Αγροτο - συνδικαλιστές από νομούς που, αποδεδειγμένα και βάσει στοιχείων, απολαμβάνουν το μερίδιο του λέοντα από τον ΕΛΓΑ - προκαλώντας την γκρίνια συναδέλφων τους σε άλλες περιοχές της χώρας - κάνουν σήμερα πρόβα, βγάζοντας τρακτέρ στους δρόμους. Νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά, η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων των αγροτών, παίρνει θέση μάχης.
Γνωρίζοντας ότι η προεκλογική περίοδος κάνει τις κυβερνήσεις ευάλωτες και δεκτικές σε πιεστικά αιτήματα. Ιδίως, όταν η διεκδίκηση αυτών, συνεπάγεται και συνοδεύεται από ταλαιπωρία του συνόλου ή μέρους του κοινωνικού συνόλου. Φέτος εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης και του πολέμου στην Ουκρανία έχουν δημιουργηθεί εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για όσους δραστηριοποιούνται στον αγροτο-διατροφικό τομέα και θα σκεφτεί κάποιος ότι δικαίως ο αγροτικός κόσμος θα βγει στους δρόμους.
Ωστόσο έχουμε ζήσει επί δεκαετίες τις σχεδόν εθιμικές κινητοποιήσεις του Ιανουαρίου- Φεβρουαρίου, με τα αιτήματα να επαναλαμβάνονται πανομοιότυπα, ανεξαρτήτως του ευρύτερου πλαισίου, σε βαθμό που να χαρακτηρίζονται από τους ίδιους τους αγρότες, ως κινητοποιήσεις όσων έχουν κάνει την αποζημίωση… επάγγελμα.
Ο πρωτογενής τομέας στη χώρα αδυνατεί να αποκτήσει μια ενιαία αξιόπιστη συνδικαλιστική ηγεσία. Μια θεσμική εκπροσώπηση. Κατακερματισμένοι σύλλογοι και Ενώσεις, σε νομούς και περιφέρειες, θέτουν διάσπαρτα αιτήματα που, κατά κόρον, αφορούν επιδοτήσεις και αποζημιώσεις με τοπικό ενδιαφέρον.
Απουσιάζουν, έστω και υπό αυτή τη μορφή, από τις συζητήσεις είτε για τις μεταρρυθμίσεις που υλοποιούνται, είτε για μοντέλα που σε άλλες χώρες έχουν λειτουργήσει και θα είχε νόημα να υιοθετηθούν και στη δική μας.
Μαζικές επιδοτήσεις σε όλους και όλα, αποζημιώσεις στο 100%, κατώτερες εγγυημένες τιμές, στην προμετωπίδα και της σημερινής κινητοποίησης.
Τα γενναία κίνητρα που δίνονται για την αναδιάρθρωση ευάλωτων στην κλιματική κρίση καλλιεργειών, η δημιουργία μεγαλύτερου κλήρου μέσω της επιδότησης αγοράς όμορων χωραφιών, η συνένωση και συνέργεια στο πλαίσιο των συνεργατικών σχημάτων, που επιφέρει μείωση στο μισό της φορολογίας στα φυσικά πρόσωπα, δεν μπαίνουν στη συζήτηση.
Δεν ξέρουμε τι σκέφτονται επ' αυτών οι αγροτικές ενώσεις και οι αγροτοσυνδικαλιστές. Θεωρούν πολλά ή λίγα τα περίπου 170 εκατ. ευρώ που προορίζονται για τις αναδιαρθρώσεις καλλιεργειών; Πρέπει ένα αγρότης, που εμφανίζει επί μια πενταετία ζημιές και ζει με τις αποζημιώσεις, να αλλάξει καλλιέργεια;
Φτάνουν τα κονδύλια ύψους 590 εκατ. ευρώ το '23 και το '25 που θα διοχετευθούν για τη στήριξη των νέων αγροτών; Η νέα γενιά αγροτών είναι οι επιχειρηματίες - αγρότες. Καλά καταρτισμένοι, εξοικειωμένοι με τις τεχνολογίες που βελτιώνουν την παραγωγή και αλλάζουν το μοντέλο του μοναχικού ξωμάχου ή του επιτήδειου της επιδότησης. Εξωστρεφείς, καινοτόμοι, ψαγμένοι.
Υπάρχει όμως και η παλιά φρουρά. Που, για διάφορους λόγους, μεταξύ αυτών και ιδεολογικοί δυσκολεύεται, αδυνατεί ή αρνείται να κάνει το βήμα στο «αύριο». Μαρσάρει τα τρακτέρ και δεν την αγγίζει η κυκλική οικονομία που θα έδινε μια ρεαλιστική λύση και στο πρόβλημα του ενεργειακού κόστους.
Θέλει απλώς η Κάτω Μηλιά να επιδοτείται και να παίρνει τις ίδιες αποζημιώσεις με την Πάνω Μηλιά.
