Κάπου χάθηκε ο Τσίπρας. Σύμφωνα με πληροφορίες που διέδωσε το περιβάλλον του, προτού εξαφανιστεί οικογενειακώς, κυκλοφορεί κάπου στη δυτική ακτή (west coast, για να διορθώσω το χθεσινό μου λάθος). Επειδή τον ζηλεύω – πάντα ήθελα να κάνω με τα παιδιά τη διαδρομή του Big Sure – αλλά είτε έλειπε ο χρόνος, είτε το χρήμα κι έτσι το άφησα για τα γεράματα, και δεν είναι το ίδιο. Κάποιοι έγραψαν ότι ο Τσίπρας και η σύζυγός του πήγαν να δουν από κοντά τον καπιταλισμό στα καλύτερά του.
Ανοησίες! Σιγά μην ξόδευαν ένα χιλιάρικο τη μέρα για να δουν κάτι που γνωρίζουν κι οι δυό τους από τα τρυφερά τους χρόνια καλύτερα από όλους. Άλλωστε, ακόμη κι αν δουν από κοντά τα καλύτερα του καλιφορνέζικου σούπερ-καπιταλισμού, η καρδιά τους θα βρίσκεται στην baja California εκεί κοντά στις ψυχές που συνωστίζονται με κίνδυνο της ζωής τους (!) μέχρι να περάσουν παράνομα τα σύνορα προς την ευημερία.
Πάντως εδώ πίσω σε μας, δεν φαίνεται να λείπει σε κανέναν και ακόμη λιγότερο σε καμιά. Η μόνη αναφορά που έκανε η κα. Αχτσιόγλου για τον πρώην αρχηγό της ήταν ότι «αποτύπωσε κάποιες από τις αιτίες» της μεγάλης ήττας. Γι' αυτό φαίνεται ότι και ο Τσίπρας πήγε όσο πιο μακριά μπορούσε. Να μην τους ενοχλεί, να μην τον ενοχλούνε.
Προφανώς δεν θα παρακολουθεί όσα λένε οι επίγονοι εδώ στη φλεγόμενη Αθήνα αλλά, αν το έκανε, θα έριχνε πολύ γέλιο με την αναφορά για όσα πρέπει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ: «Πρέπει να κρατήσει το αξιακό πεδίο αναφοράς και ταυτόχρονα να πείσει στο πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής». Όσο για το πως θα ξανακερδίσει η κα. Αχτσιόγλου τις μάζες των ψηφοφόρων «η απάντηση είναι σύνθετη: λογική και ευαισθησία».
Επιθυμεί όμως η ίδια να ξεπεράσει τις πολιτικές ταυτότητες γιατί η συζήτηση αυτή, που την θέλει ο (χαμένος από χέρι) αντίπαλός της Τσακαλώτος, «συγχέει την ταυτότητα με την απεύθυνση». Για να προτείνει, τελικά, να πορευτούμε με «κοινά σημεία» αφού δεν έχει νόημα «να μην προσπαθείς να διανοίξεις τον χώρο αναφοράς σου (και) να διευρύνεις την περίμετρο της απεύθυνσής σου». Μπερδεύτηκα. Χίλιες φορές να ακούω Τσακαλώτο!
Το θέμα είναι όμως ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρειάζεται επειγόντως αντιπολίτευση και με τα παραπάνω δεν βλέπω να πλησιάζουμε σύντομα τον στόχο. Αν μάλιστα παρακολουθήσατε τη συζήτηση στη Βουλή, η λακωνική δευτερολογία Ανδρουλάκη δείχνει πως ούτε στην ελάσσονα αντιπολίτευση βιάζονται να κάνουν αντιπολίτευση, αφού με το που προσεκλήθη ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ να συναντηθεί με τον πρωθυπουργό για να ενημερωθεί περί Ερντογάν, όπως με στόμφο εζήτησε, την έκανε προς άλλες κατευθύνσεις με ελαφρά πηδηματάκια. Άλλος ένας που δεν του λείπει καθόλου ο τουρίστας πρώην αρχηγός, αφού ούτε αυτός δείχνει να φοβάται ότι οι πολίτες μπορεί να τον συγκρίνουν δυσμενώς με τον Τσίπρα σε ό,τι αφορά στην άσκηση της αντιπολίτευσης.
Τελικά, ο Τσίπρας δεν λείπει σε κανέναν και ιδίως δεν λείπει καθόλου στη βέβαιη νέα αρχηγό. Φοβάμαι ότι, αν κάτι δεν αλλάξει μετά τις διακοπές, θα λείψει τελικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη ο οποίος διασκέδαζε πολύ με την αριστερο-μπερδεμένη μπουρδολογία του χαμένου πρώην αρχηγού. Πάντως, η μοναξιά του «Κυβερνήτη» δεν είναι καλό πράγμα στις δημοκρατίες, αλλά έχουμε ακόμη καιρό για παρόμοιες ανησυχίες.
