Τι άλλο θα ακούσουν τα καημένα τα παιδιά του ΣΥΡΙΖΑ. Ευτυχώς, όμως, δεν είναι πλέον «υποχρεωμένα» να παπαγαλίζουν όσα έλεγε και λέει ο αποκαθηλωθείς πρόεδρός τους, Στέφανος Κασσελάκης.
Εντάξει, καταλαβαίνω γιατί δεν τους αρέσει το «Πατρίς, Θρησκεία, Ελευθερία». Αν και δεν τους έχω ακούσει, εκτός από τις αντιαμερικανικές πορείες, να ομνύουν στο αυθεντικό «Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία», το οποίο προσφυώς παράφρασε στη δική του εποχή, τέτοιες μέρες, το απριλιανό «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια».
Τι τους φταίνε όμως οι επιχειρήσεις και ειδικά η επιχειρηματικότητα;
Υπέθετα ότι έβαλαν μυαλό αφότου φόρεσαν το μνημονιακό καπέλο. Ακόμη και ο πολύς Τσίπρας δεν είπε τυχαία όσα είπε στον Πειραιά, όταν μίλησε για το αναπτυξιακό μοντέλο. Κι ας μην είχε το κουράγιο να αναφέρει, έστω μια φορά τη λέξη «επιχείρηση».
Εκστόμισε πάντως δύο φορές τη λέξη «επιχειρηματικότητα»: μια για τη μικρομεσαία και άλλη μια όταν μίλησε για σχέδιο μεταρρυθμίσεων «με τις δυνάμεις της παραγωγής και της υγιούς επιχειρηματικότητας που ασφυκτιά μέσα στο πλαίσιο της διαφθοράς».
Τι διαφορετικό είπε δηλαδή ο Στέφανος;
Αντιλαμβάνομαι πως για τους βέρους αριστερούς, τους είναι αποκρουστικό (obnoxious) να είναι ο αρχηγός «φιλικός» προς τις επιχειρήσεις. Πρέπει να δηλώνει πόσο αντιπαθείς (obnoxious) του είναι οι επιχειρηματίες και η δουλειά που κάνουν. Ο καλός αριστερός εξηγεί με κάθε ευκαιρία ότι μια φιλική αριστερά προς το επιχειρείν είναι μια απαίσια (obnoxious) προοπτική.
Πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το ή, ελληνιστί, try to get blood from a stone, το οποίο νομίζω ότι εκφράζει ακριβέστερα τη σχέση που έχει η συριζοπαρέα με οτιδήποτε επιχειρεί να αυξήσει την παραγωγικότητα, επιχειρεί να δημιουργήσει μεγαλύτερα εισοδήματα και επιχειρεί να κάνει καλύτερη τη χώρα στην οποία ζουν κι αυτοί κι εμείς.
Περιέργως, μόνον ο Στέφανος, και κανείς άλλος συριζαίος, έχει καταγγείλει ακριβώς αυτό το επιχειρείν, όπως το υπονόησε ο Τσίπρας. Με ονόματα και στοιχεία.
Λίγο πριν τον ξηλώσουν, κατήγγειλε συγκεκριμένες επιχειρήσεις, οι οποίες, κατά την άποψή του, αποτελούν περιπτώσεις «διαφθοράς». Στην αρχή της «θητείας» του είχε καταγγείλει άλλες συγκεκριμένες επιχειρήσεις και περιπτώσεις διαφθοράς. Η σύμπτωση της αποκαθήλωσής του είναι ασφαλώς χρονική και μόνον.
Το (όχι και τόσο) αστείο είναι ότι στον Σύριζα -και προφανώς μεταξύ των «87»- γνωρίζουν πολύ καλά ποιους, πώς και γιατί κατήγγειλε ο τέως. Γνωρίζουν ποιος του έδωσε τα στοιχεία.
Γιατί τώρα οι «87» προτίμησαν να μην καταγγείλουν τίποτε, δεν γνωρίζω, αλλά πρόσεξα ότι ο Στέφανος είπε κάτι για διαπλοκή. Προφανώς, εννοεί ότι οι «87» προτίμησαν να έρθουν σε επαφή με τους καταγγελλομένους από τον Στέφανο, προφανώς για να εισπράξουν «πληρωμένη» απάντηση για τα καταγγελλόμενα.
Μπερδεμένα πράγματα.
Μόνον που ακόμη και ο πιο απλοϊκός «αριστερός nouveau» (καμία σχέση με το Beaujolais Nouveau, που θα ανοίξουμε μετά την 21η Νοεμβρίου), δεν θεωρεί αμάρτημα να είσαι φίλος των επιχειρήσεων. Αρκεί να δηλώνεις εχθρός των επιχειρηματιών και όλα καλά.
Το δόγμα της μιζέριας, που θέλουν να φορέσουν και πάλι, όσοι απέμειναν στην παράταξη, η οποία μας κυβέρνησε στην πιο ακατάλληλη στιγμή της πρόσφατης ιστορίας μας καλά κρατεί. Δικαίωμά τους. Και δικαίωμα των υπολοίπων να πιστεύουν ότι μια «κασσελακική αριστερά» έχει τη θέση της στην αυριανή πολιτική ατζέντα.
