Δεν γνωρίζουμε τι έκπληξη μας επιφυλάσσει το σοκολατένιο αυγό τύπου «Kinder», που μαγειρεύεται στο εσωτερικό του Σύριζα. Δεν γνωρίζουμε αν θα εκλέξει έναν κατά δήλωσή του, υπερήφανο μαρξιστή πρώην υπουργό οικονομικών που ονειρεύεται κλειστές σέχτες ή μια πρώην αριστερή λαϊκίστρια που έχει προσγειωθεί εν τω μεταξύ στην πραγματικότητα της κυβερνητικής εξουσίας.
Εκείνο που γνωρίζουμε είναι, πως ακόμα και σήμερα, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αδυνατεί να εκφράσει έναν καθαρό, σοβαρό λόγο που να εδράζεται σε λογικές βάσεις και σε στέρεα οικονομικά επιχειρήματα.
Έτσι παρακολουθώντας σε τηλεοπτική εκπομπή τον νέο εκπρόσωπο Τύπου του Σύριζα, Στέργιο Καλπάκη, να αναφέρεται στην ακρίβεια, στα υπερκέρδη, στην αισχροκέρδεια και στην αποτυχία της κυβέρνησης να τιθασεύσει τον πληθωρισμό, αντιληφθήκαμε πως ο Σύριζα όχι μόνο δεν έχει καταλάβει τι συμβαίνει, αλλά εξακολουθεί να εκφράζει επιχειρήματα καφενειακού επιπέδου, πάνω στα σημαντικότατα και καίρια οικονομικά θέματα.
Φυσικά και δεν ευθύνεται ο πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης Φλώρινας, που κουβαλάει το βαρύ βιογραφικό της «ενεργούς συμμετοχής σε τοπικό επίπεδο σε αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες και στις δράσεις υποστήριξης στις δομές φιλοξενίας προσφύγων του Δήμου Βέροιας». Αυτά γνωρίζει, αυτά αντιλαμβάνεται και αυτά καταθέτει. Ευθύνεται όμως το κόμμα του, που εξακολουθεί να στηρίζει λαϊκίστικες αντιλήψεις και συνομωσιολογικές θεωρίες και να υποδαυλίζει τοξικές αντιδράσεις.
Με τις δηλώσεις του, ο εκπρόσωπος Τύπου του Σύριζα καλούσε την κυβέρνηση να παρέμβει στα περιθώρια κέρδους, να κτυπήσει τον πυρήνα των κερδών, να εισχωρήσει εκεί που παράγονται τα κέρδη, αναφέροντας ανάμεσα στα άλλα και το περίφημο 300% της τιμής των αγροτικών προϊόντων από το χωράφι στο ράφι. Δεν ακούστηκε όμως ούτε μια πρόταση για την επίτευξη όλων των ανωτέρω στόχων από το στόμα του, πέραν τη γνωστής παραμυθίας για τη μείωση του ΦΠΑ. Αφού όπως έχει εξηγηθεί κατά κόρον, η απώλεια από τα έσοδα ΦΠΑ, θα γινόταν στο μεγαλύτερο μέρος της μια έμμεση επιδότηση στις επιχειρήσεις. Οι οποίες θα βελτίωναν τη ρευστότητα τους, αλλά το μέτρο θα κατέληγε τελικά σε αποτυχία, αφού οι οικογενειακοί προϋπολογισμοί θα συνέχιζαν να πιέζονται από τις συνεχείς ανατιμήσεις. Δεν μπήκε καν στον κόπο να εξηγήσει το τι γίνεται με τις τιμές, πως διαμορφώνονται τα περιθώρια κέρδους και που μπορεί ακριβώς να υπάρξει παρέμβαση από το κράτος.
Για να δούμε όμως το «+300% των τιμών από το χωράφι στο ράφι», που έχει γίνει πλέον κορυφαίο αντιπολιτευτικό σύνθημα. Που ακριβώς καλεί ο Σύριζα την κυβέρνηση να επέμβει;
Στην τιμή του παραγωγού; Στις αμοιβές των εργατικών χεριών που απασχολούνται στην αγροτική παραγωγή; Στις τιμές των καυσίμων, των φυτοφαρμάκων, των λιπασμάτων;
Στο κόστος του εμπόρου; Στα οχήματα που χρησιμοποιεί; Στις αμοιβές των φορτοεκφορτωτών; Στα καύσιμα που καταναλώνει; Στους αποθηκευτικούς χώρους και τους ψυκτικούς θαλάμους που χρησιμοποιεί; Στις διαδικασίες συσκευασίας; Στα είδη συσκευασίας; Στις αναγκαίες πρώτες ύλες; Στο κόστος της φύρας; Στα πάγια λειτουργικά έξοδα;
Στο κόστος της διακίνησης, της μεταφοράς και της διανομής των αγροτικών προϊόντων μέχρι το ράφι; Στο κόστος εισόδου στο ράφι; Στο κόστος λειτουργίας του σουπερμάρκετ; Ή στο χρηματοοικονομικό κόστος που προκύπτει σε όλον αυτόν τον κύκλο «από το χωράφι στο ράφι», από τον ετεροχρονισμό της τελικής εκκαθάρισης των συναλλαγών;
Και αν δεν έχει απαντήσεις για όλα, ας ρίξει στο τραπέζι μια-δυο-τρείς ιδέες για τον τρόπο παρέμβασης της κυβέρνησης. Ή έστω κάποιες ιδέες για το πως μπορεί να αναμορφωθεί η παραγωγική και εφοδιαστική αλυσίδα και πως μπορεί να μεταρρυθμιστεί το κανονιστικό και ρυθμιστικό περιβάλλον του εμπορίου.
Υ.Γ. Φυσικά και δεν θα ρωτήσουμε το τι σημαίνει «άνοδος κατά 300%» στην τιμή ενός προϊόντος, καθώς οι εγκέφαλοι του Σύριζα το συγχέουν με τον τριπλασιασμό της τιμής, προκαλώντας στα ίσια τη μαθηματική επιστήμη.
