Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου θα κυριαρχήσει στον αντιπολιτευτικό λόγο. Για πολύ μεγαλύτερο διάστημα από όσο περιμένουν οι πραγματικοί αντίπαλοί της, οι οποίοι βρίσκονται, όλοι κυριολεκτικώς, εντός της αντιπολιτεύσεως.
Εξηγούμαι, για να μην σας φανεί παράδοξο, ότι μπορεί έναντι της κυβέρνησης να κάνει την σκληρή, να παίρνει πόζες προσβολής και, κυρίως, να υβρίζει πρόσωπα-στόχους, αλλά με αυτά, δεν κερδίζει κανέναν πραγματικό και σταθερό οπαδό από το αστικό στρατόπεδο. Το αντίθετο.
Η Ζ.Κ. εγγράφει εαυτόν στην φουρνιά των ακραίων πολιτικών που εμφανίζονται συχνότερα τον τελευταίο καιρό, σε όλες, πρακτικά, τις ευρωπαϊκές χώρες και όχι μόνον. Πολιτικοί, άνδρες και πολλές γυναίκες, που επιτίθενται στην αδικία που γεννά «το σύστημα», μιλούν με στόμφο για το δίκαιο αλλά εναντίον της Δικαιοσύνης, προβάρουν ρούχα σωτήρα των αδύναμων αλλά με άδειο σακούλι. Όλες και όλοι αυτοί τοποθετούνται στα άκρα: και στα δύο άκρα.
Κι επειδή έχουμε μπει στην εποχή των άκρων, η Ζ.Κ κερδίζει. Από παντού. Και θα συνεχίσει να κερδίζει, άγνωστο για πόσο καιρό και μέχρι ποιο εκλογικό ποσοστό. Δημοσκοπικά είναι βέβαιο ότι θα περάσει την μπάρα του 20% πριν το καλοκαίρι. Ήδη την έχει περάσει στις κρίσιμες ηλικίες των νεότερων ακόμη και στην πρώτη δεκαετία των παραγωγικών πολιτών. Κατά πάσα πιθανότητα θα περάσει τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη, όχι μόνον στη δημοφιλία, αλλά και στην πρωθυπουργική «καταλληλότητα».
Η χώρα ζητεί εισαγγελείς, όχι μόνον επί του τραγικού ζητήματος των Τεμπών. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τον ενθουσιασμό των ανθρώπων του ΠΑΣΟΚ και της άλλης αριστεράς, συμπεριλαμβανομένων των επιρροών του ΚΚ, όταν ο μεγάλος πολιτικός Ανδρέας Παπανδρέου τους έριξε την φόλα του αείμνηστου ανακριτή Σαρτζετάκη. Ο μύθος του ανδρός έμελλε να ευτελισθεί όταν αποκαλύφθηκε πόσο ιδιόρρυθμη ήταν εκείνη η προσωπικότητα, ειδικά μάλιστα όταν αποκαλύφθηκαν πτυχές της ιδιωτικής ζωής του και του τρόπου με τον οποίο συνδύασε το προεδρικό αξίωμα με τα όνια με τα οποία γέμισε το καθηλωμένο επί μέρες αεροπλάνο της Ολυμπιακής στη Σιγκαπούρη.
Η Ζ.Κ. εύκολα αλιεύει δημοσκοπικές ψήφους από τον ΣΥΡΙΖΑ, στον οποίο μόλις πριν έξι μήνες επικράτησε με δυναμισμό η τάση Πολάκη, ο οποίος πήρε το 43,5% των «αριστερών» προτού κάνει δώρο την προεδρία στον Φάμελλο, γνωρίζοντας βέβαια ότι επρόκειτο για προσωρινή διοίκηση του Τσιπροκρατούμενου κόμματος. Σε κάθε περίπτωση, στον σημερινό «χώρο» του ΣΥΡΙΖΑ και της ευρύτερης κεντροδεξιάς, είναι διπλάσιοι εκείνοι που αντιλαμβάνονται ότι έρχεται με φόρα η Ζωή και όχι ο Αλέξης.
Η Ζ.Κ. εύκολα κλέβει το «παγκάρι» του κ. Ανδρουλάκη ο οποίος ακολουθεί αμφίσημη και ανερμάτιστη πολιτική αποκλεισμού όσων, εντός του ΠΑΣΟΚ, θα ήθελαν μια πολιτική στοχευμένη στην πραγματική πολιτική διακυβέρνησης την οποία «υπόσχεται» να εξυφάνει ο δήμαρχος Αθηναίων με τη βοήθεια των αναχωρητών του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Ζ.Κ. εύκολα απηχεί τη «βαρβατίλα» που αποπνέει μέρος του εκλογικού σώματος το οποίο επικρότησε ακροδεξιές θέσεις, μόνον και μόνον για να ρίξει το «σάπιο καθεστώς».
Η Ζ.Κ. κερδίζει περισσότερα ως παραστάτης της «Μάνας» η οποία κάνει τη δική της καμπάνια δικαίωσης στο όνομα των σκοτωμένων, αδίκως, νέων συνανθρώπων της κόρης της. Είναι προφανές ότι υπάρχει σύμπλευση των δύο προσωπικοτήτων. Όταν έρθει η ώρα, πιο κοντά στην κάλπη, θα αρκούσε ένα νεύμα της μητέρας των Τεμπών για να φυσήξει αέρας στα πανιά της νομικού συμπαραστάτου.
Η Ζ.Κ., τέλος, παίρνει και από τους ψηφοφόρους της Ν.Δ. Είναι και σε εκείνη την πλευρά, κάποιοι που πιστεύουν ότι ο αρχηγός της πλειοψηφίας δεν εμφορείται από τη συναισθηματική φόρτιση που θα όφειλε. Όσοι, εντός της κυβερνώσας παράταξης, θέλουν να τιμωρήσουν τον κ. Μητσοτάκη, ευκολότερα το κάνουν, ιδίως μάλιστα δημοσκοπικά, λυγίζοντας προς την πλευρά του λαϊκίστικου απολυταρχισμού που αποπνέει η κυρία Κωνσταντοπούλου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η ελληνική κοινωνία, έχοντας μπροστά της μια φιγούρα ίνδαλμα, μιαν εισαγγελική κατήγορο έναντι ενός καθωσπρέπει τεχνοκράτη πολιτικού σπεύδουν να ταχθούν με την προστατευτική και αποστολική φιγούρα του ανθρώπου που τους τα λέει «χύμα και σταράτα».
Ούτε θα είναι η τελευταία που η πατρίδα θα διολισθήσει σε μονοπάτια επικίνδυνο απομονωτισμού και πιθανολογούμενης σωτηρίας δια της λαιμητόμου των αντιπάλων. Ο κύβος ερρίφθη και η σκληρά ετοιμαζόμενη πρωθυπουργήσιμη πολιτικός δείχνει να έχει πάρει στα σοβαρά τον ρόλο της. Θα χάσουν όσοι δεν την πάρουν στα σοβαρά, εξίσου.
