Κάθε δεύτερο ποστ του κ. Κασσελάκη αφορά προσωπικά ζητήματα. Κάθε μια -από τις σπάνιες- συνεντεύξεις του κ. Ανδρουλάκη είναι ένας «ύμνος» για την αναγέννηση του Κινήματος «από τις στάχτες» του. Για τους άλλους δεν έχω τίποτε να πω. Διασκεδάζουν δημοσία δαπάνη με την εκλογή τους στο Κοινοβούλιο.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης πρέπει να πάει στη Βουλή, αφού προηγουμένως καλέσει στο Μαξίμου για μια εμπιστευτική ενημέρωση τους αρχηγούς των βασικών κομμάτων για να τους ενημερώσει πού τοποθετείται η χώρα απέναντι στις απειλές και τους κινδύνους που την περιτριγυρίζουν.
Μια συζήτηση για τη διπλωματική, πολιτική και στρατιωτική μεγάλη εικόνα είναι απαραίτητη. Η θέση του πρωθυπουργού δεν είναι μόνον για να αντιμετωπίζει με πρακτικό τρόπο πρακτικές καταστάσεις, όσο κι αν αυτό είναι εξαιρετικά σπουδαίο. Αλλά και για να προειδοποιεί, να ερμηνεύει, να εξηγεί με απλό τρόπο στους πολίτες την κατάσταση. Να μα κάνει να κοιτάξουμε τι συμβαίνει γύρω μας.
Οι εκλογές πέρασαν. Είναι απαραίτητο να μην ξοδέψουμε τον (πολιτικό) χρόνο μας μέχρι τον Ιούνιο των ευρωεκλογών, κατά τον γνωστό εσωστρεφή ομφαλοσκοπισμό. Με διαξιφισμούς για το δεύτερο κύμα, που ήταν «διαφορετικό από το πρώτο» μήνυμα των αυτοδιοικητικών. Με την εκταμίευση και είσπραξη του τιμήματος της «αλαζονείας». Με τις ανοησίες για τα «προοδευτικά μέτωπα» από κάτω ή από πάνω. Με την ανθρωποφοβία του «σαλονάτου νέο-καθωσπρεπισμού». Με τις μικροέριδες δήθεν προανακριτικών επιτροπών. Και άλλα παρόμοια που εφευρίσκουν τα κόμματα για να παγιδεύουν τους πολίτες στον βούρκο της αγχώδους πραγματικότητας.
Η διεθνής θέση της Ελλάδας είναι, αυτή τη στιγμή, μεταξύ δύο πολέμων, μιας ασύμμετρης απειλής και μικρότερων αλλά σημαντικών προκλήσεων. Κάπως πρέπει να συμφωνήσουμε σε έναν οδηγό επιβίωσης. Κάπως πρέπει να περάσει το μήνυμα στην κοινωνία πως χρειάζεται αυτοσυγκράτηση χρηματικών απαιτήσεων, περιορισμός κερδοσκοπικών εγωισμών, περισσότερη δουλειά στην πράξη, υποστήριξη των ατού που διαθέτουμε για να βγούμε σώοι και δυνατοί από έναν ακόμη κύκλο απειλών.
Μπορεί σε κάποιους να φανεί παράδοξο αλλά η ορθή, ρεαλιστική και ψύχραιμη ανάγνωση των κομματιών του παζλ της παρούσας διεθνούς απειλής θα μας βοηθήσει ακόμη κι έναντι του πληθωριστικού κύματος, που εγκατέστησε την ακρίβεια στη ζωή μας. Οι συνθήκες είναι έκτακτες κι ανάλογη πρέπει να είναι η προσέγγιση του πολιτικού κόσμου. Αντιλαμβάνομαι ότι ο Μητσοτάκης αναζητεί ενργητικά ένα σχέδιο πλοήγησης μέσα στην κρίση, ένα road map που λένε και τα αμερικανάκια. Καταλαβαίνω ότι οι αντιπολιτεύσεις προτιμούν να περιχαρακώνονται πίσω από τα δικά τους ιδεολογικά ποιήματα.
Διαπιστώνω ότι οι πολίτες βομβαρδίζονται από τις κάθε λογής παραμυθείες σχετικά με το ποιος φταίει για όσα συμβαίνουν, σίγουρα όμως κανείς από εμάς. Μα το ζήτημα δεν είναι ούτε ποιος φταίει, ούτε πως μοιράζεται η ευθύνη αλλά τι θα κάνουμε με τα θραύσματα μιας ακόμη επικίνδυνης διαταραχής της διεθνούς τάξης πραγμάτων.
Δεν είμαστε η μόνη χώρα που έχει πρόβλημα εσωτερικής συνοχής και συνεννόησης. Πολλές δημοκρατικές χώρες εμφανίζουν σοβαρά σημάδια εσωτερικής αστάθειας. Οι ίδιες οι ΗΠΑ απειλούνται από εσωτερική πολιτική καχεξία. Η Γαλλία δεν ξέρει ποιος θα διαδεχθεί τον Μακρόν. Η Γερμανία βλέπει με δέος να χάνει τα πρωτεία της μεταποιητικής υπερδύναμης. Η Βρετανία μετρά τις ζημιές του νέο-απομονωτισμού της. Η Ιταλία βυθίζεται σε νέα χρέη.
Η Ισπανία δεν ξέρει ποιος θα την κυβερνήσει. Η Πολωνία κρατά την ανάσα της μήπως γλιτώσει την οριστική απομόνωση. Η Σουηδία κλαίει στα ερείπια της κοινωνικής συναίνεσης. Οι αυταρχικές δυνάμεις του πλανήτη νοιώθουν την άνεση να καταπατούν βασικούς κανόνες της μεταπολεμικής παγκοσμιοποιημένης συγκατοίκησης.
Θα είναι κρίμα μεγάλο για τις γενιές που τώρα βγαίνουν στη ζωή, τις οποίες ταλαιπωρήσαμε οι παλαιότεροι με τα σοβαρότατα λάθη μας, να αφήσουμε τη χώρα να περιπέσει σε περιδίνηση σκοπιμοτήτων. Κανονικά θα έπρεπε να καλέσει η Πρόεδρος ένα, έστω άτυπο, συμβούλιο αρχηγών. Αλλά με την παρούσα σύνθεση της Βουλής είναι προφανώς ατελέσφορο. Τουλάχιστον να συζητήσουν μεταξύ τους, όσοι αρχηγοί θέλουν να συμμετάσχουν σε μια εθνική συμμαχία προθύμων. Η πρωτοβουλία πάντως βρίσκεται εις χείρας Μητσοτάκη.
