Ο πόλεμος λάσπης και κατασυκοφάντησης που εκπορεύεται από το κύκλωμα που απαρτίζουν ο Σύριζα και μια ομάδα μέσων μαζικής ενημέρωσης, είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί από την κυβέρνηση. Διότι το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ακολουθήσει τη θεσμικό οδό, να προωθήσει το σχέδιο νόμου κατά των συστημάτων παρακολούθησης και να συνεχίσει να ξετυλίγει το κυβερνητικό της έργο μέχρι τις εκλογές.
Με ενδιαφέρον αναμένεται η αντίδραση της δικαιοσύνης. Η δικαιοσύνη θα πρέπει να κινηθεί και να αποφασίσει για το αν αυτά που καταγγέλλονται σε τακτά χρονικά διαστήματα από τον Σύριζα, που αναπαράγονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και που δίνουν τροφή στο πλαίσιο του απολιτικού τοξικού διαλόγου και της σύγκρουσης απέναντι στην κυβέρνηση, είναι αληθινά ή ψευδή.
Και να οδηγήσει κάθε «κατεργάρη στον πάγκο του». Επειδή όμως οι διαδικασίες της δικαιοσύνης είναι χρονοβόρες και αργές, το πιθανότερο είναι πως θα οδηγηθούμε στις εκλογές μέσα σε αυτό το κλίμα νοσηρότητας. Σε ένα κλίμα που η λάσπη δείχνει σημάδια αντοχής και η τοξικότητα σημάδια διάχυσης. Σε ένα κλίμα στο οποίο συμμετέχουν και τα υπόλοιπα κόμματα παίζοντας τους δικούς τους ρόλους, επιστρατεύοντας καθηγητές Πανεπιστημίων που ζητούν την παραίτηση του πρωθυπουργού, δεχόμενοι εκ προοιμίου ως αληθείς τις κατηγορίες.
Επομένως, όταν ακούμε φωνές και δηλώσεις του τύπου «όλα στο φως», «να λάμψει η δικαιοσύνη», θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί διότι οι καλές προθέσεις πιθανότατα δεν θα εκπληρωθούν. Οπότε καλό είναι να συνειδητοποιήσουμε πως μέχρι τις εκλογές δεν θα λάμψει το παραμικρό «φως» και πως ο πόλεμος της λάσπης δεν θα ανασχεθεί.
Η λάσπη είναι το ιδανικό τερέν, για όσους δεν διαθέτουν τη δυνατότητα να αντιπαρατεθούν με διαφορετικό τρόπο απέναντι στην πραγματικότητα. Διότι στη λάσπη γίνονται όλοι ίδιοι. Και φυσικά στη λάσπη νικητές βγαίνουν συνήθως τα γουρούνια, που είναι συνηθισμένα να παλεύουν στο περιβάλλον τους.
Επομένως, ο στόχος είναι να μην συρθούμε στη λάσπη. Να μην επιτρέψουμε να κυριαρχήσει η λασπομαχία επί της πολιτικής αντιπαράθεσης και της κρίσης πάνω στο κυβερνητικό έργο. Η κυβέρνηση θα πρέπει να κριθεί τόσο με τον βαθμό εκπλήρωσης των προεκλογικών της δεσμεύσεων, όσο και τον τρόπο ανταπόκρισής της στις έκτακτες συνθήκες μέσα στις οποίες πορεύτηκε από το 2019 μέχρι σήμερα.
Και η αντιπολίτευση θα πρέπει να κριθεί από την ποιότητα των προτάσεών της και των εξαγγελιών της. Από τον τρόπο που χειρίστηκε τα εκλογικά αποτελέσματα του 2019, από τον τρόπο που προσαρμόστηκε στα αίτια που οδήγησαν στην απόρριψή της από τους ψηφοφόρους της, από τον τρόπο που ανταποκρίθηκε στα ζητήματα που προέκυψαν κατά τη διάρκεια της θητείας της στα κοινοβουλευτικά έδρανα της αντιπολίτευσης, καθώς και από τον τρόπο που αντιπολιτεύτηκε μέχρι σήμερα.
Ο Σύριζα γνωρίζει πως δεν πρόκειται να κερδίζει τις εκλογές. Διότι δεν άλλαξε στο παραμικρό αυτά τα τελευταία χρόνια, τη στιγμή που η Ελλάδα έχει αλλάξει επί το θετικότερο. Δεν προσαρμόστηκε στα νέα δεδομένα, παραμένοντας προσκολλημένος στην αρτηριοσκληρωτική, εμμονική και ιδεοληπτική ερμηνεία των γεγονότων.
Οπότε με μόνα όπλα τη λάσπη και τη συκοφαντία, προσπαθεί να δημιουργήσει κλίμα αμφισβήτησης ώστε να πληγεί το πλειοψηφικό κύμα που συμπλέει με τη Νέα Δημοκρατία. Και μέσα από αυτό να οδηγηθεί η χώρα σε μια χαοτική περίοδο ακυβερνησίας, με την ελπίδα πως μέσα σε αυτό το χάος θα δοθεί στον Σύριζα η ευκαιρία για ένα «ρεσάλτο» στην εξουσία.
Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα λόγο να επιλέξει να κυλιστεί με τα γουρούνια στη λάσπη. Πρέπει να συνεχίσει με την εκπλήρωση του προγράμματός της και ταυτόχρονα να αυξήσει σε εκθετικό βαθμό την προβολή του μέχρι τώρα έργου της. Διότι το έργο της δεν είναι μόνο οι αριθμοί και η οικονομία, που ποσοτικοποιούνται άμεσα και συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι και το έργο που δεν διατυμπανίζεται, αλλά έχει αλλάξει την καθημερινή ζωή σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες.
Ας αφήσει η κυβέρνηση τα γουρούνια να φωνάζουν και να παλεύουν με τις λάσπες, για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι διότι στη μάχη της λάσπης και της συκοφαντίας ο Σύριζα είναι το αδιαφιλονίκητο φαβορί. Και ο δεύτερος είναι ότι τα γουρούνια στο τέλος ή θα πνιγούν ή θα φαγωθούν μεταξύ τους.
