Στα χρόνια της κρίσης γνωρίσαμε πολλά ταμεία. Εδώ και πολύ καιρό συζητάμε για το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που εποπτεύει την οικονομική πολιτική κάθε χώρας. Πρόσφατα μπήκε στην ζωή μας το υπερταμείο, που θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων αρκετές κρατικές επιχειρήσεις και οργανισμούς, με σκοπό την πώλησή τους στο μέλλον.
Το ταμε?ον, του οποίου ο αρχικός τύπος ήταν ταμιε?ον, ήταν ένα θησαυροφυλάκιο, ένα κουτί, μια αποθήκη χρημάτων ή ειδών. Με την λέξη ταμίευμα εννοούσαμε ό, τι βάζει κανείς στην άκρη σε αγαθά, τροφές, ζωοτροφές. Η διαχείριση του ταμείου λεγόταν ταμιεία. Ο φειδωλός, προσεκτικός με τα χρήματα, ο ταμιευτικός, ταμίευε, αποταμίευε, φύλασσε για αργότερα. Το ταμιεύω, όμως, είχε επιπλέον και την έννοια του διευθετώ, έχω την φροντίδα του θησαυρού. Μία ενδιαφέρουσα σημασία του μέσου ταμιεύομαι ήταν αυτή του οριοθετώ, ορίζω. Για παράδειγμα, η φράση από τον Ξενοφώντα, στην Κύρου Ανάβαση, 2.5.18, ?ξεστιν ?μ?ν ταμιεύεσθαι ?πόσοις ?ν βουλοίμεθα μάχεσθαι αποδίδεται ως είναι δυνατόν σε εμάς να κανονίσουμε/ορίσουμε με ποιους θα θέλαμε να πολεμούμε. Άρα, όταν συζητούσαμε για ταμειακές εργασίες, αναφερόμαστε σε μια μορφή ελέγχου, προσοχής, κανονισμού των πραγμάτων που είχε κανείς.
Στην ίδια οικογένεια ήταν και ο σχετικός με το ταμε?ον, ο ταμιακός και ταμειακός, ο ταμιο?χος. Αυτός ο ταμιο?χος, λοιπόν, ήταν ο οικονόμος ενός σπιτιού, εξέταζε τα αποθέματα, νοιαζόταν για τις προμήθειες του νοικοκυριού.
Κάθε σημερινό ταμείο μάς φέρνει στο νου, την ταμίαν και τον ταμίαν, που αρχικά αναφερόταν στο πρόσωπο που έκοβε και μετά διένειμε, αφού όλος αυτός η ταμειοθησαυρός βγαίνει από το ρήμα τέμνω, που σημαίνει κόβω. Ο δικός μας νεοελληνικός ταμίας ήταν συνηθέστερα ταμία και ταμίη, θηλυκού γένους, μια που με τον λεκτικό τύπο εννοούσαμε την γυναίκα που διηύθυνε το σπίτι, έδινε εντολές στους υπηρέτες, κανόνιζε τα γεύματα, τους φιλοξενούμενους. Ταμίας ?νθρώπων χαρακτηριζόταν ο Δίας, γιατί παρείχε τα καλά και τα κακά στους ανθρώπους, την ειρήνη και τον πόλεμο. Ταμίας ?νέμων, αυτός που κινούσε και διαφέντευε τους ανέμους, θεωρούνταν ο Αίολος. Κάθε αξιωματούχος, επίσης, που διένειμε τροφή λογιζόταν ως ταμίας. Παράλληλα ταμίας ονομάστηκε και ο θησαυροφύλακας, όπως και σήμερα ταμίας είναι όποιος κάνει εισπράξεις και πληρωμές.
Διάσημο ταμείο της αρχαιότητας ήταν το συμμαχικό ταμείο ή ταμείο της δηλιακής συμμαχίας, που το διαχειρίζονταν δέκα Ελληνοταμίες. Τότε το ταμείο φυλασσόταν στην Δήλο, στο ιερό του ναού του Απόλλωνα. Μετά, όταν η αθηναϊκή συμμαχία μετατράπηκε σε ηγεμονία, μετέφερε το 454 π/ Χ. το ταμείο από την Δήλο στην Αθήνα και χρησιμοποιούσε τα χρήματα των συμμάχων για την ανέγερση των ναών στον βράχο της Ακρόπολης, που είχαν καταστρέψει οι Πέρσες.
Να έλθουμε και στο δικό μας ταμείο που είναι τώρα μείον, γιατί εδώ και πολλά χρόνια βάλαμε γερά χέρι στο ταμείο. Όταν έφθασε η ώρα να κάνουμε ταμείο, να δούμε τις δαπάνες και τις οφειλές, διαπιστώσαμε ότι είχαμε σπαταλήσει τα χρήματα και επιπλέον είχαμε υπερχρεωθεί. Ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση από το ταμείο μας λένε οι εταίροι μας. Γι'' αυτό πήραμε μέτρα και πολλά από τα ασφαλιστικά ταμεία συγχωνεύθηκαν, ενώ άλλα, όπως το ταμείο αρωγής, καταργήθηκαν. Επιπλέον περιμένουμε την εκταμίευση της δόσης, για να μπορέσουμε να ζήσουμε. Στο μεταξύ οι επιχειρήσεις, λιγοθυμισμένες, δεν λες ότι σπάνε και τα ταμεία.
Σε μια ιδανική κοινωνία δεν θα χρειαζόμαστε ταμεία. Θα αποταμιεύαμε αρετές στο ταμείο της ψυχής. Αλλά αυτό μπορούμε να το κάνουμε και τώρα, ταμιεύοντας τήν τύχην, όπως έλεγαν οι αρχαίοι μας, κάνοντας καλή χρήση των ευκαιριών που μας δίνει η καθημερινότητα για φιλίες, καλή παρέα, εξάλειψη των αδυναμιών μας, εργασία, μήπως και γεμίσει πάλι το ταμείο. Στο μεταξύ ας γεμίσουν οι ταμιευτήρες της Ε.ΥΔ.ΑΠ., για να μην διψάσουμε το καλοκαιράκι.
