροντίζει, κυριολεκτικώς και μεταφορικώς, ασκεί κηδεμονία, στους κηδεμονευομένους. Στην περίπτωση που δεν υπάρχει αυτή η μέριμνα, έχουμε ακηδεμόνευτους, παραμελημένους συνεπώς ή περιφρονημένους.
Επειδή κηδόμεθα της υπομονής σας, δεν συνεχίζουμε άλλο. Μόνο καρδιακά σας ευχόμαστε ακηδία, με την καλή έννοια, αμεριμνησία και νωχελικότητα, που πρέπει να σας συνοδεύουν στις διακοπές, για να ξεκουραστείτε πραγματικά.
