Πριν δέκα χρόνια, τέτοια μέρα, Δευτέρα, με τις εκλογές κερδισμένες από τον Αλέξη Τσίπρα και την παρέα του, με διαφορά 8,5 μονάδων από το κόμμα του Αντώνη Σαμαρά και 32 μονάδων από εκείνο του Ευάγγελου Βενιζέλου και με την κολιγιά του Καμμένου, η αριστερο-ακροδεξιά σχηματίζει κυβέρνηση.
Άπαντες, ακόμη και εμείς που είχαμε με κάθε τρόπο εξηγήσει τους κινδύνους της, από το καλοκαίρι και μετά, διαφαινόμενης κλήσης των πολιτών προς την περιπέτεια, αντιμετωπίσαμε με ψυχραιμία την κατάσταση.
Η αλήθεια διαψεύδει όσα πίστευαν τα στελέχη εκείνου του αχταρμά που κλήθηκε να κυβερνήσει και ακόμη περισσότερο τα διαστρεβλωμένα που ισχυρίζονται σήμερα ακόμη όταν κάποιος βρίσκεται να τους θυμίσει όσα έκαμαν τους δύσκολους, πολύ δύσκολους, επόμενους μήνες και τα δύσκολα, πολύ δύσκολα τρία χρόνια.
Λένε ψέμματα όσοι, στον ΣΥΡΙΖΑ και αλλού, ισχυρίζονται πως βρήκαν απέναντί τους εχθρότητα, αναχώματα και άλλες πλεκτάνες.Το εντελώς αντίθετο ισχύει. Τόσο στις μεγάλες πρωτεύουσες, όσο και στη δική μας, υπήρχε κατανόηση με ρεαλισμό για την κατάσταση. Σε συνδυασμό με την υπερρεαλιστική προσμονή πως το «θαύμα» θα συμβεί και το συνονθύλευμα που θα έβαζε ο Λαός στο τιμόνι της χώρας θα έβρισκε ένα μονοπάτι ασφαλές. Ζημιές θα είχαμε, κανείς δεν είχε περί αυτού καμία αμφιβολία. Αλλά ελπίζαμε ότι θα κυριαρχήσει ο ρεαλισμός. Πως οι ρεαλιστές εντός εκείνου του σχήματος, θα έβρισκαν τον τρόπο να εκλογικεύσουν τις ανόητες και φρούδες, παραπλανητικές και επικίνδυνες πολιτικές δεσμεύσεις, που είχαν πλασάρει στην κοινή γνώμη τα κόμματα της αριστερο-ακροδεξιάς.
Διαψευστήκαμε. Προς επίρρωσιν ωστόσο της αληθείας, παραθέτω το άρθρο που έγραψα το βράδυ εκείνων των εκλογών, λίγο μετά τα μεσάνυχτα της 25ης Ιανουαρίου του 2015.
«Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ένας τυχερός άνθρωπος. Αναλαμβάνει την πρωθυπουργία σε νεαρή ηλικία και θα κινηθεί επί μακρόν σε πολιτικό κενό, αφού οι ηγεσίες των δύο παραδοσιακών κομμάτων, Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, θα υποχρεωθούν σε αποχώρηση, εξέλιξη που θα δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ τον απαραίτητο πολιτικό χρόνο για να καλύψει την έλλειψη προετοιμασίας για διακυβέρνηση, ενώ Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ θα αντιμετωπίζουν τη δοκιμασία αλλαγής των ηγεσιών τους.
»Εξίσου σημαντικό είναι ότι κ. Τσίπρας θα κυβερνήσει υπό εξαιρετικά ευνοϊκές συνθήκες στον κρισιμότατο τομέα των προσδοκιών. Ο λαός δοκιμάστηκε σκληρά και έχει κατανοήσει πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα. Αναγνωρίζει πόσο δυσκολότερη θα είναι η εκπλήρωση των ελπίδων που ασυλλόγιστα σκόρπισε προς όλες τις κατευθύνσεις η χθεσινή αντιπολίτευση. Επομένως, δεν περιμένει τα πάντα και αμέσως, αφού γνωρίζει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να τα καταφέρει στηριγμένη στις δικές της δυνάμεις, πλέον.
