Διαβάζω σε χθεσινό ρεπορτάζ, συνέχεια στην τρομοκρατική επίθεση της Σταδίου, καταμεσής της πόλης: «Σήμερα (χθες) οι αρχές θα έχουν περισσότερο βιντεοληπτικό υλικό επειδή ανοίγουν τα καταστήματα και υπάρχει πρόσβαση στις κάμερες ασφαλείας». Λογικό.
Ύστερα όμως, σκέφτηκα κάτι ακόμη. Δηλαδή, από τα μεσάνυχτα Σαββάτου μέχρι το μεσημέρι Δευτέρας, δεν μπορούσε η αστυνομία να έχει το «υλικό». Τα καταστήματα δεν έχουν υπευθύνους ασφαλείας ή κάποιο άλλο σύστημα, που να είναι άμεσα χρήσιμο όταν το απαιτεί μια τόσο έκτακτη περίσταση, όπως είναι η τοποθέτηση και έκρηξη βόμβας; Το ίδιο το υπουργείο, Εργασίας εν προκειμένω, δεν έχει κάμερες. Ειδικά στην πλευρά του εργοταξίου, που έχει στηθεί αυτή την περίοδο και αποτελεί «εύκολο στόχο» για τους επίδοξους τρομοκράτες;
Ύστερα όμως, πήγα λίγο παρακάτω. Δεν είναι λογικό να υπάρχουν κάμερες παντού στο κατάκεντρο της πρωτεύουσας; Για κάμερες που καταγράφουν λεπτομέρειες μιλάμε. Προφανώς δεν υπάρχουν. Κακώς!
Αν υπήρχε σύστημα ασφαλείας με κάμερες στην Αθήνα και γενικότερα, σε όλα τα κεντρικά, τουλάχιστον, σημεία της πόλης, αντί να περιμένει η Αστυνομία να ανοίξουν οι έμποροι τα καταστήματά τους, κάτι καλύτερο θα συνέβαινε, τόσα χρόνια, στον κρίσιμο τομέα της καθημερινής ασφάλειας.
Κάθε φορά που συμβαίνει κάτι κακό - ληστεία, εκρήξεις, δολοφονίες - κάμερες που έχουν τοποθετήσει ιδιώτες, για τη δική τους ασφάλεια, βοηθούν στην εξιχνίαση και σύλληψη παραβατικών και δολοφόνων. Ευτυχώς που κάποιο δικαστήριο με ευθυκρισία δέχτηκε να συνεξετάσει, πριν κάποια χρόνια, υλικό από ιδιωτικό σύστημα τηλεπαρακολούθησης και καταγραφής προκειμένου να κρίνει κάποια υπόθεση. Τυχαία δηλαδή αξιοποιήθηκε, έκτοτε το υλικό των καταγραφών αν και πλέον έχει προβλεφθεί με νεότερες ρυθμίσεις.
Εδώ και πάρα πολύ καιρό, μερικοί από εμάς κάνουμε καμπάνια ώστε να τοποθετηθούν «κάμερες ασφαλείας παντού». Είναι ένας - μεταξύ άλλων - λόγων, που κάποιοι, στον αντίπερα χώρο, καθόλου δεν μας συμπαθούν. Μη νομίσετε πως είναι μόνον οι «αντικαθεστωτικοί». Ξέρω πολλούς «καθεστωτικούς» που δεν έχουν καμία εμπιστοσύνη στους μηχανισμούς του «καθεστώτος». Και δεν τους δίνω και άδικο. Κάποιοι θυμόμαστε ακόμη τις βιντεοκασέτες παρακολουθήσεων, που πουλιόντουσαν στους μεταμεσονύκτιους πάγκους της Ομόνοιας. Γι αυτό λέγαμε και λέμε πάντα, όσοι υποστηρίζουμε την καλή χρήση των καμερών, ότι πρέπει να υπάρχουν αυστηρότατοι κανόνες και διασφαλίσεις στη συλλογή και διαχείριση του υλικού, ώστε η ιδιωτική ζωή και οι ατομικές ελευθερίες να μην παραβιάζονται.
Το πόσο σημαντικές είναι οι κάμερες στους δρόμους για την προστασία και, κυρίως, για τη βελτίωση (που έχει ακόμη πάρα πολύ δρόμο μπροστά) των συνθηκών ασφαλείας στην κυκλοφορία έχει επίσης αποδειχθεί. Κι όμως, κανένας από τους μεγάλους άξονες, ειδικά μέσα στις πόλεις και τις εθνικές οδούς, δεν καλύπτεται από κάποιο σύστημα επιτήρησης των κινδύνων και των παραβάσεων.
Κάποτε μάλιστα η κυβέρνηση σκέφτηκε την τοποθέτηση καμερών στις στολές των αστυνομικών δυνάμεων, ειδικά όσων και όταν υποχρεωτικώς εμπλέκονται σε επεισόδια και αυξημένους κινδύνους. Με την ελπίδα ότι όλη αυτή η συζήτηση περί αστυνομικής βίας τοποθετηθεί υποχρεωτικά σε πλαίσιο κοινής, άρα αυστηρής, λογικής. Μήπως ταυτόχρονα γνωρίσουμε επιτέλους καλύτερα τους επαγγελματίες μασκοφόρους με τις μπαστούνες. Μήπως και περιοριστεί, κάπως, η βία όπου και όποτε εκδηλώνεται.
Για να κλείσουμε όπως ξεκινήσαμε: λίγο αργότερα μέσα στη χτεσινή μέρα, το καλό αστυνομικό ρεπορτάζ μας πληροφόρησε ότι «κεραίες κινητής τηλεφωνίας στην Ιερά Οδό ‘έπιασαν’ τα δυο προειδοποιητικά τηλεφωνήματα των τρομοκρατών στην Εφημερίδα των Συντακτών». Άρα ακόμη και τα πακιστανικά κινητά, που πωλούνται πάντοτε ελεύθερα, μπορεί να τα πιάσει η σημερινή τεχνολογία.
Οι κάμερες, για τις οποίες μιλήσαμε πιο πάνω, είναι ήδη «παλιά» τεχνολογία απέναντι στη βία και την παρανομία, στα ευνομούμενα κράτη. Λιγότερο παλιά πάντως από την παράδοξη ανοχή του καθεστώτος στους επίδοξους τρομοκράτες.
