Η πλέον αδιάφορη πολιτικά, συζήτηση, είναι το πότε θα γίνουν οι εκλογές. Η συζήτηση που έχει κάποια αξία είναι, με ποια τελικά κριτήρια θα οδηγηθούν στην τελική επιλογή και τι βάλουν στη ζυγαριά οι πολίτες, όταν βρεθούν αντιμέτωποι με την κάλπη.
Την κατάσταση της τσέπης και του νοικοκυριού τους και τη γενική προοπτική της χώρας όπως εκτιμούν οι ειδήμονες των εκλογών και οι επαΐοντες των δημοσκοπήσεων.
Είναι όμως σχεδόν αναγκαίο η επιλογή αυτή, να διευρυνθεί ως προς τα κριτήρια της, με δεδομένο ότι ο κόσμος ολόκληρος έχει έρθει τούμπα. Ένα εύρωστο πορτοφόλι ή ένας ακμαίος εθνικός προϋπολογισμός δεν φτάνουν να βοηθήσουν τα άτομα, τις κοινωνίες και τις χώρες με προβλήματα, που ενίοτε μετατρέπονται σε χιονοστιβάδες, ειδικά όταν οι κοινωνίες έχουν να επιδείξουν συλλογική άγνοια, τυφλότητα και παράλυση.
Κάθε μέρα γινόμαστε μάρτυρες περιστατικών που κραυγάζουν ότι η ελληνική κοινωνία έχει απολέσει τα παραδοσιακά αντισώματα που διέθετε, εμφανίζει εκτεταμένα τραύματα και οι κουρτίνες που έκρυβαν το πρόβλημα, πλέον τραβιούνται με δραματικό τρόπο.
Το πρόβλημα έλλειψης φροντίδας για την ψυχική υγεία του πληθυσμού και ειδικά των νέων ανθρώπων γίνεται ένα μείζον ζήτημα πολιτικής. Δεν θα φωτιστεί ποτέ στη δημόσια συζήτηση, με ευθύνη και της δημοσιογραφίας και της πολιτικής, γιατί εκφεύγει του ιερού τριγώνου «μισθοί, συντάξεις, επιδόματα».
Αποτελεί όμως ένα τα πλέον προνομιακά πεδία για να φανεί ότι η διακυβέρνηση Μητσοτάκη μπορεί και ξεφεύγει από την περιορισμένη διαχείριση του «τώρα», ανιχνεύει τα ναρκοπέδια του μέλλοντος και προσπαθεί να τα απενεργοποιήσει.
Στις προσεχείς δράσεις της έχει εντάξει ένα Εθνικό Σχέδιο δράσης για την ψυχική υγεία. Ε και; θα ρωτήσει κάποιος. Επειδή έχουν γράψει σε ένα excelακι το Εθνικό Σχέδιο, αυτό σημαίνει κάτι;. Τίποτα απολύτως θα σπεύσω να απαντήσω.
Εάν δεν υπήρχε αληθινή κατανόηση του μεγέθους του υπάρχοντος και μελλοντικού προβλήματος. Μόλις τον περασμένο Οκτώβριο σε ένα φόρουμ, την ημέρα ψυχικής υγείας ο πρωθυπουργός, τόνιζε «Θέλω να σας μιλήσω λίγο περισσότερο για τα ζητήματα που αφορούν στην ψυχική υγεία των παιδιών και των εφήβων και να μοιραστώ μαζί σας μία πάρα πολύ έντονη ανησυχία που έχω… Φοβάμαι ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία νέα πανδημία η οποία αφορά την ψυχική υγεία των παιδιών και των εφήβων.»
Σύμφωνα με τα στοιχεία των ερευνών που γίνονται στην Ελλάδα και τα επικαλέστηκε στην ομιλία του, έξι στους δέκα εφήβους είναι εξαρτημένοι από το διαδίκτυο, κατά κανόνα εκδηλώνουν θυμό, εσωστρέφεια, χαμηλή αυτοεκτίμηση.
«Δεν σας κρύβω πρόσθεσε, ότι έχω έναν μεγάλο φόβο, ότι το ανθρώπινο μυαλό, ως προϊόν μίας εξελικτικής διαδικασίας εκατοντάδων χιλιάδων ετών, δεν είναι προσαρμοσμένο ώστε να μπορεί να αντιλαμβάνεται ταυτόχρονα την πραγματικότητα σε συνδυασμό με την ψηφιακή πραγματικότητα με την οποία έρχονται σε επαφή, κυρίως νεαρά παιδιά τα οποία βρίσκονται ακόμα στη φάση της ανάπτυξής τους. Και δεν έχουμε ιδέα ακόμα, φοβάμαι, για το πόσο προβληματικές μπορεί να είναι αυτές οι συνήθειες των παιδιών και των εφήβων, κυρίως ως προς την επαφή τους με τον ψηφιακό κόσμο και τις πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης». Τότε ο κ Μητσοτάκης αναφέρθηκε στο ενδεχόμενο να υπάρξει σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο μια ρυθμιστική παρέμβαση ώστε να μειωθεί η έκθεση των μικρών παιδιών και των εφήβων στον ψηφιακό κόσμο.
Πώς μου ήρθαν όλα αυτά ξανά στο κεφάλι; Αφετηρία ένα – δεν βρίσκω χαρακτηρισμό - άρθρο πρώην υπουργού του ΣΥΡΙΖΑ και πανεπιστημιακού δασκάλου στην Political υπό τον τίτλο «Γιατί απορούμε για τους 15χρονους βιαστές; Ποιος κτίζει τέτοια πρότυπα διαστροφής όπως και διαφθοράς;». Προσπάθησα πολύ να ολοκληρώσω την ανάγνωση ενός κειμένου που ξεχείλιζε από την τυφλότητα ενός πολιτικού χώρου – όχι μόνο του προσώπου- που η θεώρηση του για την παραβατικότητα των εφήβων, το εκτεταμένο bullying στα σχολεία ή η ωμή βία «εξηγείται» από τη διαφθορά, τους εκβιασμούς, το μαύρο χρήμα, τις απευθείας συμβάσεις, το σκάνδαλο Καϊλή, τις μίζες των πολιτικών κλπ. Όποιος έχει αντοχές ας το διαβάσει ολόκληρο.
Με ποιο κριτήριο είπαμε τελικά ότι θα ψηφίσουμε;
