Πόσον «Πολάκη» μπορούν να αντέξουν στον Σύριζα; Πόσο μπορούν να κρύβονται οι γυναίκες του Σύριζα πίσω από την επιτηδευμένη συγγνώμη του κ. Κασσελάκη;
Ένας άνδρας που μιλά με αυτόν τον τρόπο σε μια γυναίκα δεν θα έπρεπε να τριγυρνά ακόμη μεταξύ των «στελεχών» του Σύριζα. Δεν θα έπρεπε να του απευθύνει κανείς τον λόγο μέσα στο Κοινοβούλιο. Ντροπιάζει τους Κρητικούς και όσους νομίζει ότι τον ανέχονται γιατί τον φοβούνται.
Τελευταία φορά που κοίταξα, ο Πολάκης παραμένει «στελεχάρα» του Σύριζα.
Είναι γιατί κρατά μυστικά ενός σκοτεινού μηχανισμού «σκανδάλων»;
Πώς εξηγείται το στυλ του ασύδοτου όπως το καλλιεργεί ο Πολάκης;
Όπως το εξήγησε ο ίδιος: είναι πολύτιμος στην κεφαλή του τομέα «διαφάνειας» του κόμματος που υπηρετεί αυτή την περίοδο.
Αντί να ζητήσει μια συγγνώμη από την κυρία Συρεγγέλα, ανήρτησε στο αγαπημένο του Φέισμπουκ νέα, υποτιθέμενα, σκάνδαλα για «το παρεάκι της Αχαΐας» (ο συγκεκριμένος δεν τα πάει καλά με τους τόνους μόνον με τον δικό του «τόνο»).
Εκεί βρίσκεται ο μίτος της θρασύτητάς του.
Ο Πολάκης καθιερώθηκε, ιδίως μετά την αποκαθήλωση Παπαγγελόπουλου, στον ρόλο του αποδέκτη όσων καταγγελιών για σκάνδαλα έχουν, όσοι έχουν, σε βάρος των πολιτικών της άλλης πλευράς.
Αισθάνεται πολύ δυνατός γιατί «ξέρει πολλά!». Δήθεν. Μόνον ότι αυτά προέρχονται από τον συγκεκριμένο, πολλά από αυτά «πάνε χαμένα», ενώ, πιθανόν θα είχαν δρόμο να κάνουν.
Είναι προφανώς η καλή πηγή του κ. Κασσελάκη στις υπόνοιες και τις σκανδαλοθηρικές αναφορές που κατά καιρούς πλασάρει ο πρόεδρος του Σύριζα. Τον Πολάκη εμπιστεύονται διάφοροι, πολλοί, και μεταξύ τους πρέπει να βρίσκονται και αυτοί που είχαν, πολύ αρχικώς, την ιδέα να κατεβάσουν τον κ. Κασσελάκη στην πολιτική αρένα.
Γι' αυτό τους έχει όλους γραμμένους «μία».
Ο Πολάκης δεν έχει καμία σχέση με αυτό που μέχρι πρότινος περίμενε κανείς από έναν αριστερό. Η πρόσφατη πολιτική του σταδιοδρομία και οι σχετικές με αυτήν τη διαδρομή του πολιτικές αντιλήψεις προσιδιάζουν σε μιαν από τις πιο τυπικές περιγραφές των λαϊκών «τύπων» που αναδείχθηκαν κατά την άνοδο των φασισμών:
«Μια πολιτική αισθητική ρομαντικού συμβολισμού, μαζικής κινητοποίησης, θετικής άποψης για τη βία και την προώθηση της αρρενωπότητας, των νιάτων και της χαρισματικής αυταρχικής ηγεσίας».
Ο Παύλος Πολάκης εκπέμπει τον εξανδραποδισμό της πολιτικής.
Συμπεριφέρεται έτσι, γιατί του το επιτρέπουν οι εμβρόντητοι άνθρωποι καλής προαίρεσης γύρω του.
Το κάνει γιατί νιώθει ότι όσοι είναι γύρω του είναι «ανθρωπάκια». Γιατί, πρακτικά, δεν έχει ποτέ τιμωρηθεί όταν επιτέθηκε με βαρύτατους χαρακτηρισμούς σε βάρος της προσωπικότητας των συνομιλητών του.
Ας αποφασίσουν, τουλάχιστον, οι δημοσιογράφοι που του προσφέρουν, συχνά χωρίς δημοσιογραφικά αιτιολογημένο λόγο, το βήμα για να κοκορεύεται πόσο ακόμη πιο χαμηλά μπορεί να ρίξει την πολιτική πρακτική.
Είναι κρίμα, αλλά είναι έτσι κι όχι αλλιώς…
Είναι καιρός κάποιος να του υποδείξει τα όρια. Ένα «ως εδώ» θα ήταν αρκετό.
Ας το κάνουν οι γυναίκες του Σύριζα.
Είναι καιρός εκείνες να μιλήσουν.