»Το κυριότερο, πάντως, είναι ότι ο κ. Τσίπρας ξεκινά τη δική του περίοδο διακυβέρνησης από ένα ασύγκριτα καλύτερο σημείο εκκίνησης. Ακόμη και όταν ανέλαβε ο Κώστας Καραμανλής, το 2004, υπήρχαν σοβαρότατες προκλήσεις και εμπόδια.
»Πρώτο και κύριο σημείο είναι ότι η χώρα έχει βγει από την ύφεση, που ξεκίνησε πριν από το μνημόνιο και ανεξάρτητα απ’ αυτό. Η επίτευξη ρυθμού ανάκαμψης του ΑΕΠ στο 3% ή και παραπάνω αποτελεί κριτήριο επιτυχίας για τη νέα κυβέρνηση.
»Μια χώρα βουτηγμένη στα πολυετή ελλείμματα, ανέκτησε τον δημοσιονομικό έλεγχο, που αποτελεί το βασικό κριτήριο ανεξαρτησίας της οικονομικής πολιτικής. Η κυβέρνηση μπορεί τώρα να ολοκληρώσει την αλλαγή των δημοσιονομικών δεδομένων σε τομείς όπως η Κεντρική Διοίκηση και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η Υγεία, το Ασφαλιστικό και η Αμυνα.
»Το διεθνές έλλειμμα ανταγωνιστικότητας διορθώθηκε σε ιστορικά εντυπωσιακό βαθμό, χάρη στις θυσίες του ιδιωτικού τομέα, με το εμπορικό άνοιγμα να έχει εκμηδενιστεί.
»Ο πληθωρισμός, που από τότε που μπήκαμε στο ευρώ δεν έπαψε να αφαιρεί πολύτιμους πόντους ανταγωνιστικότητας, έχει επίσης εξαφανιστεί σε υπερθετικό βαθμό. Η παραμικρή βελτίωση εισοδήματος, δε θα υπόκειται σε αφαιμάξεις τιμών.
»Το πιστωτικό σύστημα απέφυγε την κατάρρευση. Οι αποταμιεύσεις διασώθηκαν, τα δάνεια συντηρήθηκαν και οι προοπτικές συμμετοχής των τραπεζών σε μια επόμενη φάση ανάκαμψης είναι ρεαλιστικές.
»Κυρίως όμως, η χώρα αντιμετώπισε με επιτυχία τον κίνδυνο της διεθνούς πτώχευσης, που θα μας είχε θέσει σε τροχιά εξόδου από τη Ζώνη του Ευρώ και ήδη το χρέος είναι διαχειρίσιμο.
»Με όλα αυτά ανά χείρας, ο νέος πρωθυπουργός θα κριθεί με τον πιο αυστηρό τρόπο στον πιο ευαίσθητο τομέα: πόσες νέες και ασφαλείς θέσεις εργασίας και πόσο γρήγορα θα δημιουργήσει.»
Είναι σαφές, διαβάζοντας τα παραπάνω με την εμπειρία των καταστροφών που ακολούθησαν, ότι υπήρξαμε πολύ, παραπάνω από όσο έπρεπε, αισιόδοξοι, καλόβολοι, δημοκράτες και πατριώτες. Προφανώς, γι αυτό μας εκδικήθηκε τόσο βάναυσα ο Αλέξης Τσίπρας. Iδίως όσους τον εμπιστεύθηκαν.
Σιγά μην ενδιαφερόταν για τις δουλειές και το βιός των καλών ανθρώπων, το μπουλούκι των αυτοαποκαλούμενων προοδευτικών. Προείχε η συνέχεια της εξαπάτησης.
